Leesvoer in een plastic tasje – deel II

leesvoer

Naast het onderzoek van PriceWaterhouseCoopers zat in het plastic tasje ook een publicatie van de overheid dat ik van mijn directeur in mijn handen gedrukt kreeg. Zij was naar een presentatie geweest en had het boekje Ambtenaar 2.0 daar gekregen. Het leek haar wel iets voor mij. En op zich zag zij dat niet verkeerd. Ik had de aankondiging gezien en al even gekeken op de website van ambtenaar 2.0 dus ik was erg benieuwd naar de inhoud.

Ik ben een beetje in de war na het lezen van het boek. Ja, in de war. Ik dacht dat het een boek was waarmee de ambtenaar 1.0 aan de slag kon om zo zo ambtenaar 2.0 te worden. De taal waarin het boek geschreven is klopt, eenvoudig en simpel met veel uitleg (soms een beetje teveel bijvoorbeeld hoe je tekst moet selecteren en kopiëren). En toch raakte ik in de war. Want aan de ene kant wordt geschreven dat de overheid er niet onder uit komt om mee te doen aan web 2.0 (omdat de burger er namelijk ook aan mee doet) en aan de andere kant wordt geschreven hoe de ambtenaar zijn eigen werk kan verbeteren met behulp van web 2.0 tools. Voor mij zijn dat twee verschillende dingen. De burger verwacht misschien wel openheid, transparantie en de gebruiker centraal maar dit kan ook gerealiseerd worden zonder web 2.0 toepassingen. En als het boek geschreven is voor enkel en alleen ambtenaren dan staan er veel dingen in die er nu nog niet toe doen. Als het gaat om de ambtenaar 1.0 te upgraden naar een ambtenaar 2.0 dan mis ik de echt praktische toepassingen van web 2.0 en het antwoord op de vraag: wat heb ik er aan of wat levert het mij op?

Ik heb het gevoel dat de auteur te veel heeft willen vertellen en hierdoor de focus een beetje in kwijtgeraakt. Ik weet niet of het boek tot gevolg heeft dat binnen no time alle ambtenaren zich begeven in sociale netwerken en kennis delen met gebruik van scribd, youtube, slideshare, etc. Maar mocht dat het geval zijn dan volg ik dat uiteraard met zeer veel interesse.

2 thoughts on “Leesvoer in een plastic tasje – deel II”

  1. Dag Elisabeth,

    dank voor je commentaar, heel leerzaam 😉

    Het boek gaat inderdaad over meerdere onderwerpen: zowel wat de overheid ermee kan, als wat ambtenaren ermee kunnen. Immers, de ambtenaren moeten het gaan doen. Door het eerst intern te gaan gebruiken kun je daar overigens ook al veel van leren.

    Ik ben het met je eens dat heel veel van het overheidshandelen ook interactiever en opener kan zonder web 2.0, maar daar gaat dit boek niet over. Web 2.0 is nl. wel een extra aanleiding en mogelijkheid om daar meer mee te doen.

    Je vraag ‘Wat heb ik eraan?’ zal ik in gedachten houden. Dat moeten we wel in de gaten houden. Wat bedoel je echter met dingen die ‘er niet toe doen’?

    Overigens gaat het vooral om een cultuurverandering en dat gaat altijd langzaam. Kortom, we hebben dit zeker niet ‘in no time’ geregeld … maar alle beetjes helpen!

  2. Een héél herkenbare reactie; dat zeker. Hoe vaak hoor je dat niet: een mooie nieuwe ontwikkeling, maar wat moet ik er mee? Natuurlijk Davied hééft geen Handboek Ambtenaar2.0 geschreven. Maar eerlijk gezegd, lijkt me dat ook niet de bedoeling.
    Ik houd me al een tijdje bezig met de effecten van het Internet – het Web – op mens en samenleving. Het boek heb ik met veel plezier gelezen omdat het voor veruit de meeste lezers toegankelijk is. En dat is heel veel waard. Het is een mooie schets van ontwikkelingen die gaande zijn en waarvan je (de overheid bijvoorbeeld) kunt of moet afvragen wat er mee te doen: wel of niet reageren, wel of niet op inspelen. In dat opzicht lijkt het me dan ook juist de bedoeling van het boek ambtenaren te prikkelen over die nieuwe verhoudingen na te denken. Een hand- of een kookboek staat nieuwe receptuur dan soms in de weg.

    Maar desalniettemin: gemak dient de mens en dus zullen velen (ver)wachten op het kookboek.

Comments are closed.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com