Vorige week was ik in Madrid voor de Liber Architecture Group Seminar met de titel Fit for what purpose? Planning libraries for the users of the future. Het seminar is interessant voor bibliotheekmensen die te maken krijgen met een verbouwing van de bibliotheek of nieuwbouw. Op de sprekerslijst staan collega’s die hier al mee te maken hebben gehad en architecten, maar ook wordt er gesproken over nieuwe technologie en de bibliotheek als onderdeel van een groter geheel zoals bijvoorbeeld een historisch centrum. Het seminar wordt elke twee jaar gehouden. De deelnemers komen uit alle landen van Europa en het zijn er ongeveer 130.
Op de tweede dag van het seminar stonden bezoekjes aan de volgende bibliotheken op het programma:
- UNED University Library (Universidad Nacional de Educación a Distancia)
- Biblioteca Tomàs Navarro del del Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC)
- Biblioteca Pública de Guadalajara
De UNED University Library was gevestigd in een troosteloos en donker gebouw. De ramen die je aan de buitenkant ziet zijn de ramen van de kantoren van de medewerkers, hier wordt wel goed voor gezorgd, zij zien de buitenlucht. De gebruikers zien die buitenlucht bijna niet (de ramen zitten erg hoog en zijn klein) en zij moeten lampen gebruiken om de boeken te kunnen bestuderen.
Ik was van te voren gewaarschuwd voor deze bibliotheek in de zin van dat ik er weinig inspiratie op zou doen. En degenen die mij waarschuwden hebben geen ongelijk gekregen. Het was donker, vies en oud. En dat in een gebouw dat maar een paar jaar ouder is dan de bibliotheek waar ik werk. Wat een verschil!
De tweede bibliotheek op die dag was wel inspirerend. Het was de Biblioteca Tomàs Navarro del del Consejo Superior de Investigaciones Científicas (CSIC). Dit onderzoeksinstituut is gevestigd in het voormalige gebouw van de nationale loterij. Een gebouw dat in oorsprong niet is gebouwd als bibliotheek en dat kun je soms zien. De depots zijn bijvoorbeeld gehuisvest in de parkeergarage van het gebouw.
In deze depots staan ongeveer 20 kilometer aan boeken, boven in de open opstelling staat nog eens 11 kilometer. Het instituut heeft ongeveer 800 medewerkers waarvan er 74 in de bibliotheek werken. Het was niet druk in de bibliotheek en op de vraag waarom was dat niet veel mensen de bibliotheek weten te vinden of denken dat deze alleen door medewerkers gebruikt mag worden. De bewegwijzering in dit gebouw was eenvoudig maar zeer efficient.
De laatste bibliotheek van de dag was een openbare bibliotheek in het plaatsje Guadalajara, gehuisvest in een gebouw uit de Middeleeuwen. 15 jaar geleden besloot het gemeentebestuur om in het gebouw een bibliotheek te vestigen en werd er een tender uitgeschreven. Hieraan deden 21 architecten mee en de architect die het gebouw het meest respecteerde heeft gewonnen. Om alle boeken van de oude bibliotheek naar de nieuwe bibliotheek te krijgen is een menselijke ketting gemaakt die 1 voor 1 alle boeken doorgaf aan elkaar.
Wat mij opviel aan deze bibliotheek was de piano in het centrale gedeelte. Hier zat ook iemand op te spelen met ernaast iemand die aan het indutten was. Wat ook opviel waren deze twee werkplekken met bijzondere lampen.
Misschien moesten de lampen het daglicht nabootsen want dat zag je hier dus niet. Verder was het een verouderde bibliotheek die toch wel heel veel bezocht werd door de lokale bewoners. Volgens de mensen van de bibliotheek was hun gebouw eigenlijk het enige waarvoor je naar Guadalajara kwam. Er was verder niets te beleven en architectonische hoogstandjes kenden ze daar ook al niet. Beetje troosteloos dus, net als de eerste bibliotheek die dag.
Meer beeldmateriaal van de bibliotheekbezoeken vind je hier.