Tag: informatieprofessional

KNVI congres – mijn verslag

Afgelopen dinsdag bezocht ik met een kleine 1000 andere Informatieprofessionals het KNVI congres. Normaal gesproken zie je mij hier niet. Dit is niet een plek voor mij om inspiratie op te doen en misschien weet ik nu waarom, maar daarover later meer. Het is wel een heel gezellig congres, je ziet op zo’n dag namelijk heel veel bekenden. Ook ontmoette ik iemand die ik in 1998 voor het laatst zag en dat was wel heel bijzonder.

KNVIcongres-overview

Michel Wesseling, de voorzitter van de KNVI, opende het congres. Hij vertelde wat de stand van zaken in het land was, wat hij de afgelopen 2 jaar had gedaan en wat er nog moet gebeuren. Wat erg dringend is, zijn het aantal leden. Er is weinig aanwas van jonge mensen en met het groot aantal 65-jarigen in het verschiet moet er wel iets gebeuren. Michel riep op tot actie. Tijd om te moderniseren van binnenuit met een nieuwe structuur. Maar dat is niet voldoende. Leden werf je ook door enthousiast over de KNVI te vertellen.

ledenwerven

En dat ga ik nu ook doen. Ik ben dan wel geen lid, maar als er iemand door mijn verhaal toch lid wil worden draag ik wel mijn steentje bij. Ik heb overigens geen idee hoe de leeftijdsopbouw van mijn lezersgroep is. Maar als er jonge mensen bij zijn. Laat je inspireren door de KNVI!

Frank Huysmans deelde  de Victorine van Schaickprijs uit. Hanna Jochmann-Mannak kreeg hem voor haar promotieonderzoek hoe kinderen informatie zoeken, het Frysk Fablab vanwege de innovatie en Eline Coree voor haar scriptie over Erfgoed Leiden en omstreken.

prijsuitreiking

En toen was het tijd voor Hans de Zwart, directeur van Bits of Freedom. Zijn betoog ging om het recht om te lezen en de verantwoordelijkheden van de informatieprofessional. Voor dat betoog gebruikte hij een essay van Richard Stallman. Het is een verhaal uit 1997 dat gaat over een jongen en een meisje die leven in een wereld waar elk boek een copyright monitor heeft. Voor Stallman was het een toekomstbeeld. Nu 16 jaar later is het al werkelijkheid.

hansdezwart
Het is een derde partij die als digitale intermediair optreedt. Zoals bijvoorbeeld een Amazon die alles logt wat je met de Kindle doet. Of Google die voor jou bepaald welke route het gunstigste is. Maar is dat wel zo. De Zwart gaf het voorbeeld van Amsterdam en dat hij door Google nooit over de grachtengordel wordt gedirigeerd. Je kunt je af vragen waarom maar ook waarom Google hier niet transparant over is. Of Netflix, die precies weet wat je kijk, wanneer, hoe vaak je teruggaat in een film of serie, etc.

Hans de Zwart maakte de sprong van dat verhaal naar de ethiek die hackers hebben en vraagt zich af of informatieprofessionals ook ethiek kennen. En zo ja, hoe ziet dat er dan uit. In Amerika gaat deze code of ethics veel verder dan bij ons in Nederland. Voor de informatieprofessional wordt het steeds ingewikkelder om de privacy van je gebruikers te waarborgen want eigenlijk wil je ook wel weten wat je gebruiker doet zodat je de systemen en producten beter op ze af kan stemmen. De Zwart pleit er voor om alles wat je niet nodig hebt niet op te slaan. Als er dan om gevraagd wordt, kun je het niet tonen. Hij pleit ook voor privacy by design. Hierbij denk je al bij voorbaat na over het gebruik van persoonsgegevens en de bescherming daarvan binnen jouw organisatie. En toen zei de Zwart iets geks. Hij wil alle catalogi achter een slotje. Ik vroeg hem via twitter hoe hij dat bedoelde in combinatie met open access en open data.

Gelukkig is hij een voorstander voor open toegang.
Na Hans de Zwart was het tijd voor Tineke Netelenbos.
tinekenetelenbos
Zij introduceerde nieuwe websites als digitaalhulpplein.nl en veiliginternetten.nl. Wat mij altijd opvalt (en dat is ook bij de ECP/EPN waar Netelenbos voorzitter van is) is dat het bij mediawijsheid altijd gaat over kleine kinderen en oude mensen. De groep daartussen, de studenten van de universiteit waar ik werk, mijn vrienden en collega’s, worden vergeten. Alsof die allemaal zo enorm mediawijs zijn. Ik vind dat reuze jammer en heb een keer hier iets aan willen doen. Heb toen best snel opgegeven. Dat was 4 jaar geleden maar blijkbaar is er nog niet veel veranderd ten opzichte van toen.
Marcel Becker (filosoof en ethicus) mocht de discussie tussen Tineke Netelenbos en Hans de Zwart leiden. Het ging over privacy en transparantie en over de verhoudingen overheid en burgers.
Michel Wolf sloot de dag af met stand op comedy. Ik heb op twitter al laten weten wat ik hiervan vond. Ik zal het niet herhalen. Ik zag dat er mensen waren die het leuk vonden.

persona’s en customer journeys

Het middagprogramma bestond voor mij uit twee keer dezelfde workshop die Muzus gaf. De workshop ging over persona’s van de bibliotheekgebruikers die voor de FOBID zijn ontworpen en met die persona’s maakten we een customer journey. Na een korte inleiding van Sanne Kistemaker gingen we in groepjes aan de slag.
workshop2
Sommige mensen kozen een persona die dicht bij de eigen doelgroep lag, maar anderen wilden gewoon ervaren wat het is om met deze methodiek te werken.
workshop1
De dynamiek was beide keren erg goed. Er werd veel gelachen. Sommigen groepen raakten bevriend met de persona en anderen kregen bijna een hekel aan het type. Ik heb niet iedereen gesproken maar degenen die nog even gedag kwamen zeggen lieten weten het fijn te vinden om echt aan de slag te zijn gegaan.
Wil je meer weten over de persona’s, ze gebruiken of er onder begeleiding mee aan de slag, houd dan de site van FOBID in de gaten en let op GO-opleidingen. Binnenkort vanuit beide organisaties meer informatie over dit onderwerp.
En toen mocht ik aan de borrel, lekker kletsen met (oude) bekenden. En met een paar een hapje eten daarna. Het werd een spontaan clubje van 4. De discussie die ik met hen had ging over de KNVI, waarom ik lid zou moeten worden, wat het me op ging leveren. Met Ronald de Nijs reisde ik met de trein terug naar Rotterdam en discussieerden we verder. En ineens ging het lampje bij mij branden. Tijdens de KNVI congressen gaat het over bibliotheekdiensten en producten met een voorkeur voor digitaal. En ik ben iemand die zich vooral met inrichting en gebouwen bezighoudt. En dat matcht dus niet. Netwerken en mensen ontmoeten is leuk maar daarvoor hoef ik niet naar het KNVI congres. EN dus ben ik er uit. Inhoudelijk voel ik me niet verbonden met deze groep, maar als vriend of als fan zou ik er wel iets mee kunnen. Ik denk er nog even iets langer over na.
meer foto’s van de dag vind je hier.

Ben jij een kei?

Op 2 oktober wordt onder de titel Jij bent een kei, een seminar georganiseerd over de kwaliteit en het imago van de informatieprofessional. Locatie: Koninklijke Bibliotheek te Den Haag. Start van de dag: 10.00 uur. Kosten: 65 euro, voor studenten geldt een gereduceerd tarief van 35 euro.

Aan het einde van deze dag moet er een aanzet komen tot een erkend systeem voor Competentie Kwalificatie & Kwantificering en een Certificatie van de informatieprofessional. Wouw, een certificatie van de informatieprofessional… En wat heb je dan als je een bibliotheekopleiding hebt gedaan, geen certificaat. Of is het de bedoeling dat de informatieprofessionals met een bibliotheekdiploma zich nog meer kunnen onderscheiden als zij ook nog een ander, meer bijzonderder, certificaat op zak hebben.

Op de website staat:

Met kei wordt dit straks allemaal een stuk makkelijker

  • kei wordt de norm waaraan de informatieprofessional zich kan meten en waaraan de informatieprofessional valt te herkennen.
  • kei wordt voor de informatieprofessional het middel zich te onderscheiden en voor de werkgever het middel snel de juiste man/vrouw op de juiste plaats te krijgen.
  • kei moet duidelijkheid scheppen in de uiterst veelzijdige wereld van de informatieprofessional.
  • kei staat voor Kwaliteit En Imago en wil door kwaliteit van het werk het imago van het vak vestigen.

Dus we hebben kei straks nodig om een informatieprofessional te herkennen. Wordt het voor een werkgever straks gemakkelijker om de juiste persoon aan te nemen. En alles wordt nog duidelijker. Want de wereld van de informatieprofessional is schijnbaar nogal onduidelijk.

Maar op de website staat ook:

Want hoe maak jij als informatieprofessional duidelijk welke kwaliteiten je hebt?

Volgens mij maak je als informatieprofessional duidelijk wat je kwaliteiten zijn door een indrukwekkende sollicitatiebrief te schrijven aan een bedrijf waar je graag wilt werken om daarna een nog indrukwekkender gesprek te voeren met je aanstaande baas over al die indrukwekkende dingen die je in het verleden hebt gedaan. Of door het onderhouden van bijvoorbeeld een weblog waarop je schrijft over het vak en jouw ideeën daarover. Misschien met een enkele post over zoektechnieken en nieuwe zoekstrategieën. Of je stelt je kwaliteiten tentoon op congressen door het geven van (poster)presentaties of je hebt een bijzonder uitgebreid netwerk.

Ik snap het werkelijk niet. Wat is nu het doel van dit seminar? Wordt de informatieprofessionals geleerd hoe zij zichzelf beter moeten verkopen omdat een bibliotheekopleiding je dat blijkbaar niet leert ofzo. Hebben de informatieprofessionals soms serieus last van een imagoprobleem?

De dag is er voor iedereen in het informatievak.

Het seminar is van belang voor zzp-ers in de informatiedienstverlening en alle informatieprofessionals in dienst van overheid, bedrijfsleven, onderwijsinstellingen, instituten, maatschappen, archieven en openbare bibliotheken. Dus alle documentalisten, content- , informatie- en kennismanagers, bibliothecarissen, desk-researchers, archivarissen en iedereen die zich professioneel met informatie bezighoudt en hun managers.

Voor een zzp-er kan ik mij voorstellen dat het seminar interessant kan zijn. Zij moeten zich elke dag weer verkopen aan potentiele opdrachtgevers. Maar voor de rest. Als het goed is hebben deze mensen een baan, worden zij al dan niet gewaardeerd door de baas en hebben zij een extra certificering naar mijn mening niet nodig. En trouwens stel nou dat die certificering heel belangrijk wordt, dan kun je het wel schudden als je deze niet op zak hebt. Leuk vooruitzicht als je net met de opleiding IDM begonnen bent.

Het seminar wordt mede mogelijk gemaakt door de KB en een aantal bedrijven zoals AlQuin Total Quality, InfoResearch, InfoAcademy en iNfORMEDiAN. Stuk voor stuk bedrijven die zich bezig houden met kennismanagement en de informatiehuishouding van organisaties. Waarbij AlQuin onderdeel lijkt te zijn van Informedian, maar dat terzijde. En op de een of andere manier krijg ik het idee dat deze bedrijven op zoek zijn naar geschikt personeel, zij deze niet kunnen vinden en daarom zich gaan buigen over een certificering, zodat zij in de toekomst sneller in contact komen met die werknemers die zij nodig hebben. Maar ik kan er naast zitten….. wie het weet mag het zeggen. Want zoals gezegd, ik snap er echt helemaal niets van.

Gebruikt beeldmateriaal is afkomstig van Flickr – Stones van bwillis

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com