De studiereis begon officieel op maandag toen wij in de ochtend de Robarts bibliotheek van de University of Toronto bezochten.

De betonnen buitenkant van het gebouw beloofde weinig goeds. Hoe kun je van deze betonbak met weinig ramen een inspirerende studie-omgeving maken? De entree stemde mij niet vrolijk, laag plafond, weinig licht, niet heel uitnodigend. Gelukkig liepen we al snel door naar het gedeelte van de bibliotheek dat al verbouwd is. Hier is echt moeite gedaan om het gebouw open te breken, meer ramen, meer licht en ruimte. Mooi ingerichtte vitrines en grote beeldschermen om te laten zien wat zij aan diensten en producten aanbieden. Ik was onder de indruk van de schermen, de afbeeldingen boeiden mij en dus bleef ik even hangen terwijl de rest van de groep al een zaaltje in liep. Hier werden wij ontvangen door de directeur Carole Moore.

Meer dan 30 bibliotheken zijn er op de drie campussen gevestigd en daarmee heeft deze bibliotheek een van de grootste collecties in Noord Amerika. De bibliotheek is in 1973 geopend en sinds een aantal jaren wordt er hard gewerkt om het gebouw te upgraden naar betere studiefaciliteiten met meer natuurlijk licht. Toen het gebouw gebouwd werd ging het meer om de architectuur en boeken dan om de gebruikers van het pand. Nu is dat vaak omgekeerd. De bibliotheek heeft heel veel m2 die voor een groot deel wordt gevuld met studieplekken. De boeken zijn verdwenen naar een externe opslag of er worden ebooks gekocht (neemt ook minder fysieke ruimte in tenslotte).

Fase 1 van de herinrichting is inmiddels klaar en het verschil is duidelijk te zien. Voor deze herinrichting werd betaald door sponsors iets wat wij ons in Nederland moeilijk voor kunnen stellen. Voor fase 2 zijn ze nog aan het sparen, nog maar de helft van het gewenste bedrag is binnen. Uiteindelijk moet de herinrichting zorgen voor meer studieplekken. Met 18.000 bezoekers per dag geen overbodige luxe. Van september tot april is het gebouw voor studenten 24/7 open. Na 11 uur ‘s avonds gaan de deuren dicht en kom je alleen nog binnen met een studentenpas van de universiteit. Er mag in de bibliotheek niet gegeten en gedronken worden (afgesloten koffiebekers mogen wel) en overal hangen A4-tjes om te wijzen op de huisregels. Uiteindelijk worden deze (en ook de bewegwijzering) vervangen door beeldschermen.

Wat ik erg interessant vond is het beschikbaarheidssysteem voor computers dat zij hebben ontwikkeld. De volgende stap is het inzichtelijk maken welke stoelen nog vrij zijn. Hoe zij dit gaan doen werd niet uitgelegd maar spannend is het wel. Misschien krijgen de studenten wel een RFID-chip zodat de stoel weet dat deze bezet is.

Chatten met klanten die op die manier een vraag kunnen stellen doet deze bibliotheek binnen een consortium.

Na de rondleiding kregen wij een presentatie over OCUL – een consortium van universiteitsbibliotheken. Dit consortium bestaat al 40 jaar en samenwerken doen zij erg goed – kunnen we in Nederland nog wat van leren.

collaborate – innovate – deliver

Online leren of e-learning staat hoog op de agenda voor de komende jaren, mede omdat het aantal studenten blijft groeien en de gebouwen niet groter worden.

In een aantal slides werd ingegaan op de volgende onderwerpen:
Research, teaching and learning support -> member service -> digital collections -> preservation services.

AGO & OCAD

Na de lunch in de Faculty Club ging een deel van de groep lopend naar AGO Art Gallery of Ontario en OCAD Ontaria College of Art & Design, Sharp Centre for Design and OCADU library learning zone. Deze twee gebouwen waren zeer inspirerend.

Vooral de hangende trap en de blauwe titanium buitenkant van AGO waren spectaculair. Van OCAD zal ik nooit de learningzone vergeten.De Zine Library bestond uit magazines gemaakt door studenten van de kunstacademie. Een voor een bijzondere uitgaven en unieke stukjes werk.

Meer foto’s van de studiereis zijn op Flickr te vinden.