Vorig jaar had ik het al over LibraryThing na een avond boeken ingevoerd te hebben. Daarna heb ik eigenlijk niets meer toegevoegd, zie het ook meer als een tijdsbesteding voor in de winter. Op verschillende blogs verschijnen af en toe posts over Library Thing, de meeste zijn enthousiast. Marc Meola op ACRLog denkt er het zijne van:
I’m not sure I care that much about finding other sick individuals who have the same tastes as me, and the whole privacy thing gives me the creeps. Yes you can use an alias but won’t you be found out eventually? And then there’s the P.J. Rourke problem always read something that will make you look good if you die in the middle of it. Maybe I’m just being grumpy and the site is incredibly popular, so perhaps LibraryThing deserves a second look.
Meola schreef naar aanleiding van een artikel over LibraryThing in de Wall Street Journal (online). Voor de ontwikkelaar van LibraryThing, Tim Spalding, was het een bevrediging van nieuwsgierigheid. Het eerste wat hij doet als hij bij mensen thuis komt is in de boekenkast kijken (wie niet?) en wilde dit graag online doen. En dus ontwiep hij een digitale online boekenkast. Het kost veel tijd om je collectie boeken te beschrijven en dus doe ik het alleen bij die boeken waarvan ik, als er ooit brand uit zou breken in mijn huis, zeker wil weten dat ik ze niet vergeet weer te kopen. Dat anderen mijn online boekenkast kunnen zien en daar misschien een mening over hebben (bijvoorbeeld over het niveau van de inhoud) dat vind ik eigenlijk niet zo’n probleem.
LibraryThing is een sociaal netwerk maar anders dan bijvoorbeeld MySpace.
Because of this intimacy, LibraryThing can also connect likeminded readers — a sort of MySpace for bookworms. But the object is always to find more books, not to kindle online relationships or cliques. “It’s not about who you connect with as friends, it’s about who you connect with through books,” Mr. Spalding explains.
Uiteindelijk staan de boeken centraal en niet de mensen.
Meer info: The Wall Street Journal (online)
Via: ACRLog
Ja ja, het houdt de bloggers ineens weer bezig. Zo zag ik in mijn archief dat ik voor de 1e keer erover las op jouw weblog. Mooi toch? 🙂
@ Danielle,
maar vooralsnog alleen particuliere initiatieven en geen Nederlandse bibliotheken die hier iets mee doen… en dat is toch wel jammer.
M.
Meestal denk ik meteen aan privacy etc maar daar had ik bij library thing nog niet aan gedacht.
Interessante invalshoek….
Edwin
@ Edwin,
nu je vanaf deze kant naar het fenomeen kijkt zijn er dan redenen om je boeken niet te beschrijven? Of zou dit een van de redenen zijn waarom bibliotheken er nog niets mee doen (maar dat zou onlogisch zijn omdat alles al in de ncc o.i.d. staat). Ik mis de boekenclubjes, de chick-lit groepjes/mama-lit groepjes, biebblogger-boek-items en wat voor groepen er nog meer zijn. Misschien moet ik weer eens op zoek gaan maar ik zie genoeg mogelijkheden.
M.
Hm, over privacy had ik ook nog niet nagedacht. Vooralsnog zijn mijn boeken over de geschiedenis van de Britpop en de Mount Everest nog niet aanstootgevend. Maar toch, maar toch, ik denk daar veel te makkelijk over 🙁
Kwam deze nog tegen net… http://tinyurl.com/zbped
Mijn reactie op de ene post had bij deze moeten staan 🙂