Vanmorgen verschijnt op About:Blank een post waar je wel even over na moet denken. Tenminste ik wel. Wat is het geval. About:Blank vraagt zich af hoe gevaarlijk Blogmobs zijn en geeft een voorbeeld. Fotograaf plaatst foto’s in zijn Flickr portfolio die van iemand anders zijn. Deze persoon komt erachter, schrijft er over op zijn blog en krijgt excuses van de fotograaf. Inmiddels hebben veel bloggers het verhaal overgenomen en de naam en toenaam van de fotograaf genoemd. Als je nu bij Google zoekt naar de naam van de fotograaf verwijzen de eerste hits naar dit gebeuren. Fotograaf niet blij want dit doet zijn reputatie geen goed. Hij wil dus dat dit stopt en schakelt een advocaat in. De brief die de advocaat naar de bloogger stuurt wordt geplaatst op Flickr…. nog lang geen einde verhaal.
De fotograaf had uiteraard beter moeten weten en geen foto’s van anderen mogen gebruiken. Hetzelfde geldt voor het gebruik van teksten of ander materiaal. Ik denk dat de fotograaf geen idee had wat voor consequenties het gebruik van de foto’s zou hebben en dat hij enorm is geschrokken van het effect van blogs in dit geheel. De wereld is snel als het gaat om informatie, ook als deze informatie niet zo positief is. Inmiddels is het niet meer terug te draaien.
In dit voorbeeld zit een zekere rechtvaardiging, de fotograaf heeft iets gedaan wat niet mocht. Maar wat als je door een groep mensen onterecht wordt aangevallen. Performancing’s schrijver Chris zet hier zijn vraagtekens bij. Hoe ontkom je aan moedwillige laster, hoe voorkom je dat jouw naam hoog in de hitlijst van Google komt met een negatief verhaal? Als ik hier over nadenk denk ik dat er weinig aan te doen is. Je kunt natuurlijk altijd vermelden bij een verhaal of een foto wat de bron is. Je kunt ook – als je negatief wilt zijn over iemand anders – dit toch respectvol doen (niet schreeuwen en schelden). En voor de rest hopen dat iedereen die jou een beetje kent er van uit gaat dat je je niet inlaat met “duistere zaken”. Maar dan heb je nog steeds die toekomstige werkgever…… die kent jou niet. Misschien is een nickname in plaats van schrijven onder je echte naam een optie. Als je nickname dan wordt bevuild neem je gewoon een andere.
Misschien moet ik in plaats van Meer info onder aan mijn posts kiezen voor Met dank aan, klinkt toch wat aardiger.
Meer info/Met dank aan: About:Blank
Een nickname is ook maar een tijdelijke oplossing. De kans is klein dat men er niet achter komt wie je bent in het geval van een echte storm.
Maar dan is er nog een punt. Als je echt serieus genomen wil worden (relatie met pers, toekomstige werkgevers, voor business…), dan staat je naam beter op je blog. Mensen willen weten met wie ze praten. Alleen als dat je allemaal niets kan schelen of je wil het echt intentioneel, dan is een schuilnaam een optie.
Ik mag ook hopen dat werkgevers in de toekomst ook mee zullen evolueren en de gevaren van Google begrijpen. En is een goede werkgever ook niet iemand waartegen je moet kunnen zeggen: “ik heb een fout gemaakt, maar ik heb eruit geleerd”?
Ik zag vorige week op geen stijl dat een bezoeker van de bibliotheek er he-le-maal aanging, met naam en toenaam, vanwege onzedelijk gedrag achter zijn cam. Hij werd gerespecteerd om zijn talenten maar bij zijn werkgever was ook zijn foto te vinden, en zijn profiel.
Ik bedacht me toen nog dat zijn straf op die manier wel erg groot was geworden…..
Edwin
@ Smetty,
ik hoop dat een werkgever in staat is om “fouten” door de vingers te zien want maken wij die niet allemaal? Ik vraag me alleen af of internetgebruikers zich bewust zijn van deze dingen. Ook als zij iemand volledig afmaken voor een *oeps* foutje. Want zoals Edwin al terecht opmerkt gaa sommige “straffen” wel heel ver.
M.
Redelijkheid in je kritiek op anderen is een kwestie van volwassen gedrag. Ik vrees dat dat een probleem is en blijft op het internet. Niet alleen omdat er nou eenmaal veel jongeren op het net zitten, maar anonimiteit ook veel volwassenen kan verleiden tot onvolwassen gedrag.
Maakt dat het noodzakelijk om anonimiteit op te heffen, om iedereen te dwingen zijn identiteit bekend te maken wanneer hij/zij een bericht plaatst? Ik denk het niet. Het voordeel zou zijn dat mensen minder snel en minder fel in hun kritiek zijn als deze naar hen persoonlijk getraceerd kan worden. Dat zou enorme winst zijn. Maar het is ook een enorme verdienste van het net dat je vrijelijk kunt spreken over onderwerpen die taboe zijn, dat je jezelf een mening kunt aanmeten die wat extremer is dan je eigen mening omdat je nieuwsgierig bent hoe mensen zouden reageren, etcetera. De vrijheid van het internet moet niet worden opgeofferd om ons te beschermen tegen onvolwassen gedrag. Zo werkt het in het echt niet, en zo moet het op het internet niet werken. De gebruiker zal zelf moeten oordelen over de waarde van wat hij/zij leest. Werkgevers moeten zich ervan bewust zijn dat de waarheid op het internet vaak ver te zoeken is.
Hoe dan om te gaan met je anonimiteit? Ik denk dat het goed is je ervan bewust te zijn dat je iets publiceert, wanneer je een tekst op het internet zet. Doe ja dat onder je eigen naam, wees dan zeker van wat je wilt zeggen.
Slechte reclame is natuurlijk ook reclame, en als jij zorgt dat je met een goed bericht terug komt op diverse weblogs dan is je negatieve top uit google (denk ik)
@ Eto,
onvolwassen gedrag zal wel iets zijn wat bij de mensheid hoort en dus niet zal verdwijnen. Wat veel mensen niet weten is dat ook al zijn zij anoniem er toch veel informatie over hen te vinden is, al is het alleen maar door een IP-adres te traceren. Uiteraard ben ik het met je eens wat je zegt over de werkgevers en ik hoop dat in de loop der tijd er steeds meer werkgevers zullen zijn die dit begrijpen. Vooralsnog maak ik me een beetje zorgen omdat ik denk dat er veel – vooral kleine bedrijven – zijn die werkelijk geen idee hebben wat er op het internet allemaal gebeurd.
@ Yiao,
haha ja dat is wel waar maar ik heb liever niet dat mijn naam door het slijk wordt gehaald. Denk niet dat ik dan zo sportief ben om te zeggen: “ach slechte reclame is ook reclame”. Maar ik zou zeker wel met een tegenoffensief komen. – een hele positieve dat wel.