Dit is de titel van een artikel van Scott Jaschik dat gisteren op Inside Higher Ed verscheen met als eerste zin een wel heel bijzondere uitspraak:
College and university librarians got some unconventional advice Saturday: Play more video games.
Ik kan niet zeggen dat ik het er niet mee eens ben. Sinds ik thuis een PS2, PSP, GBA en een Wii heb snap ik eindelijk waar men zo opgewonden van raakt. Zeker de Wii maakt het spelen van een computerspel tot een nieuwe belevenis. Niets is hiermee te vergelijken en ik moet toegeven, elke avond speel ik wel even een potje tennis en loop ik te springen en te schreeuwen als het mij niet lukt om te winnen. Ik ben dan ook van mening dat je een keer gespeeld moet hebben wil je het kunnen begrijpen en erover mee kunnen praten. Dus bibliotheekmensen, allemaal aan de games!!
Even terug naar het artikel. Volgens Scott Jaschik is het duidelijk dat bibliotheken technology omarmen. Toch zijn de huidige bibliotheekmedewerkers in het nadeel omdat zij de taal van de tegenwoordige student niet goed kennen. Zij “spreken” deze taal alsof het een tweede aangeleerde taal is en zijn hierom dus altijd in het nadeel.
“The librarian as information priest is as dead as Elvis,†Needham (vice president for member services of the Online Computer Library Center) said. The whole “gestalt†of the academic library has been set up like a church, he said, with various parts of a reading room acting like “the stations of the cross,†all leading up to the “altar of the reference desk,†where “you make supplication and if you are found worthy, you will be helped.â€
Needham slaat hiermee de spijker op zijn kop. Maar als dit hierarchische model de student niet bereikt wat dan wel? James Paul Gee (Tashia Morgridge Professor of Reading at the University of Wisconsin at Madison and the author of Why Video Games Are Good for Your Soul) legt uit:
.. argued that librarians need to adapt their techniques to digital natives. A digital native would never read an instruction manual with a new game before simply trying the game out, Gee said. Similarly, students shouldn’t be expected to read long explanations of tools they may use before they start experimenting with them.
Volgens Gee moeten wij dus gereedschappen ontwikkelen die zonder (veel) instructie te begrijpen zijn. Leren door te spelen dus, net als bij het spelen van een game. Door het spelen van een game wordt je beloond omdat je ontdekt. Het halen van het doel speelt hierbij een mindere rol (en dat is niet erg). Needham meent dat je de student moet helpen op het moment dat hij niet verder kan, in plaats van van te voren uitleggen wat hij moet doen. De bibliotheekmedewerker moet in zo’n geval wel de taal van de student spreken.
Nog wat uitspraken van Needham:
- Avoid implying to students that there is a single, correct way of doing things.
- Offer online services not just through e-mail, but through instant messaging and text messaging, which many students prefer.
- Hold LAN parties, after hours, in libraries. (These are parties where many people bring their computers to play computer games, especially those involving teams, together.)
- Schedule support services on a 24/7/365 basis, not the hours currently in use at many college libraries, which were “set in 1963.â€
- Remember that students are much less sensitive about privacy issues than earlier generations were and are much more likely to share passwords or access to databases.
- Look for ways to involve digital natives in designing library services and even providing them. “Expertise is more important than credentials,†he said, even credentials such as library science degrees.
- Play more video games.
Het spelen van games in een universiteitsbibliotheek lijkt misschien niet gepast. Maar als je door het organiseren van game-parties studenten binnenkrijgt die anders de deur voorbij lopen ben je volgens mij op de goede weg. Laat maar zien dat je als bibliotheek meegaat met de tijd, dat je open staat voor minder serieuze zaken dan studeren en wetenschappelijk literatuur. Ontwerp een Library Learning Lab waar geexperimenteerd kan worden (en herrie mag worden gemaakt). Laat studenten nieuwe diensten ontwikkelen, zij weten waar ze behoefte aan hebben en kunnen dat het beste verwoorden. Zij spreken de taal, waarvan wij alleen maar denken dat wij hem spreken.
Meer info: Inside Higher Ed
Met dank aan: Mark (via mail)
Echt een interessant stukje, Moqub. Zelf ben ik geen gamer maar ik neem het wel ernstig. De manier van denken in sommige games lijkt me soms heel interessant. Volgens mij kun je er veel uit leren. Sommigen kunnen uit bepaalde types van games zelfs nuttige vaardigheden halen. Denk maar aan chirurgen, piloten,…
Maar goed, daar gaat jouw stukje niet over. Ik ben me bewust van de huidige computercultuur van (toekomstige) studenten, waarbij gaming en chatten belangrijke facetten zijn, maar het wordt niet eenvoudig om dit overtuigend over te brengen in een academisch milieu. Laat staan om collega’s hiervan te overtuigen… Nog veel werk op de plank! Nog een lange weg af te leggen…
Nog een bedenking terzijde: soms maak ik me wel ongerust over de schrijf- en leescultuur van de huidige generaties studenten. Er wordt hierover nogal wat geklaagd. En dat lijkt me niet onterecht. Ik hoop dat dit niet de prijs is die ‘we’ zullen moeten betalen?
BTW, Het feit dat ik aan een altaar werk doet me de rillingen over mijn rug lopen. 😉
(maar de beeldspraak is wel treffend)
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten natuurlijk.
Got Game is ook een aardige leestip, in dit verband!
Een collega van mij is een fervent gamer en ik wil graag een keertje bij hem gaan spelen. We moeten alleen nog steeds een afspraak maken… Bedankt voor de top in ieder geval, die zal ik ook naar hem doorsturen!
@Moqub,
Een extra argument om gaming in bibliotheken een plek te geven: games zijn een cultuurvorm en misschien ook wel een nieuwe vorm van kunst. Met de opkomst en de verspreiding van computergames gebeurt er van alles op het gebied van vormgeving. Ik denk dat ons op dat gebied nog veel meer te wachten staat en dat er heel nieuwe kunstvormen gaan ontstaan. Zo vond ik het fascinerend dat er deze week een toneelvoorstelling werd gegeven in Second Life. Een toneelvoorstelling in een virtuele omgeving moet gebruik maken van heel andere zaken dan een gewone voorstelling. Je kunt immers amper (en soms helemaal niet) gebruik maken van mimiek en ook het bewegingsrepertoire van de characters is beperkt. Je zult dus op zoek moeten gaan naar andere manieren om je verhaal te vertellen. Iets dergelijks geldt voor machinima: ook een kunstvorm die gebaseerd is op games. Ik denk dat bibliotheken een taak hebben op het gebied van kunst en cultuur, en dat ze op basis van die taak bij moeten dragen aan de verspreiding van games.
Als je als bibliotheek met lanparties studenten de bibliotheek moet in trekken dan doe je als bibliotheek toch iets heel erg fouts.
Ik kan me voorstellen dat computerconsoles kinderen en jongeren naar de openbare bibliotheek kunnen lokken en zie daar ook wel het nut van in.
Maar in een universiteits- of hogeschoolbibliotheek??
Wij moeten als universiteits- of hogeschoolbibliotheek niet investeren in spelcomputers omdat wij zo de illusie wekken dat wij echt wel weten wat studenten willen. Wat studenten willen is namelijk niet een hippe bibliothecaris die hem tijdens een FPS game uitmaakt voor campert en hem de hele tijd fraggen. Studenten willen überhaupt helemaal geen bibliothecaris nodig hebben.
En dat is ook waar wij ons geld in moeten investeren. In systemen die werken zonder dat er een bibliothecaris voor nodig is.
Dit betekend dat wij moeten zorgen voor een catalogus waarin studenten wel kunnen vinden wat ze zoeken. Een catalogus die gewoon werkt (dus niet het gedrocht wat de catalogus van OLCPICA nu is).
Laten wij eerst eens gaan investeren in het gebruiksvriendelijk maken van onze huidige systemen (of deze vervangen voor gebruiksvriendelijke systemen) voordat wij gaan investeren in leuke gadgets!
@ Margreet,
Games als nieuwe kunstvorm, zo had ik er nog niet over nagedacht maar kan er wel iets mee. Ik weet zeker dat wij nog heel veel hele mooie dingen gaan meemaken op het gebied van games en kan bijna niet wachten tot het zover is.
@ Jeroen vB,
een catalogus die werkt en gebruikersvriendelijk is. Ook ik zal niet ontkennen dat dat nog lang niet is wat het zou moeten zijn. Natuurlijk is er genoeg te doen in de bibliotheek. Maar voor wie doe je het, voor diegene die de bibliotheek toch wel weten te vinden? Of voor hen, die nu de bibliotheek niet bezoeken, maar die studenten die je wel weer graag binnen wilt hebben? En hoe krijg je ze zover om binnen te komen? Met gadgets en leuke nieuwe dingen! En als dat dan games zijn, so be it. Ik heb liever veel studenten die een leuke tijd in de bibliotheek hebben en ons op een later moment ook weten te vinden, dan een terugloop van studenten terwijl wij heel hard werken aan een betere catalogus. Die catalogus komt er, daar ben ik van overtuigd, er zijn voldoende commerciele partijen mee bezig. In de tussentijd hoop ik, dat wij op andere manieren, de student weer bereiken.
M.
Och “Het doel heiligt de middelen”.
Maar ik betwijfel of computergames ook daadwerkelijk het middel is om meer studenten te trekken. Overigens vraag ik me ook af of het kunstmatig binnenhalen van meer studenten ook wel het doel van een mediatheek moet zijn.