Toen ik het eerste boek van deze schrijver had gelezen ben ik direct naar de bibliotheek gegaan om een ander boek van hem te lenen. Tot nu toe zijn alle boeken die ik van Scandinavische schrijvers heb gelezen werkelijk briljant te noemen en deze twee boeken mogen die titel ook krijgen.
Arto Paasilinna / De zelfmoordclub, 2004
Het verhaal begint met twee mannen (Olli Rellonen en kolonel Hermanni Kemppainen) die elkaar ontmoeten als zij allebei zelfmoord willen plegen. Dit brengt hen op het idee om een oproep in de krant te doen en mensen met zelfmoordplannen bij elkaar te brengen om een collectieve zelfmoordpoging te ondernemen. De oproep is een groot succes. De mensen komen samen om daarna in een bus door het hele land (Finland en later ook Europa) te reizen op zoek naar een goede lokatie om zelfmoord te plegen. Tijdens deze reis leren zij elkaar goed kennen en zo wordt het idee om zelfmoord te plegen ineens door sommigen niet meer zo aantrekkelijk meer gevonden. Ook al verwacht je bij de titel van dit boek een verhaal te lezen wat niet zo vrolijk is, zul je toch af en toe moeten glimlachen om de dingen die de groep meemaakt. Voor mij was het lezen van dit boek genoeg reden om ook de Gifkokkin van dezelfde schrijver te lezen.
Arto Paasilinna / De gifkokkin, 2002
Linnea Ravaska wordt op haar oude dag, wonende op het platteland, lastig gevallen door haar neef die haar haar geld afneemt en samen met zijn twee vrienden haar huis onveilig maakt. Als het haar te ver gaat ontsnapt zij naar de stad en zoekt de veiligheid in het huis van een oude vriend. De drie jongens laten haar echter niet met rust en zo ontstaat er een strijd waarvan de uitkomst allerminst vaststaat. Dat er grappige momenten in het verhaal ontstaan staat wel vast. Arto Paasilinna kan namelijk een zwaar onderwerp zeer grappig brengen en op zo´n manier dat het ook nog spannend wordt.