De afgelopen dagen is het druk op het blog van Meredith Farkas (Information wants to be free). Aan het begin van deze week schreef zij een post over een andere blogger die over Second Life had geschreven. Maar hier gaat het mij niet om. Waar ik wel over wil schrijven is over de comments op die post.
Binnen de kortste keren kwamen de commentaren binnen. Het leek allemaal goed te gaan. Totdat er een misverstand ontstond tussen Meredith en Jenny Levine (The Shifted Librarian). En toen ging het helemaal mis. Jenny begreep Meredith niet en Meredith vond het commentaar van Jenny te boos. Over en weer ging het totdat Meredith het opgaf. Waarna Dorothea (Caveat Lector) nog even een duit in het zakje deed.
Nu is het zo dat ik vorig jaar deze dames allemaal heb ontmoet. Het zijn vriendelijke, open minded personen die een discussie niet uit de weg gaan. Dus wat ging er mis? Ik heb werkelijk geen idee. Iedereen weet dat mail, IM-berichten of commentaren op blogs verkeerd begrepen kunnen worden omdat het tekst op een scherm is waarbij je de lichaamstaal mist. Maar dan nog, hoe is het mogelijk dat het zo heftig werd?
En dan ga je toch nadenken. Wat doe ik als dit op mijn blog gebeurd? Ik heb gelukkig nog nooit commentaren gehad waarvan ik op de kast ging of lichtelijk geirriteerd raakte. Ik hoop dat als mij dit gebeurd ik de rust kan vinden om op een normale manier te reageren. De bibliotheek wereld in Nederland (en dan met name de bloggers) is klein en ons kent ons. Een ruzie in zo’n kleine groep is niet iets wat ik graag wil. Maar ik kan niet garanderen dat het nooit zal gebeuren. Ik schrijf wat ik denk en wat ik vind. Niet iedereen zal het altijd met mij eens zijn en dat hoeft ook niet. Een van de leukste dingen van het bloggen vind ik dat anderen kunnen reageren en dat je andere standpunten hoort over verschillende onderwerpen. Maar ik kan mij heel goed voorstellen dat als je zoiets meemaakt zoals Meredith nu, je het wel even hebt gehad met het bloggen.
Hmmm, is een beetje een geval van “wie wind zaait in een blog zal een storm in een glas water oogsten”.
Ik haakte redelijk snel af bij het lezen van de lange reacties met complexe volzinnen.
Bij blog-posts en reacties geldt nog meer dan voor e-mails dat je moet oppassen met ze letterlijk nemen én moet oppassen met het direct vanuit je emotie reageren.
Virtueel weglopen bij een discussie (= niet meer reageren) is veel effectiever dan maar keer op keer blijven reageren. Een mail sturen om aan te geven dat je het graag op een andere manier wilt uitpraten en dan online reageren dat de ander het blijkbaar niet wil uitpraten omdat je niet binnen 24 uur wat gehoord hebt is dom (niet slim). Het is geen chat / F2F discussie, neem dan ook de tijd.
Jenny had overigens hetzelfde kunnen doen, had kunnen denken “bekijk het maar” en gewoon niet meer reageren. Of de discussie naar haar eigen blog nemen. Hebben ze niet gedaan. Pech gehad.
Blauw oog aan overgehouden. Hadden ze ook gehad bij een pint bier in de pub.
Vervelende aan deze ruzie is echter dat hij voor altijd vast ligt en dat is hoe dan ook vervelender dan een ruzie in een pub. Maar ook hier geldt “waar twee ruziën hebben twee schuld”.
Zal het jou ooit overkomen? Geen idee, hoe vaak heb je ruzie in de bar?
@ Pierre,
Ik kom niet veel in een bar en daarnaast drink ik geen alcohol dus snel ruzie heb je niet met mij. Maar toch ik kan mij nog een post herinneren waarin wij elkaar niet goed begrepen. Een mailtje en het is opgelost. Gelukkig maar!
Want zoals je al zegt, het ligt voor altijd vast en mensen zullen het zich herinneren. Meredith en Jenny zijn voor mij “grote” bloggers die een voorbeeld zijn voor veel beginnende bloggers. Ik denk dat die wel 2x nadenken voordat zij een blog beginnen want hier zit niemand op te wachten.
Denk je niet dat als je niet meer reageert op een comment lezers je een watje vinden omdat je het niet aandurft? Of trek jij je daar niet zoveel van aan (wat anderen van je vinden)?
M.
Net als Pierre ben ik snel afgehaakt bij de het lezen van al die lange reacties maar verbaasd was ik wel alhoewel… Soms heb ik ook het idee dat mensen alleen maar op positief commentaar zitten te wachten en dat is dit een welkome afwisseling 🙂 Geen idee wat ik zou doen als zoiets zou gebeuren. Waarschijnlijk de discussie in een vroeg stadium voortzetten via privé kanalen en het zeker niet via mijn weblog ‘uitvechten’. Het is wel weer typisch iets voor vrouwen, lekker de bitch uithangen 😉
De verleiding om iets opruiends te schrijven is soms best groot maar als het ontaardt in een slepende strijd kost dat alleen maar veel energie.
Maar de meeste bloggers zijn gelukkig niet zo zelfingenomen. Meestal gaat het daar mis. Net als bij communicatie in het eggie.
Ik mag overigens wel graag cafe’s bezoeken en ga vaak ook nog online achteraf. Ik ben dan altijd bewust voorzichtiger met reageren. Je bent snel te leuk of te fel…
Ben er toch maar een beetje doorheen gaan lezen. Ik vind het een fantastisch gebeuren. Het gaat volgens mij al mis bij de toon van de eerste reactie. Het spelletje dat communiceren heet.
Wat ik het ik mooiste vind: het maakt de tongen los. Alleen daarom al is het een uitdaging om provocerend te schrijven, zonder daarbij mensen te kwetsen.
En als de stofwolken dan zijn opgetrokken zijn er altijd mensen die spijt hebben, tot nieuwe inzichten komen en meer van dat fraais.
Het lijkt net het echte leven 🙄
Hoe boos moet je eigenlijk worden?? Zolang het om commentaar op je mening gaat en niet over jou als prive persoon zou ik zeggen: niet al te boos dus….
@ Edwin,
juist die eerste reactie en de toon. Maar die toon mis ik toch een beetje. Meredith kent Jenny en je zou dus verwachten dat zij zoiets wel met een korrel zout neemt. Misschien had Jenny er een 🙂 achter moeten zetten om het wat luchtiger te maken. Maar aan de andere kant, zoals Danielle ook zegt, alleen maar positief is ook zo saai. Ik neem dan ook maar aan dat de dames elkaar de hand schudden en vergeten en vergeven.
M.
@moqub:
Nee, als jij in een bar zit dan regel je slim zaken met bloggers die wél een biertje drinken! 😉
Maar ja, ook wij hadden een online ruzie kunnen krijgen over het feit dat ik de durf had te beweren dat *jij* niet eerder gepost had (over Innovatium was het geloof ik?). Maar gelukkig hebben we dat niet gedaan omdat we het misverstand snel genoeg uit de wereld hadden door wat mailverkeer over en weer.
Ik vind het best belangrijk wat mensen van me vinden. Maar waarom zou ik er vanuit gaan dat iemand me een watje vind omdat ik niet meer op een discussie reageer? Een online discussie leeft zolang er deelnemers zijn. En stopt als die er niet meer zijn. Een goede discussie is een heen en weer van argumenten, inzichten, ideeën. Daar mag best wat in geprikkeld en uitgedaagd worden. Ben ik ook altijd voor te vinden.
Overtreedt een van de deelnemers de onuitgesproken regels door bijvoorbeeld op de man/vrouw te spelen, dan stokt de discussie. Ga je dan door, dan wordt het een ruzie.
En om toch terug te komen op die bar: als ik face-2-face met iemand in discussie ga en die discussie loopt fout, vind je me dan een watje als ik denk “bekijk het maar” en ergens anders ga zitten/staan?
@ Pierre,
Ik vind je geen watje als je besluit om niet meer deel te nemen in een discussie want soms is het gewoon ook heel slim om weg te lopen of je mond te houden en niet meer te reageren. Meredith doet dat ook als zij schrijft “Jenny you win”. Maar het is volgens mij niet een kwestie van winnen of verliezen. Ook in de blogwereld mag je het toch gewoon niet met elkaar eens zijn.
Ik was gewoon benieuwd hoe anderen zullen reageren als iets soortgelijks zich voordoet op hun blog. Gelukkig, als ik de comments zo lees, zij wij nuchter genoeg om het niet zo ver te laten komen als de Amerikanen. Zoals Monique ook zegt, niet te boos worden. En als iemand het op de persoon speelt, gewoon hulptroepen inroepen 😉
M.
ook maar even een duit in het zakje. Ik heb de hele discussie tussen de dames niet gelezen. Denk ook niet dat ik dat doe. Maar een beetje pittig mag van mij best. Daar moet je niet gelijk te boos om worden.
Wanneer het mij te ver zou gaan, stop ik met reageren.
En gaat het echt te ver. Dan ben in nog steeds baas in eigen blog en kan ik die persoon hopelijk blokkeren. Maar dan moet de andere wel heeeeeeel erg te keer gaan. Dan zijn de meeste discussie-volgers wel afgehaakt. Dus dat zal in het echt niet voorkomen. (toch?)
Ik vind ook dat je mag schrijven “me too”, dus ik geef Pierre groot gelijk. Het had een stuk korter gekund, de dames hadden per mail kunnen metacommuniceren (“zijn we nog cool, darling?”), en vooral: ze hadden kunnen zeggen “hee, wat een interessante mening heb je vandaag”.
Zowel de aanvallende dame als de zich verdedigende dame kiezen de grindweg van profileren.
Kan een goeie keuze zijn, kijk maar naar het aantal comments.
Jij voelt je er ongemakkelijk onder, zij vinden hun keuze kennelijk de moeite waard.
Ik denk dat je soms trollen maakt met je reactie.
@ Dappere Bas,
iemand blocken.. dan gaat het wel heel ver en ik hoop dat ik dat nooit hoef mee te maken. Ken gelukkig ook geen voor mij bekende bloggers die dat al eens meegemaakt hebben. Blijkbaar zijn Bibliobloggers en Edubloggers een beschaafd volkje. Alhoewel laatst had iemand wel De trendmatcher tussen ICT en onderwijs op de kast. Weet alleen niet hoe dat is afgelopen.
@ Elke,
het aantal comments groeit met de dag en dat is weer goed voor de cijfers. Misschien dat Meredith het wel expres uitvecht via haar blog. Want zoals je al zegt, zij vinden het de moeite waard.
M.
@Moqub,
Iemand die Willem op de kast had? Waar is die post? Ik wist niet dat dat kon.
@ Pierre,
moest even zoeken maar dit is hem.
M.