blogs – moqub’s bibliotheek van dingen

7e edublogdiner

Dit jaar alweer de zevende keer. De tijd gaat snel. De eerste keer was ik er niet bij, voelde me nog niet echt een blogger, laat staan een edublogger. De jaren daarna was ik van de partij en organiseerde ik zelf ook een edublogdiner, bij de Winkel van Sinkel. De groep werd elk jaar een beetje groter. Mijn eerste keer waren we met zijn 10-en geloof ik. Erg knus was dat. Vorig jaar kon ik er niet bij zijn maar dat werd zeker goed gemaakt door alle tweets die aan mij werden gestuurd tijdens het eten. Omdat ik het dit keer niet wilde missen hebben Karin Winters en ik gewoon al iets geregeld. Lekker Italiaans eten. In buffetvorm zodat je tijd krijgt om bij te kletsen en nieuwe mensen te ontmoeten.

Wanneer: 8 november
Waar: Utrecht – Delano
Inschrijven kan op de wiki.

Het duurt nog even maar ik heb er nu al zin in!

Waarom blog ik eigenlijk?

Ik ben blij met de vraag van WoW!ter omdat ik nu eindelijk eens een goed excuus heb om te schrijven waarom ik blog, wie ik wil bereiken en over de posts die mij het meeste bij zijn gebleven.

Mijn allereerste post schreef ik op 8 december 2004 en ging over de verschillende generaties zoekmachines die bestaan en die je als alternatief kan gebruiken voor Google.

Omdat ik toen nog niet wist of het bloggen een blijvertje zou zijn gebruikte ik Blogger. Waarom ik toen begon met bloggen kan ik mij nog heel goed herinneren. Een toenmalige collega van mij (Henk Ellerman) blogde al, ik begreep dat toen nog niet zo goed. Want waarom zou je schrijven…? Het bloggen begon toen net een beetje in te komen. Ik twijfelde. In november bezocht ik de SURF Onderwijsdagen en zag ik Sybilla Poortman spreken. Ik kan mij de details niet meer goed herinneren maar ik mailde met Sybilla en vroeg haar hoe het was om een blog te hebben. Zij overtuigde mij om een blog te beginnen. En waarom ook niet, uiteindelijk kun je pas iets zeggen over een programma of feature als je het ook zelf gebruikt en ervaren hebt. Voorzichtig zette ik de eerste stapjes, onder een pseudoniem, Moqub.

Slecht een enkele lezer wist wie ik werkelijk was en dat was goed. Het voelde namelijk veilig. Niet dat ik over mijn werkplek ging schrijven, of over collega’s maar toch wilde ik niet dat iedereen wist wie ik was. In april 2005 was het over met de anonimiteit. InformatieProfessional mailde mij namelijk met de vraag of zij mij mochten interviewen voor een artikel over biblio-bloggers. Mijn ego won het van de anonimiteit. Wel heb ik eerst even met mijn toenmalige directeur gesproken of hij ermee akkoord ging dat ik uit de anonimiteit stapte. Zijn bibliotheek zou tenslotte ook genoemd worden en ik vond het wel netjes om hem van te voren in te lichten. Gelukkig had hij er geen enkel probleem mee. Wat ik in deze nog steeds bijzonder vind is dat sommige lezers denken dat ik een man ben (al wordt dat wel steeds minder) en dat anderen mij consequent Moqub blijven noemen (zowel op de blog als in real life). En dat is prima. Moqub is gewoon een andere naam voor mij en ik luister er ook naar. Waar Moqub vandaan komt, die vraag krijg ik vaak. Het is een verzonnen naam, die ik lang geleden heb bedacht (toen het world wide web nog voluit geschreven werd).

Over statistieken van mijn blog in de beginjaren weet ik niets. Ik kan wel zien aan de comments wie mijn blog leest en door op congressen te vertellen over mijn blog weet ik ook dat steeds meer mensen deze gingen lezen. In juni 2005 werd het daarom tijd om over te stappen naar een eigen domein, een eigen server (dank aan Mark) en nieuwe software (Nucleus). Met Nucleus heb ik even gewerkt maar merkte dat ik niet genoeg kennis had om alles te kunnen wat ik wilde. In overleg met Mark ben ik toen overgestapt naar WordPress, een keuze waar ik tot op heden geen spijt van heb. Sinds kort heb ik ook een statistieken plugin draaien zodat ik veel beter kan zien op welke zoektermen bezoekers binnenkomen en wie zij zijn. Ook kijk ik regelmatig bij Google Analytics maar de verschillen tussen beide statistiekenprogramma’s zijn groot. En eigenlijk maakt het ook niet uit hoeveel mensen je blog lezen. Alhoewel het leuk is om te zien dat de bezoekersaantallen omhoog gaan (toen ik over de brand bij Bouwkunde schreef schoten die omhoog naar 1454!). Als ik schrijf doe ik dit om mijn eigen gedachten te ordenen, om informatie te bewaren en als anderen plezier hebben in het lezen daarvan dan word ik daar alleen maar blij van. Soms schrijf ik wel eens een post die kort door de bocht is, soms is dat om frustratie kwijt te raken. Maar vaker schrijf ik over dingen die ik signaleer en die mij opvallen of schrijf ik over een nieuw dingetje dat ik heb uitgeprobeerd.

Zo schreef ik vorig jaar maart over twitter. Dat leek mij zo stom iets. Ik begreep er niets van. Hoezo zou ik iemand vertellen waar ik uithing en wat ik aan het doen was. Non-informatie leek het mij. En dat dan anderen dat gingen volgen. Tijdverspilling. Of toch niet? Practice what you preach zou je denken, maar niet in dit geval. Het heeft meer dan een jaar geduurd voordat ik twitter een kans gaf en sindsdien twitter ik er vrolijk op los. Om op deze manier over een paar maanden te vertellen wat ik er nu echt van vind, onderbouwd met argumenten natuurlijk.

De post die mij tot op heden het meeste bij is gebleven is de post die ik schreef naar aanleiding van de IP-lezing in 2006 en die ging over de workshop van Boyd Hendiks. Binnen no time had namelijk Boyd Hendriks op deze post gereageerd, oeps! Hij was het niet helemaal eens met mijn post. En wat doe je dan, dan schrik je even en denk je, ach het is mijn mening, daar mag iemand het niet mee eens zijn. Maar ik heb wel geleerd dat ook sprekers aan egosurfen doen of zelfs misschien een google-alert op hun naam hebben staan (bestonden die toen al?).

Over sprekers gesproken. Ik ben dankzij mijn blog al enkele malen gevraagd om te komen spreken op congressen, workshops, themamiddagen en symposia. Leuk om te doen maar het geeft ook stress. Je moet je presentatie goed voorbereiden en in sommige gevallen is dat niet heel moeilijk. Als het bijvoorbeeld gaat over web 2.0 en social software dan weet ik wel wat ik wil vertellen. Het wordt anders als het gaat over een nieuw onderwerp waar ik mij mee bezig hou, zoals bijvoorbeeld gaming & bibliotheken. Omdat dit onderwerp nog zo nieuw is en toch wel wat weerstand met zich meebrengt vind ik het lastig om daar een presentatie over te geven. Ik doe het wel, omdat ik hier ook alleen maar van leer. Maar makkelijk is het niet. Leuker vind ik het om artikelen te schrijven. Zoals ik bijvoorbeeld deed met Gerard Bierens naar aanleiding van ons bezoek aan Computers in Libraries. Of het stuk dat ik schreef toen ik als Eduguide meemocht naar Educause in Dallas.

Het fijne van het hebben van een weblog is dat mensen je gaan herkennen en dat je makkelijker mensen ontmoet. Op congressen is dit handig, je hebt al snel een onderwerp om over te praten. Ik stap ook makkelijker op mensen af van wie ik het weblog lees. Vaak gewoon om even hoi te zeggen of te reageren op een post. Bijzonder vind ik dan ook het jaarlijkse edublogdiner, dat voor de onderwijsdagen wordt georganiseerd. Elk jaar komen er meer mensen bij en dat is goed om te zien. Het is een uitje waar ik zeker naar uitkijk. Ook omdat je sommige bloggers niet vaak in real life ziet. Het edublogdiner is dan de plek om even bij te kletsen.

Na bijna 4 jaar bloggen heb ik een aantal dingen geleerd:

van bloggen blijf je op de hoogte van ontwikkelingen in je eigen vakgebied
van bloggen leer je meer mensen kennen (je netwerk groeit erg snel) – mensen die je normaal gesproken nooit zou ontmoeten maar die wel in hetzelfde vakgebied werken als jij
bloggen kost energie, soms veel energie, soms energie die je eigenlijk niet meer hebt na een dag werken
soms wil je stoppen met bloggen omdat je je afvraagt waarom je het eigenlijk doet
bloggen hou je alleen vol als je er lol in hebt en het niet ziet als iets wat MOET
je lezers rekenen op je, dat voelt soms als een druk – zeker als je een congres hebt bezocht en je hebt er na een week nog niet over geschreven
de meeste spam komt binnen op de post Wikipedia imploft – een korte post met een comment waar ik nog steeds niet veel van begrijp
soms krijg je comments die niet aardig zijn
soms schrijf je posts die niet aardig zijn
ruzie heb ik nog niet gemaakt, maar misschien heb ik wel op tenen getrapt
soms krijg je helemaal geen comments, maar dit betekent niet dat mijn post niet wordt gelezen
ik hou ervan om de presentatie van mijn blog zo nu en dan aan te passen (dit jaar al 3x geloof ik)
soms zijn anderen je voor en schrijven zij over iets waarvan jij dacht de eerste te zijn
bloggen is geen wedstrijd, iedereen heeft een eigen manier waarop zij dingen benaderen en daarmee een eigen focus
als je blogt lees je veel (vooral rss-feeds in mijn geval)
het houdt niet op bij bloggen, als je blogt dan plaats je ook foto’s online, bewaar je misschien links bij delicious en ga zo maar door
bloggen is een manier van leven
bloggen leert je hoe anderen met content omgaan, zeker als zij tekst of foto’s zonder bronvermelding van je overnemen
als je blogt onder werktijd betekent dit dat je baas iets van je blog mag vinden (daarom blog ik niet onder werktijd)
MIJN BLOG DAT BEN IK!

Nu hoop ik natuurlijk dat WoW!ter van alle biblioblogs een verhaal krijgt en dat hij tijdens OCN hier een leuke, grappige, originele presentatie van kan maken. Uiteraard hoeft je post niet zo uitgebreid te zijn, kijk maar bij Gerard en Marina – die kunnen de essentie in veel minder woorden vatten.

Oeps dat wilde ik niet

Ik vind het leuk om te experimenteren op mijn weblog. Dus kies ik om de paar maanden een nieuw thema en nieuwe plugins. Dan ziet mijn blog er weer net even anders uit en sommige lezers zijn daar dan wel of niet blij mee. Mijn laatste thema gaf problemen in IE die ik niet op kon lossen. Dus heb ik van het weekend iets anders geprobeerd. Maar dat thema was het ook niet helemaal en dus heb ik gisteravond een thema gevonden waarvan ik dacht dat hij wel een poosje mee kan.

Vanmorgen las ik twee commentaren van lezers die een beetje de weg kwijt zijn op mijn weblog. En dat terwijl ik dacht dat het er juist duidelijker op geworden was….. Dus wat is het geval. In de bovenbalk staan de links naar mijn pagina’s (about, presentaties en publikaties en links – die pagina laat mijn blogroll zien)

Daaronder de sectie Featured Article. Een groter plaatje en een kort stukje van de blogpost. Deze posts komen uit de categorie bibliotheken en veranderen – als het goed is – om de zoveel tijd.

Dan in twee kolommen de laatste tien posts die ik heb geschreven. Met daaronder de laatste vijf posts uit categorieën die ik heb gekozen omdat ik hier het meeste over heb geschreven in de afgelopen jaren. In dit geval bibliotheken, symposia, general, boeken, social software en games.
Aan de rechterkant in de sidebar de tien laatste reacties, de boeken die ik lees of nog wil lezen, de categorieën en de mogelijkheid om mijn rssfeed te volgen.

Het bijzondere aan dit thema vind ik dat ik bij elke post een plaatje kan plaatsen en dat mijn blog nu een beetje op een tijdschrift lijkt. Naar mijn idee staat nog steeds alles op mijn blog wat er eerder ook op stond, alleen nu een beetje anders gerangschikt. Ik moet nog wat aanpassingen doen. De titel bibliotheek van dingen is afgekort tot bvd omdat het anders niet pastte. Daarnaast wil ik mijn oude logo terugzetten, die van het visitekaartje en een probleem oplossen van de tekst van de laatste post die zich herhaald in de categorieën posts daaronder. Hiervoor heb ik een mail gestuurd aan de maker omdat meer mensen dit probleem hebben maar de oplossing nog niet online te vinden was. Ook wordt er in een post bovenaan een korte samenvatting gegeven die ik niet wil, dus daar moet ik ook nog iets op vinden. En om een link staat een rood randje, bah!, weg ermee.

Nieuwe plugins die de lezer ziet zijn links naar mogelijk ook interessante posts en verschillende manieren om te subscriben. Aan de achterkant heb ik een plugin geinstalleerd voor zoekmachineoptimalisatie, een voor Google Analytics en een die de rubrieken naast de post die ik schrijf plaatst in plaats van eronder.

Ik ben blij met dit thema maar een aantal lezers (nog) niet. Dus wat zou jij doen, aanpassen aan de lezer met een thema dat je zelf minder mooi vindt, of het thema lekker laten staan, de lezer went er vanzelf wel aan?

Eindelijk een zusje!

Afgelopen maandagavond was het dan zover, Dutch Cowboys kreeg er een zusje bij. En ze heet: Dutch Cowgirls.

Op Dutch Cowgirls berichten voor vrouwen die technische snufjes, internet en marketing leuk vinden. Dus in mijn rss-reader komt ze wel terecht. Met meer dan 30 (vrouwelijke – ja maar natuurlijk vrouwelijke) bloggers moet het helemaal goedkomen, lijkt mij.

Ik las al Popgadget en nu dus ook Dutch Cowgirls.

U hoort nog van ons…

Een maand geleden, om precies te zijn ten tijde van Computers in Libraries in Washington, ging er iets heel erg mis op mijn weblog. Zo erg mis dat de beheerder van mijn blog deze tijdelijk uit de lucht haalde. Nu was ik hier niet blij mee, maar begreep het wel, zeker toen ik later hoorde wat er nu precies aan de hand was.

Vlak voordat ik naar Washington vertrok had ik een nieuwe vormgeving losgelaten op mijn blog en wat nieuwe plugins geinstalleerd. Toen mijn weblog een CPU load op de server veroorzaakte van meer dan 90% leek het alsof de nieuwe vormgeving of de nieuwe plugins het probleem waren.

Maar niets was minder waar. Met dank aan het speurneusinstinct van de beheerder van de server kwam hij tot een bijzondere ontdekking. Na een schone herinstallatie van WordPress bleven de problemen. Er werd dus eens gekeken naar de logs van mijn weblog en toen bleek dat een MS search 4.0 robot het probleem veroorzaakte. Vanaf een vast IP adres van een bepaalde niet nader te noemen bibliotheekorganisatie kwamen zoveel bezoeken dat het mis ging. Normaal gesproken werkt een robots.txt file dan maar niet in dit geval. Een laatste redmiddel was het blokkeren van dat IP adres (jammer als er mensen bij die organisatie mijn weblog lezen, die komen er nu niet meer bij).

Omdat ik er best van baalde dat mijn weblog uit de lucht was geweest en ik niet in staat was om mijn live verslaglegging te doen vanaf CIL heb ik vlak nadat ik terug was de systeembeheerder van de bewuste organisatie gebeld. Zijn reactie, dat zijn wij niet geweest…. hoezo weet u dat zo zeker? Nou dat was niet zo moeilijk het IP adres hoort tenslotte bij uw organisatie. De systeembeheerder dacht vervolgens dat iemand hun IP adres gehacked had en vroeg mij de informatie te sturen van de beheerder. En dat heb ik gedaan. De systeembeheerder beloofde mij het uit te zoeken en er op terug te komen. En nu, een maand later, is het heel erg stil.

En dat vind ik kortgezegd niet zo heel netjes. Want wat als ik niet bij een vriend mijn weblog had gehost maar bij een bedrijf en ik hier geld voor had betaald. En wat dan als de problemen zich dan hadden voorgedaan? Dan had ik waarschijnlijk nog meer geld moeten neerleggen voor het teveel aan dataverkeer. En dan had ik ook nog zelf uit moeten zoeken wat er mis was met mijn weblog. Gelukkig had ik nu hulp van iemand die niet zomaar opgeeft en er best wel tijd in wilde stoppen. Maar ik neem mijn weblog heel serieus en uit de lucht zijn is iets wat ik liever niet wil. Ik hoop daarom dat ik alsnog een bericht krijg van de bewuste bibliotheekorganisatie. Een excuus is het minste, maar ik denk niet dat dat er nog inzit. Ik kan ze natuurlijk altijd nog een rekening sturen voor de uren die de serverbeheerder heeft moeten investeren om het probleem op te lossen – of erover schrijven zoals ik nu doe.

Op wie lijk jij?

Doe de test op Who’s websites like? en vind blogs/websites die op de jouwe lijken. In mijn lijstje twee Nederlandse bibliobloggers, een Belgische, twee Amerikaanse en enkele Franse. Ideaal om inspiratie op te doen en blogs te vinden die je nog niet kende.

Met dank aan: Phil Bradley

Mijn eerste post met WordPress 2.5

Vanavond heeft mijn weblogsoftware een upgrade ondergaan en ik moet zeggen, het ziet er aan de achterkant ontzettend mooi uit. Nu had ik al screendumps gezien van de nieuwe versie maar om het dan ook echt te kunnen gebruiken is toch anders en ook nog even wennen.

Nu had ik van de week moeite met mijn editor en kon ik alleen in html een nieuwe posts schrijven. Niet handig als je over twee dagen naar een congres in de States vertrekt en je dus zeker weet dat je heel veel gaat schrijven. Ik had mijn hoop gevestigd op de nieuwe versie van WordPress. Maar helaas, bij het schrijven van een post nog steeds geen WYSIWYG editor. En tsja als je dan van degene die je weblog host hoort dat hij geen enkel probleem heeft met de editor dan ga je toch aan jezelf twijfelen, want ook op mijn werk deed de editor raar. Ik had de Zemanta plugin al gedeinstalleerd en dat had ook niet geholpen. Toch maar even googlen op de briljante tekst wysiwyg editor wordpress gone. Ik kwam uit op een wordpress forum waar iemand anders ook last had van hetzelfde probleem.

En daar stond het antwoord. Ik durf het bijna niet te vertellen want de mensen die mij kennen weten mijn haarkleur….. Het was een vinkje dat ik uit had gezet toen ik aan het testen was met een nieuwe theme, het vinkje van de wysiwyg editor in mijn profiel. Oeps!!

Update: ook even een nieuwe plugin geinstalleerd die iBegin Share heet en waarvan je de knop onderaan elke post ziet. Als je hierop klikt kun je kiezen om de post te bewaren als een bookmark op een social software site of om de post als pdf/worddoc te bewaren of om te printen.

IE versus FF

Ik ben zo gewend aan Firefox dat ik weinig websites nog bekijk in Internet Explorer. Maar afgelopen week kreeg ik een bericht van iemand via mijn contactformulier en diegene zei dat er geen zoekveld op mijn weblog te vinden is. Nu is dat zoekveld nogal prominent aanwezig op mijn weblog en dus begreep ik er niets van.

Vandaag toch maar eens gekeken hoe mijn weblog er uit ziet in IE:

En het valt direct op. Rechtsbovenin de sidebalk staan drie kruisjes. En een van die kruisjes is het zoekveld. In FF ziet mijn weblog er namelijk zo uit:

En dan zie je de drie tabbladen wel heel mooi vormgegeven. Ik heb geen idee hoe dit op te lossen. Ik weet dat er ergens in de code van de template iets niet goed staat. Maar wat dan? Ik moet hier hulp voor inschakelen en dat ga ik ook doen. Tot die tijd heb ik maar een advies, wil je zoeken op mijn weblog, gebruik dan FF.

Deze FFextensie wil ik wel proberen

Source: WikipediaIk ben dol op handige extensies en dus wil ik deze wel uitproberen. Het gaat om Zemanta. Wat Zemanta doet is tijdens het typen van een blogpost zoeken naar relevante afbeeldingen, links, tags en artikelen om bij de post te plaatsen. Deze extensie werkt het beste bij een Engelse post maar dat weerhoudt mij er niet van om het te testen. Levert Zemanta beter passende foto’s dan bijvoorbeeld Photo Dropper – waar ik zelf een zoekterm in moet typen?

De afbeeldingen komen van Wikimedia Commons, Flickr en verschillende stockfoto aanbieders. De artikelen uit meer dan 300 top bronnen (volgens de FAQ op de site). Volgens de makers van Zemanta is alle content die zij aanbieden copyright vrij en dus mag je deze zonder enig probleem gebruiken.

Na twee updates van content vindt Zemanta een aantal foto’s van gebouwen en bijvoorbeeld deze: ** oeps de foto komt bovenin mijn post als ik er op klik en onderin verschijnt een + zemified button **

Een artikel dat ik vind met Zemanta is bijvoorbeeld deze:

En dat ziet er dan wel weer mooi uit. En het gemak is aangenaam, zeker als de related articles ook echt related zijn en je ze door een klik in een post kan plaatsen.
En de links die Zemanta vindt in de post en die nog niet aangemaakt zijn worden onderaan de post geplaatst. Klikken op een link en ploep deze staat in de tekst. Je kan overigens door op visit te klikken eerst even kijken wat voor link het is en of je deze wilt gebruiken. Zemanta geeft namelijk een linksuggestie voor IK met een pagina op Wikipedia.Een nadeel dat ik nu al zie is dat mijn invoerscherm aan de rechterkant bovenaan gevuld wordt met Zemanta. Dit betekent dat ik ver naar beneden moet scrollen om mijn categorieen voor de post toe te voegen. Maar als dat het enige is ….

Met dank aan: About: Blank

Moqub’s bibiotheek van dingen – nieuwe vorm

De afgelopen dagen ben ik lekker bezig geweest met het installeren van een nieuw thema op mijn weblog. Een aantal hebben het niet overleefd (teveel toeters en bellen die ik niet zelf op een eenvoudige manier in kon stellen, rare footers, etc.) Degene die nu te zien is heeft nog een aantal dingen die niet naar mijn zin zijn of niet werken (zoals de mailfunctie rechts bovenin), maar het moet maar even zo. Ik heb genoeg ge-php-ed en te lang dreamweaver open gehad. Ik wil nu gewoon weer even feeds lezen en schrijven.