Misschien wel deze middag maar bij het doorlezen van mijn feeds bekruipt mij toch een gevoel van…. jeetje wat een (sorry voor de uitdrukking) getrut en gemuts.
Waar het om gaat. Om afgelopen woensdagmiddag toen Stephen Abram en Marshall Breeding de moeite namen om naar Rotterdam te komen om een groep mensen toe te spreken die niet de financiële middelen of tijd of weet ik veel hadden om naar de Ticer Summer School te gaan. En waar ik mij dan aan stoor bij het lezen van de feeds en comments is de indruk die wordt gewekt dat deze mannen niets nieuws te vertellen hadden of dat de masterclass zoals deze op woensdag werd genoemd niet toegankelijk zou zijn voor de gewone bibliotheekmedewerker.
Bah!
Deze mannen hebben misschien niets nieuws te vertellen voor hen die bovenop het vak zitten, zoals Edwin ook schrijft, voor hem is het lastig om nieuwe dingen te horen omdat hij al van heel veel dingen op de hoogte is. Maar het gaat niet om het horen van die nieuwe dingen. Het gaat om het krijgen van inspiratie tot het doen van nieuwe dingen, of oude dingen of datgene dat er voor zorgt dat de bibliotheek weer de place to be wordt met medewerkers die weten wat er speelt rondom de verschillende generaties die op bezoek komen. En dat inspireren dat kunnen beide mannen meer dan voldoende. En alleen daarom al is het de moeite waard om ze te horen spreken. Dat zij hiervoor naar Nederland komen vind ik nog steeds bijzonder. Sommigen vinden het overdreven…. maar vertel mij eens een naam van een Nederlandse bibliospreker die op eenzelfde manier een inspirerend verhaal neer kan zetten. De directeur van DOK misschien. Ook hij zat in de zaal, te genieten van de manier waarop de Amerikanen de presentaties neerzetten. Want je kan hoog of laag springen maar de Amerikanen weten wel hoe zij hun verhaal moeten verkopen. Daar kunnen veel Nederlandse bibliosprekers nog een puntje aan zuigen en daar schaar ik mijzelf, als groentje op presentatiegebied, ook onder.
Je kunt natuurlijk denken dat Nederland het centrum van het universum is en dat alles hier gebeurd. Dat wij voorlopen op bibliotheekgebied. Ach, laat ik het zo stellen. Als iemand van over de oceaan komt om zijn verhaal te vertellen dan geeft je dat inzicht in je eigen vak. Want ook al gaat het over Amerika, het gaat vooral over het vak en de bibliotheek. De bibliotheek met dezelfde problemen, generatiekloven en ongemakken als dat wij hebben in de Nederlandse situatie. En als je niet verder wilt kijken dan Nederland, nee dan heb je op zo’n middag niets in de bibliotheek van Rotterdam te zoeken. Trouwens, hoeveel bibliotheekmedewerkers krijgen ooit de kans om naar een Amerikaans congres te gaan? Of zelfs een congres dat in Europa plaatsvindt.
En of het nu een masterclass, een workshop een seminar of weet ik veel genoemd wordt. Het is een bijeenkomst. En als je je verdiept in je vak, omdat het vak belangrijk voor je is, dan weet je op een gegeven moment wie belangrijke maar vooral inspirerende sprekers zijn en wie wat minder. En als je het niet weet dan zoek je het op. Deze sprekers zijn geen onbekenden en hun digitale sporen zijn te vinden. En als er zich dan een kans voordoet om voor een minimaal bedrag deze mensen te ontmoeten dan grijp je die kans met beide handen aan. Daarnaast weet je op een gegeven moment ook dat als er bepaalde bloggers schrijven over een bijeenkomst of een aankondiging van een bijeenkomst doen dat je die bloggers dan kan vertrouwen op hun informatie. Je leest de blogs toch ook, dat doe je ook met een reden. Waarschijnlijk omdat de informatie op die blogs waardevol voor je is.
Op de uitnodiging staat dan weliswaar masterclass maar ook bijeenkomst. En vooral belangrijk is de tekst: Laat je inspireren. Ook staat er dat Stephen Abram vragen stelt maar ook antwoorden geeft. En dat is iets wat je niet vaak meemaakt. Veelal kom je uit een sessie van een seminar of symposium met nog meer vragen in plaats van met antwoorden. Antwoorden waar je in dit geval vervolgens direct mee aan de slag kan. Tenminste als je dat wilt, als je het aandurft om in de bibliotheek je op te stellen als voorloper, inspirator of diegene die verandering wenst of eist.
Overigens regelmatige congresbezoekers weten allang dat het vaak niet gaat om de presentaties maar om wat er daarna gebeurd, bij de borrel of de lunch. Het netwerken. Want dat netwerk heeft er ook voor gezorgd dat Marshall Breeding zelf vroeg of hij naar Delft/Rotterdam kon komen, nadat hij in Tilburg zijn presentatie had gegeven. Hij was namelijk heel erg benieuwd hoe wij dat in Nederland doen, hij is geïnteresseerd in het vak en kijkt verder dan zijn landsgrenzen. Hij wilde door Nederland geïnspireerd worden en dat is ook gelukt. Hij vond het fantastisch in Delft en Rotterdam. En die inspiratie neemt hij mee naar huis. Net als dat de mensen in de zaal op woensdag de inspiratie meenemen naar huis.
Inspiratie = (re)actie!
En als dat hetgeen is dat de mannen op woensdagmiddag hebben gerealiseerd – dan mogen zij van mij blijven komen.
De presentatie van de mannen is online te vinden, kijk bij WoW!ter voor de link en bij Marina voor het inhoudelijke verslag. Of bij Edwin als je wilt lezen over de middag en weerstand, of bij Jan omdat die zich heeft laten inspireren.
Helemaal gelijk heb je! En de crux van Bibliotheek of Library 2.0: wereldwijd kennisdelen en je laten inspireren dankzij de slimste en handigste tools. Wie Bibliotheek 2.0 louter vanuit een Nederlands perspectief wil benaderen snapt niet waar B2.0 over gaat.
Ha Moqub,
Ik voel me aangesproken door je stuk en het spijt me dat ik je geërgerd heb. Van de Ticer Summer School wist ik niks. Mijn werk is het maken van wisselcollecties voor zorginstellingen; dat is een bezigheid achter de schermen en daar dringt zoiets niet zo snel door. Wat ik van ‘2.0’ weet komt door de cursus 23dingen die ik moest volgen. Daarna heb ik geprobeerd mij er op eigen houtje wat verder in te verdiepen. Een weblog bijhouden was een van de dingen die ik leerde en ik doe het met plezier. Dat ik er blijkbaar op trut & muts was niet mijn bedoeling, maar ik schaam me er ook niet voor.
Ik had het idee dat er in de bibliotheekvernieuwing een kopgroep en een achterhoede waren, en mezelf rekende ik tot nu toe tot het middenveld. Die gedachte moet ik misschien maar eens herzien.
Inspiratie haal ik in de eerste plaats uit m’n werk omdat ik denk dat de bibliotheek juist voor mensen die verder weinig mogelijkheden tot ‘cultuurparticipatie’ meer hebben een relatief grote rol kan spelen. Facebook e.d. zijn, letterlijk, ver van hun bed.
Het voelt niet echt prettig om zo je plaats gewezen te krijgen, maar leerzaam is het wel!
Groet van schrijverdezes
Zo, dat moest er even uit! Maar helemaal terecht hoor, de spijker recht op z’n kop.
Voor wat het waard is, van mijn aantekeningen bij de presentatie van Marshall Breeding ga ik ook nog een posting fabriceren. Heb de man al vaker horen spreken, maar hij blijft me inspireren, hij zet me aan het denken en geeft richting aan. Zeldzaam goed.
Voor de duidelijkheid, dat van die spijker gaat over de blogposting van Moqub.
Ha Gerard,
Ik had ook niet de illusie dat je mij bedoelde hoor! (En dat zal verder ook wel niemand gedacht hebben.)
Groet van schrvrdzs
Hoi lief opgewonden standje! Ik vind het een pracht van een stuk, recht uit het hart.
Iedereen die geweest is, is er zeker geìnspireerd van teruggekomen. Maar zelfs mensen die niet geweest zijn, zijn geìnspireerd.
En hoewel de afwezigen per definitie ongelijk hebben, vind ik het desondanks mooi dat zij zich dan digitaal nog uitspreken. Anders was deze mooie post om uit te leggen waar zo´n middag om draait er helemaal niet geweest!
Het feit dat er mensen uit het buitenland over komen en ons inspireren, is volgens mij trouwens niet synoniem aan geen kritiek mogen leveren. Zulke feedback betekent ook niet dat iemand van de organisatie of sprekers iets fout gedaan zou hebben. Van controverses leert den mensch .. en komt men nader tot elkaar. Zo blijkt maar weer.
Jan, als jij schrijft `Wie Bibliotheek 2.0 louter vanuit een Nederlands perspectief wil benaderen snapt niet waar B2.0 over gaat´ dan krijg ik het idee dat de wereld onder te verdelen valt in mensen die het snappen en die het niet snappen. Dat vind ik een moeilijke. Is het dan niet gewoon de bedoeling het nog eens uit te leggen, vraag ik me af?
´If you can trust yourself when all men doubt you, but make allowance for their doubting too´
@ schrijverdezes,
je hoeft je niet te verontschuldigen omdat je mij geërgerd hebt, je hebt mij tenslotte geïnspireerd tot het schrijven van een post. Voor een nieuwe blogger vind ik het namelijk ontzettend stoer dat je hebt geschreven wat je hebt geschreven. Maar het lokte mij wel uit tot een reactie die ik breder heb willen trekken dan alleen maar jouw post en de reacties daarop. Net zo dapper vind ik jouw comment. Gewoon mee doorgaan en zeker je niet schamen voor de dingen die je schrijft. Je bent goed bezig!!
@ Marina,
ik denk dat Jan bedoelt dat L2.0 of B2.0 een wereldwijd fenomeen is en daarmee gelijk stelt dat als je B2.0 vanuit een Nederlands (lees dus beperkt) perspectief bekijkt je niet helemaal hebt begrepen waar het begrip om draait. Als ik het verkeerd interpreteer hoor ik het wel, toch Jan? De feedback die gegeven wordt aan de organisatie is prima en iets fout of goed doen is niet het probleem. Maar het is wel makkelijk om vanaf de zijlijn iets te roepen als je niet de moeite hebt genomen om je te verdiepen in het waarom deze Amerikanen hier waren op het moment dat zij er waren. Het is gewoon niet zo dat DOK en Edwin hen speciaal over hebben laten komen. Het was een mogelijkheid waar gebruik van gemaakt is en ik vind het fijn dat DOK en Edwin die mogelijkheid hebben aangegrepen om de rest van de Nederlandse bibliotheekmensen kennis te laten maken met voor hen waarschijnlijk onbekende sprekers.
@ Gerard,
ik kijk uit naar je post. Nog dank voor het sms-je, je was ineens weg 🙂
M.
Ha Moqub,
Nou, gelukkig maar! Het is altijd prettig om je eigen ideeën te kunnen scherpen aan wat anderen zeggen, dat vind ik ook. Wat er stoer of dapper zou zijn aan je mening geven begrijp ik niet goed. Op een blog en nog wel onder pseudoniem (voor wat het waard is) levert dat toch geen enkel gevaar op? Stoer & dapper hebben voor mij natuurlijk wél een iets aangenamere gevoelswaarde dan gemuts & getrut…
Ik wist niet dat die Amerikaanse heren hier toch al waren, dat maakt het uiteraard wel anders. Maar het is i.h.a. mijn mening dat congressen e.d. vaak overbodige luxe zijn omdat ze meestal slechts een samenvatting geven van wat ook te lezen is en ze veel tijd, geld en energie (van mens en vervoermiddel) kosten die misschien nuttiger zouden kunnen worden besteed. Ik weet dat dit geen gangbare opvatting is.
Groet van schrvrdzs
@Marina en Moqub: Dat bedoelde ik inderdaad. Het was zeker niet m’n bedoeling om de wereld op te hakken:) Dat wereldwijde is volgens mij zeker de essentie van L2.0.
@ schrijverdezes,
als je het bezoeken van congressen ziet als overbodige luxe dan kan ik alleen maar vinden dat dat ontzettend jammer is. Ook al is veel online te lezen er gaat niets boven het irl ontmoeten van sprekers en gelijkgestemden. Zoals ik al schreef bij borrels en lunches worden vaak de meeste “zaken” gedaan. Ik heb de afgelopen jaren de kracht gezien van het netwerk dat ik door het bezoeken van congressen heb opgedaan. Zonder dat netwerk was ik niet zover gekomen als ik nu ben. Ik zou dus niet zonder het bezoeken van congressen kunnen en hoop dat ik het nog veel en vaak mag doen. De waarde daarvan is namelijk niet in geld uit te drukken.
M.
Ha Moqub,
Dank voor deze reactie. Ik besef dat mijn idee over congressen vooral een vooroordeel is. Ik ken congressen alleen van horen zeggen omdat ik er zelf vanwege mijn achter-de-schermen-positie in de bibliotheekwereld nooit kom. Wat je schrijft over borrels, lunches en netwerken wist ik wel en ik weet ook dat veel mensen er net zo over denken als jij, maar ik vind het moeilijk het als iets positiefs te zien dat netwerken blijkbaar zo belangrijk is. Ik geef meteen toe dat dat waarschijnlijk komt door het feit dat ik het zelf niet zou kunnen, zowel omdat mijn werk er geen aanleiding toe geeft als doordat mijn sociale vermogens op dit punt te kort schieten. Ik schreef overigens ‘vaak overbodige luxe’ en niet ‘altijd’.
In elk geval geeft je reactie aanleiding er nog eens beter over na te denken en nuanceert hij mijn mening, waarvoor dank.
Groet van schrvrdzs
Hoi, wat goed dat je er aandacht aan besteed. Ik heb genoten donderdagochtend en ben nog steeds vereerd met de uitnodiging. En ja, ik hoorde bekende dingen maar ook dingen die ik niet wist. Helaas is het door tijdgebrek nog niet gekomen om erover te bloggen (ik moet zelfs mijn aantekeningen nog uitwerken) maar ook al komt die post er niet, Marshall inspireerde wel degelijk, alleen al door zijn aanwezigheid.