wonderkamers in het gemeentemuseum den-haag

Afgelopen week was ik in het Gemeentemuseum in Den Haag om de Wonderkamers te bekijken. Ik was getipt en ik moet diegene gelijk geven, met en zonder kinderen is het zeker de moeite waard om een bezoek te brengen. Sinds een verbouwing zijn de Wonderkamers interactiever dan ooit.

Voordat je mag beginnen moet je eerst een filmpje bekijken.

introfilm

Hierin legt directeur Benno Tempel uit hoe het werkt. Hij heeft hulp nodig bij het inrichten van de Magische Midden. Dit is een gebouw met kleine kunstwerken van topkunstenaars. Hierna krijg je een tablet (1 per 2 personen) en kun je aan de slag. At random wordt een kamer aan je toegewezen (er zijn er 13 in totaal) en moet je een opdracht uitvoeren. Door middel van tags op de grond word je geholpen om de weg te vinden. De kamers bevinden zich rondom deze opstelling in het midden.

midden

Wat dit is dat begrijp je pas aan het einde van de tentoonstelling.

De tablet is best zwaar, ik denk dat dit komt door de casing die hem kindproof maakt. De tablet reageert wel snel op de tags en dat is fijn. Je wordt niet geremd of vertraagd door de technologie.

codes

Mijn eerste opdracht was in de kamer van Mondriaan. Ik mocht een schilderij namaken en kreeg 3 hints als het niet lukte. En het lukte niet, ik vond deze opdracht veel te moeilijk en heb het opgegeven. De opdracht er na was gelukkig eenvoudiger. Ik mocht een museum volgens architect Berlage bouwen.

museummaken

Mooie grote touchtafels helpen je de opdracht te maken. Het ziet er allemaal supermooi uit. Oog voor detail, in de hele kamer.

tafeldekken

Zo ook in de kamer waar ik een servies mocht kiezen en op tafel mocht zetten (moest het kannetje nu wel of niet op tafel?).

tafeldekken2

Het meisje tegenover mij had wat moeite om met twee vingers tegelijk op de tafel te tippen zodat ze het servies niet geplaatst kreeg. Oma hielp ook niet echt. En dat is wel jammer. Het meisje wilde de opdracht echt goed maken. Je moet als begeleider dus ook aan de bak.

En in deze kamer keek ik twee filmpjes van glaskunstenaars (tegelijkertijd geprojecteerd) en moest ik daarna naar het gereedschap zoeken dat zij gebruiken.

Voor elke goed gemaakte opdracht krijg je punten die je later kan gebruiken.

gereedschap

Als je vindt dat je genoeg hebt gedaan dan kun je met de behaalde punten kunstwerken zoeken om je eigen tentoonstelling samen te stellen. En die tentoonstelling komt dan in een van de boxen in het middenstuk, oftewel het Magische Midden. Je kiest er zelf een uit, geeft de wanden een kleurtje en hangt de schilderijen op. Je kan jouw tentoonstelling in het minimuseum ook een naam geven.

mijnmuseum

Als je geen tijd hebt om zelf aan de slag te gaan dan kun je ook kijken naar de minitentoonstelling die het Gemeentemuseum voor je maakte over liefde, oorlog, sport of een andere.

Omdat je een mailadres moet achterlaten kan het museum je later de resultaten toesturen. Zo kreeg ik mijn ontwerp van het Berlage museum.

museumopdracht

En mijn minimuseum via een link in de email.

minimuseum

Al met al ben ik iets meer dan een uur bezig geweest. Ik heb lang niet alle opdrachten gedaan en ook mijn museum was niet vol. Ik ga zeker nog een keer terug om alle opdrachten te doen. Het was heerlijk rustig zo in de zomervakantie dus dat is wel iets om rekening mee te houden. Als er schoolklassen met gillende kinderen rondrennen zal de experience vast anders zijn.

Storyville een interactive early literacy learning center

Storyville een interactive early literacy learning center is een van de prijswinnaars van de John Cotton Dana Award. Deze prijs wordt volgens de website uitgereikt aan:

outstanding library public relations, whether a summer reading program, a year-long centennial celebration, fundraising for a new college library, an awareness campaign or an innovative partnership in the community

En Storyville hoort daar dus bij. Storyville is ontworpen voor kinderen onder de vijf jaar en hun ouders. De omgeving en de activiteiten zijn speciaal ingericht voor ouders om hun kinderen op school voor te bereiden. In Storyville kunnen kids in zeven verschillende leeromgevingen kennis maken met boeken en andere materialen die taal en lezen bevorderen. De zeven omgevingen zijn onder andere een bibliotheek, een verhalenhuis, een theater, een winkel en een babytuin.

Babies and their caregivers can engage in peek-a-boo and play with sensory toys or read board books in their garden; toddlers can crawl through driftwood, read in a lighthouse, rock in a toy boat, fish or gaze up at the stars; preschoolers can play house in the home living area, present plays and puppet shows in the theater, shop in the store and practice building at the construction site. The library, stocked with a variety of children’s books and comfortable seating, invites reading together. Books, displayed in every area, as well as parent resource materials and themed take home kits, are available for checkout.

storyville
(Photo by R. Schaefer)

Storyville is ondergebracht in de Rosedale Library en is geopend als de bibliotheek ook open is. Bij ongeveer 60 personen is het druk in Storyville en om iedereen een kans te geven om lekker rond te kijken en dingen te doen wordt er een wachtlijst gemaakt als er meer dan 60 personen aanwezig zijn. Kinderen mogen alleen naar binnen onder begeleiding en eenmaal binnen mag je er net zo lang blijven als je zelf wilt.

Met dank aan: The M Word

Storytron – interactieve verhalen vertellen

Interactieve verhalen vertellen is volgens de makers van Storytron de nieuwe manier voor creatieve expressie. De voordelen van de computer en interactiviteit worden gekoppeld aan de traditionele vormen van verhalen vertellen.

storytron

Het resultaat volgens de makers:

a unique experience where you play the protagonist of a virtual story

Storytronics is een praktische implementatie van de theorie van het interactief verhalen vertellen. Het artistieke werk, de focus binnen het verhaal, wordt een storyworld genoemd. Elke storyworld is een wereld met verschillende mogelijkheden.

Als je start met Storytron dan maak je een verhaal aan en alle beslissingen die je neemt hebben effect op de rest van het verhaal. Maar je kan meer doen:

You can pull up information on the people (loosely defined; these can be entire countries), places (story settings), things (actions you can take), and relationships (how the people view each other) of the story. And your actions affect all these things, so you can change the relationships between two people over time.

De technologie achter Storytron bestaat uit vijf onderdelen: SWAT, de storyteller, Deikto, Sappho en de engine. SWAT is de storytelling authoring tool en deze wordt gebruikt om storyworlds mee te maken. Degene die een storyworld maakt met SWAT wordt een auteur genoemd. Storyteller is de software waarmee je storyworlds kan spelen. Deikto is een eenvoudige vorm van het Engels dat wordt gebruikt door de Storyteller. Sappho is de scripttaal die de auteur gebruikt als hij storyworlds aanmaakt. De auteur kan deze scripts gebruiken om instructies te maken voor de karakters in het verhaal. De speler ziet deze scripts niet omdat zij achter de schermen draaien. De engine is het brein van de storyteller en hoeft verder niet uitgelegd te worden.

Is het een game, zoals een MMORPG? Nee. De makers leggen het uit:

Computer games are about things. You collect things, you build things, you jump on things, you shoot things. The only character interaction in computer games is either separated from the action, with very limited interactivity, or it occurs via instant messaging, which isn’t about dramatic interaction but rather socializing during play. Interactive storytelling is about people. You laugh with people, you argue with people, you make love with people, you humiliate people, you conciliate people. Computer games are about winning, while interactive storytelling is about dramatic resolution.

Het is zelfs niet hetzelfde als de Sims of Second Life. En als je het vergelijkt met literatuur dan heeft Storytronics een voor- en een nadeel:

Its disadvantage is that it must communicate with the player in a simple language, unsuited to artistic embellishment. Its advantage is that the player can take an active part in the story, and shaping the action in a manner that is impossible to achieve in non-interactive storytelling.

Nog in beta (je kan nog maar een storyworld spelen) maar wat er al te zien is ziet er veelbelovend uit.

Met dank aan: Educational Gaming Commons

Nieuwe media die vraagt om een nieuw soort geletterdheid

Via Derek’s blog word ik geattendeerd op Inanimate Alice. Inanimate Alice is het verhaal van de achtjarige Alice, een meisje dat opgroeit in de beginjaren van de 21e eeuw. Het verhaal is opgebouwd uit multimediale interactieve episodes waarbij gebruik wordt gemaakt van tekst, geluid, beeld en games. Alice neemt de lezer mee op avontuur terwijl zij ouder wordt en zij het vak van Characterdesigner voor games leert.

Op de website van Inter Cultural Dialogue2008 wordt mooi omschreven hoe het verhaal in elkaar zit en hoe de gebruiker deel kan nemen aan het verhaal.

Er worden dia’s, pan- en zoombewegingen gebruikt om de indruk te geven van een stripverhaal, maar dan op een bijzondere manier die deels stripverhaal, deels animatie en deels film is. Het feit dat de bezoeker moet deelnemen om het verhaal af te maken stimuleert de betrokkenheid en creëert een interactieve deelname die niet te evenaren is met lineaire verhaallijnen. De deelname en interactiviteit van de kijker neemt toe als de serie vordert en geeft de groeiende carrière van Alice als animator weer. De originele soundtrack maakt lussen en strekt zich uit zodat de kijker het tempo van het verhaal kan regelen.

Bij elke aflevering neemt de complexiteit van het karakterontwerp, het spel en de interactiviteit toe. De kijker hoeft eerst alleen maar een paar bloemen te vangen en eenvoudige puzzels op te lossen, opgaven die overeenkomen met de leeftijd van Alice in de betreffende aflevering. Later gaan de puzzels steeds meer op games lijken tot de afleveringen zelf een game worden.

Inmiddels staan er vier episodes online waarbij de laatste specifiek, erg interessant kan zijn voor het onderwijs. In deze episode maakt Alice kennis met een tool die zij kan gebruiken om verhalen te vertellen. De tool heet iStories. iStories geeft docenten en studenten de mogelijkheid om foto’s, tekst, muziek en effecten bij elkaar te voegen en TADA een eigen interactief verhaal is in enkele minuten gereed. Alice is uiteraard erg nieuwsgierig naar de verhalen van anderen, gemaakt met iStories.

Inanimate Alice is told in episodes, each one a complete story. However, we are excited by the possibilities for participation created by our tool, iStori.es. Alice can’t wait to see how you and your students mash-up and create your own stories! Join our growing community; selected stories created with our tool will be showcased on ‘What’s your story?’.

Voor scholen die iStories aan willen schaffen is het mogelijk om dit te doen voor £ 99 voor een levenslange campuslicentie. Een educatief pakket ter ondersteuning aan de serie is hier gratis te downloaden. Want vraagt dit soort van nieuwe media niet om een nieuw soort geletterheid?

Today educators face a quandary. On the one hand there are anxieties about the reliability of internet sites and concerns regarding how to educate students to make informed online decisions. On the other hand there are, for example, government initiatives like the National Curriculum in England and Media Literacy outcomes in Canada which emphasise the important role technological skills play in all sorts of learning environments. But how can teachers successfully integrate new media literacies into the classroom?

‘Inanimate Alice’ is easily assimilated into learning environments; its use of multimodality (images, sounds, text, interaction) enables students to see storytelling in a new, multi-sensory light. ‘Inanimate Alice’ is a new media fiction that allows students to develop multiple literacies (literary, cinematic, artistic, etc.) in combination with the highly collaborative and participatory nature of the online environment.

Op het Experienceblog is te lezen wat docenten van verschillende onderwijsinstellingen vinden van Alice.

Binnenkort komt ook de thuiseditie beschikbaar – leuk om met vakantiefoto’s een interactief verhaal te maken voor de thuisblijvers.

Inanimate Alice is beschikbaar in het Engels, Frans, Duits, Italiaans en Spaans, met dank aan het Europees jaar van de interculturele dialoog.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com