Het jaarcongres van de NVB (Nederlandse Vereniging Bibliotheken) had dit jaar als titel een ander vak. Op de website staat het volgende:
Dat internet in rap tempo de wereld verandert, hoeft geen betoog. Dat die verandering zowel positieve als negatieve effecten heeft, wekt ook geen verbazing. Toch valt op dat veel grote onderwerpen die het nieuws bepalen, meer dan ooit (ook) internetonderwerpen zijn. En dus over informatie gaan. Denk aan de privacydiscussies rond bijvoorbeeld Google, Apple, Facebook en telecomproviders, denk aan twitterrevoluties en WikiLeaks, denk aan auteursrechtdiscussies en pay walls, denk aan andere manieren van werken en kennisoverdracht… en vraag je dan af wat hierin de rol van ‘de’ informatieprofessional is en in hoeverre die rol anders zal moeten worden ingevuld dan tot nu toe het geval is.
Een vol programma met veel debat. Misschien wel teveel zullen sommigen zeggen. Ik mocht ook een presentatie houden, in de track met het thema het nieuwe werken. Samen met Gerard Bierens en Philippe Vanhoutte. Jan Aleman was ook een van de sprekers maar helaas verhinderd dus aanpassingen in het programma waren nodig. Voor ons, als sprekers, aanleiding om de boel om te gooien. Geen debat aan het begin maar aan het einde. Eerst drie presentaties en dan daar met elkaar over praten. Het leek ons een veel beter plan. De organisatie vond het gelukkig prima en er werd zelfs tijdens de plenaire sessie uitgelegd wat wij gingen doen.
Die plenaire sessie in de ochtend bestond ook uit een debat. Drie sprekers legden eerst uit wie ze waren en wat ze deden, en terzijde maakten zijn een opmerking over ons vak. Hierna mocht Peter Jan Hagens het debat leiden. Stine Jensen sprak mij het meeste aan. Een duidelijk verhaal met een prikkelde uitspraak:
kom je in de toekomst alleen nog maar voor koffie naar de bibliotheek – JA!
Marleen Stikker en Geert Lovink konden mij minder boeien. En het debat, dat zou gaan over de veranderingen op internet en gevolgen voor ons vak, nog minder. Teveel open deuren, teveel oude koeien en te weinig beweging. Dat wij als bibliotheekmensen de gebruiker moeten helpen met het vinden en valideren van informatie. Alsof wij dat al niet jaren doen. Als ik mijn tweets nalees voel ik weer de frustratie opkomen. Erg blij was ik met Peter Becker die op stond en het panel toesprak. Stoere man die Peter Becker. Niet dat het daarna veel beter werd. Helemaal niet toen een meneer in de zaal met ons deelde dat hij sinds kort lid was van LinkedIn en eigenlijk geen idee had waar hij mee bezig was. Dat er voor werd geklapt liet mij bijna van mijn stoel vallen. Kom op zeg, we hebben toch allemaal 23 dingen gedaan, we leven toch op het sociale web. Maar misschien ben ik te optimistisch als het gaat om de bibliotheekmedewerkers en de online activiteiten.
Na de ochtendsessie en de lunch mocht ik presenteren. Volle zaal, enthousiaste mensen die graag wilden discussiëren over het nieuwe werken. Mijn presentatie vind je hieronder. Zo ook die van Gerard Bierens die sprak over het nieuwe werken, de kennis(ver)werker en sociale media. Philip Vanhoutte deed de inleiding. In een sneltreinvaart nam hij de zaal mee in het nieuwe werken, waarom we het moeten willen en wat we ervan kunnen verwachten.
Tijdens onze presentaties was er geen tijd voor vragen. Dat hadden we bewaard voor na de pauze als wij ons debat gingen voeren. Helaas had een groot aantal mensen dit niet meegekregen zodat de zaal na de pauze vol zat met nieuwe mensen die onze presentaties verwachten. En wat doe je dan. Overleggen en besluiten dat Gerard en ik onze presentatie in 5 minuten herhalen zodat er voldoende tijd over blijft voor vragen en discussie. Dit viel niet bij iedereen in goede aarde en na de presentatie werden wij hier dan ook op aangesproken. Mensen waren teleurgesteld. En hoe goed ik mij dat voor kan stellen het was in de ochtendsessie omgeroepen. Wij gingen het programma omgooien. De mensen die er voor de pauze bij waren hadden het tenslotte ook gehoord en begrepen.
De visitekaartjes met uitsneden van de persona’s (slide 21)verdwenen als warme broodjes. Ik heb niet iedereen gesproken die er een (of meer) heeft meegenomen maar ik ben wel erg benieuwd wat er mee gebeurd. Ga je ook iets doen met persona’s, ben je op een andere manier door de kaartjes geïnspireerd, laat het me weten. De tekeningen komen van ons, de kaartjes van Moo.
Goed. De NVB dag is voorbij. Het was mijn eerste keer in de Reehorst in Ede. Het voelde als een reünie met al die bekenden. Dat ik niet eerder een NVB dag heb bezocht heeft een reden. Ik voel me niet verbonden met de vereniging en het programma van de jaarcongressen sprak me niet aan. Waarom ik er dan nu wel was moge duidelijk zijn. Of ik er volgend jaar weer bij ben, ik denk het niet. Het is gewoon niet de plek waar ik inspiratie op doe of met heel veel energie en nieuwe ideeën vandaan kom.