KNVI congres – mijn verslag

Afgelopen dinsdag bezocht ik met een kleine 1000 andere Informatieprofessionals het KNVI congres. Normaal gesproken zie je mij hier niet. Dit is niet een plek voor mij om inspiratie op te doen en misschien weet ik nu waarom, maar daarover later meer. Het is wel een heel gezellig congres, je ziet op zo’n dag namelijk heel veel bekenden. Ook ontmoette ik iemand die ik in 1998 voor het laatst zag en dat was wel heel bijzonder.

KNVIcongres-overview

Michel Wesseling, de voorzitter van de KNVI, opende het congres. Hij vertelde wat de stand van zaken in het land was, wat hij de afgelopen 2 jaar had gedaan en wat er nog moet gebeuren. Wat erg dringend is, zijn het aantal leden. Er is weinig aanwas van jonge mensen en met het groot aantal 65-jarigen in het verschiet moet er wel iets gebeuren. Michel riep op tot actie. Tijd om te moderniseren van binnenuit met een nieuwe structuur. Maar dat is niet voldoende. Leden werf je ook door enthousiast over de KNVI te vertellen.

ledenwerven

En dat ga ik nu ook doen. Ik ben dan wel geen lid, maar als er iemand door mijn verhaal toch lid wil worden draag ik wel mijn steentje bij. Ik heb overigens geen idee hoe de leeftijdsopbouw van mijn lezersgroep is. Maar als er jonge mensen bij zijn. Laat je inspireren door de KNVI!

Frank Huysmans deelde  de Victorine van Schaickprijs uit. Hanna Jochmann-Mannak kreeg hem voor haar promotieonderzoek hoe kinderen informatie zoeken, het Frysk Fablab vanwege de innovatie en Eline Coree voor haar scriptie over Erfgoed Leiden en omstreken.

prijsuitreiking

En toen was het tijd voor Hans de Zwart, directeur van Bits of Freedom. Zijn betoog ging om het recht om te lezen en de verantwoordelijkheden van de informatieprofessional. Voor dat betoog gebruikte hij een essay van Richard Stallman. Het is een verhaal uit 1997 dat gaat over een jongen en een meisje die leven in een wereld waar elk boek een copyright monitor heeft. Voor Stallman was het een toekomstbeeld. Nu 16 jaar later is het al werkelijkheid.

hansdezwart
Het is een derde partij die als digitale intermediair optreedt. Zoals bijvoorbeeld een Amazon die alles logt wat je met de Kindle doet. Of Google die voor jou bepaald welke route het gunstigste is. Maar is dat wel zo. De Zwart gaf het voorbeeld van Amsterdam en dat hij door Google nooit over de grachtengordel wordt gedirigeerd. Je kunt je af vragen waarom maar ook waarom Google hier niet transparant over is. Of Netflix, die precies weet wat je kijk, wanneer, hoe vaak je teruggaat in een film of serie, etc.

Hans de Zwart maakte de sprong van dat verhaal naar de ethiek die hackers hebben en vraagt zich af of informatieprofessionals ook ethiek kennen. En zo ja, hoe ziet dat er dan uit. In Amerika gaat deze code of ethics veel verder dan bij ons in Nederland. Voor de informatieprofessional wordt het steeds ingewikkelder om de privacy van je gebruikers te waarborgen want eigenlijk wil je ook wel weten wat je gebruiker doet zodat je de systemen en producten beter op ze af kan stemmen. De Zwart pleit er voor om alles wat je niet nodig hebt niet op te slaan. Als er dan om gevraagd wordt, kun je het niet tonen. Hij pleit ook voor privacy by design. Hierbij denk je al bij voorbaat na over het gebruik van persoonsgegevens en de bescherming daarvan binnen jouw organisatie. En toen zei de Zwart iets geks. Hij wil alle catalogi achter een slotje. Ik vroeg hem via twitter hoe hij dat bedoelde in combinatie met open access en open data.

Gelukkig is hij een voorstander voor open toegang.
Na Hans de Zwart was het tijd voor Tineke Netelenbos.
tinekenetelenbos
Zij introduceerde nieuwe websites als digitaalhulpplein.nl en veiliginternetten.nl. Wat mij altijd opvalt (en dat is ook bij de ECP/EPN waar Netelenbos voorzitter van is) is dat het bij mediawijsheid altijd gaat over kleine kinderen en oude mensen. De groep daartussen, de studenten van de universiteit waar ik werk, mijn vrienden en collega’s, worden vergeten. Alsof die allemaal zo enorm mediawijs zijn. Ik vind dat reuze jammer en heb een keer hier iets aan willen doen. Heb toen best snel opgegeven. Dat was 4 jaar geleden maar blijkbaar is er nog niet veel veranderd ten opzichte van toen.
Marcel Becker (filosoof en ethicus) mocht de discussie tussen Tineke Netelenbos en Hans de Zwart leiden. Het ging over privacy en transparantie en over de verhoudingen overheid en burgers.
Michel Wolf sloot de dag af met stand op comedy. Ik heb op twitter al laten weten wat ik hiervan vond. Ik zal het niet herhalen. Ik zag dat er mensen waren die het leuk vonden.

persona’s en customer journeys

Het middagprogramma bestond voor mij uit twee keer dezelfde workshop die Muzus gaf. De workshop ging over persona’s van de bibliotheekgebruikers die voor de FOBID zijn ontworpen en met die persona’s maakten we een customer journey. Na een korte inleiding van Sanne Kistemaker gingen we in groepjes aan de slag.
workshop2
Sommige mensen kozen een persona die dicht bij de eigen doelgroep lag, maar anderen wilden gewoon ervaren wat het is om met deze methodiek te werken.
workshop1
De dynamiek was beide keren erg goed. Er werd veel gelachen. Sommigen groepen raakten bevriend met de persona en anderen kregen bijna een hekel aan het type. Ik heb niet iedereen gesproken maar degenen die nog even gedag kwamen zeggen lieten weten het fijn te vinden om echt aan de slag te zijn gegaan.
Wil je meer weten over de persona’s, ze gebruiken of er onder begeleiding mee aan de slag, houd dan de site van FOBID in de gaten en let op GO-opleidingen. Binnenkort vanuit beide organisaties meer informatie over dit onderwerp.
En toen mocht ik aan de borrel, lekker kletsen met (oude) bekenden. En met een paar een hapje eten daarna. Het werd een spontaan clubje van 4. De discussie die ik met hen had ging over de KNVI, waarom ik lid zou moeten worden, wat het me op ging leveren. Met Ronald de Nijs reisde ik met de trein terug naar Rotterdam en discussieerden we verder. En ineens ging het lampje bij mij branden. Tijdens de KNVI congressen gaat het over bibliotheekdiensten en producten met een voorkeur voor digitaal. En ik ben iemand die zich vooral met inrichting en gebouwen bezighoudt. En dat matcht dus niet. Netwerken en mensen ontmoeten is leuk maar daarvoor hoef ik niet naar het KNVI congres. EN dus ben ik er uit. Inhoudelijk voel ik me niet verbonden met deze groep, maar als vriend of als fan zou ik er wel iets mee kunnen. Ik denk er nog even iets langer over na.
meer foto’s van de dag vind je hier.

Schotland – werkbezoeken dag 4

De afgelopen dagen ging ik van hoogtepunt naar hoogtepunt op bibliotheekgebied met vandaag de kers op de taart. Ik bezocht eindelijk de Glasgow Caledonian University. De bakermat van learning centres en de basis voor de verbouwing naar een Library Learning Centre in Delft in 2008-2010. Ik had al veel over deze universiteitsbibliotheek gehoord en gelezen en er bestond een kans dat het na 8 jaar in bedrijf volledig afgeleefd en uitgewoond zou zijn. Gelukkig was dit niet het geval.

lc

Als je via de hoofdingang binnenkomt kom je eigenijk binnen op de eerste etage. Je ziet geen boeken en aan de balie zit niemand. Deze ruimte was bedoelt als tentoonstellingsruimte maar de universiteit had niemand in dienst die dit kon verzorgen. De bibliotheekbalie vind je op de begane grond, dus eerst de trap af. Op deze etage vind je ook samenwerkplekken, een cafe en is het gezellig druk. Op de 2e etage zijn de werkplekken, op de 3e etage de computerplekken (het wordt hier al stiller) en op de 4e etage de echte stilteplekken.

lc1

De universiteit heeft ongeveer 17.000 studenten, afkomstig uit meer dan 100 landen. Vanaf de opening van het gebouw in 2006 is het een groot succes. In het gebouw zijn ongeveer 1300 studieplekken aanwezig. Deze worden elke dag geteld en teruggezet naar de plek waar ze vandaan komen. Hiervoor hebben ze tenplates per vloer zodat de medewerkers weten wat waar hoort te staan.

Wij kregen een rondleiding van Sonya Campbell, een energieke dame die geen blad voor de mond nam en heel eerlijk tegen ons was.

lc2

De ingang op de 1e etage zal over 18 maanden niet meer bestaan. Dan wordt de hoofdingang verplaatst naar de begane grond. Dan wordt de 1e etage een learning space en een plek voor werkplekken voor medewerkers. Met Sonya sprak ik over het hebben van een balie en het rond laten lopen van medewerkers. Zij doet hier momenteel onderzoek naar en ik ben benieuwd naar haar bevindingen.

lc3

Op elke vloer is een collectie boeken te vinden op onderwerp. De verschillende soorten werkplek verschillen per etage. Het kan dus zijn dat een student een boek wil van de 4e en wil werken op de 2e. Boeken gaan zwerven en worden niet teruggezet. Dit is een constant probleem dat Sonya nog niet opgelost heeft. De uitdaging blijft om verschillende soorten plekken aan te bieden die meegaan met de tijd en die vervangen worden als ze vies/oud/stuk zijn.

Zoals gezegd, het is nog steeds een inspirerende plek om te zijn. De ideeen voor de toekomst zijn origineel en ik blijf zeker met Sonya in contact.

University of Strathclyde

Na de lunch wandelden we naar de University of Strathclyde. In dit gebouw kwam je ook niet binnen op de begane grond maar op de 3e etage. De groep werd in 3-en gedeeld. Wij kregen eerst een discussie en wij mochten vragen stellen. Hierna kregen wij in een klein uur 5 presentaties. En daarna een rondleiding.

Strathclyde

Een deel van deze bibliotheek heeft een facelift ondergaan en een ander deel nog niet. De tegenstelling is enorm.

Strathclyde2

Waarom het hele gebouw nog niet was aangepakt bleef onduidelijk. Waarschijnlijk had dit iets te maken met medewerkers en niet zozeer met de aanwezigheid van geld.

Strathclyde3

In het midden van het gebouw (3e etage) mocht je praten. Een etage hoger en lager was de silent area en de laag daaronder en boven was de ruimte waar ook een laptop niet welkom was vanwege het geluid.

Strathclyde4

De verschillen in ruimtes werd aangegeven met een kleur. Ook vonden we op de verschillende etages projectruimtes die je online kan reserveren. Een groot slot op de deur dat alleen opende als je de juiste campuscard ervoor houdt. Een mooi systeem maar met een enorm slot en dat is dan weer jammer.

Het is een beetje onduidelijk wat deze bibliotheek wilde zijn. Misschien kwam het door de halve herinrichting of misschien door iets anders. Het was leuk om te zien maar ik heb niet veel opgeschreven. Behalve dan dat ze hier ook iets doen met erfgoed en social media. Net als bij alle andere bibliotheken. Maar zoals eerder gezegd dat is content voor een geheel eigen post.

Schotland – werkbezoeken dag 3

Musselburgh en Aberdeen stonden op het programma vandaag. Niet voor iedereen overigens. Ik was de enige uit de groep die gek genoeg was om 2,5 uur in een trein te zitten om 1 bibliotheek te bezoeken. En wat voor bibliotheek…. daarover strakjes meer.

Per trein gingen we naar Musselburgh en kregen we een rondleiding bij de Queen Margaret University.

helper

Als een fotomodel ging deze jongen op de foto voor alle bibliotheekdames die fan zijn van zijn t-shirt. Willen we dit niet allemaal. Helpers! Deze student is er een van de 5000 die aan deze universiteit studeren.

QueenM1

Voor deze studenten is een bibliotheek ingericht met 1000 studieplekken die 24/7 – 365 dagen per jaar open is.

QueenM2

De Starbucks is 3 avonden per week open en ook op zaterdag. Het restaurant, of kantine, hoorden we niet over. Ik ga er even vanuit dat je daar ‘s avonds ook kan eten. Na 19.00 uur mogen niet studenten van deze universiteit niet meer in het gebouw zijn. De beveiliger loopt dan rond om pasjes te controleren. Om te weten wat studenten willen doen zij veel onderzoek naar de gebruikers. Het valt me op dat dit in Schotland veel vaker gebeurd dan bij ons in Delft. Ik heb altijd een beetje het gevoel dat wij de studenten lastig vallen. Maar hier hebben ze daar geen last van. Ook communiceren ze op een originele manier terug hoe verzoeken van studenten zijn uitgevoerd.

computerplekken

Binnen de bibliotheek kun je alleen met pin betalen of online via paypall. In Delft houden wij contant geld er nog even in, wij vinden het niet eerlijk als je geen geld meer op je bankrekening hebt staan maar nog wel contant geld je boete omhoog gaat omdat je die op dat moment niet kan betalen. Hier hebben ze daar minder moeite mee.

Het gebouw opende in 2007 en wordt ontzettend goed gebruikt. Het gebouw heeft een goede vibe, zo goed dat studenten gewoon hun laptop en mobiel laten liggen als ze koffie gaan drinken. Er wordt niet gestolen. En dat is best bijzonder te noemen.

University of Aberdeen – Library

Om half 1 nam ik de trein naar Aberdeen. Er kwam een hele gezellige dame van in de 80 naast me zitten. Tegenover me een Schot die zich opwierp als gids en vertelde over het landschap waar we doorheen reisden. En naast de dame een Schot met wie we erg hebben gelachten. De 2,5 uur waren zo voorbij, we hebben gepraat over de oorlog, het leven, de liefde en open spaces. Ook puffins kwamen even langs omdat ze nog op mijn to-see lijstje staan.

aberdeen

En toen zag ik het gebouw in het echt. De foto’s online waren al geweldig maar jeetje over een wouw-belevenis gesproken – de universiteitsbibliotheek van Aberdeen is een plaatje. Officieel heet de bibliotheek de Sir Duncan Rice Library. De Deeense architect is Schmidt Hammer Lassen en het gebouw opende op 12 september 2011. Totale kosten 57 miljoen pond.

aberdeen1

9 verdiepingen wit, grijs, zwart en glas. Bijzondere vergezichten en een waanzinnig uitzicht over de haven. Meer dan 1200 studieplekken en 215 computerplekken.

To provide a meeting place and cultural centre for the University and the wider Aberdeen community.

Een mooi doel dat ze, wat mij betreft, voor een deel bereiken. Je mag in het gebouw niet praten (behalve op de begane grond in de coffeecorner) en je mag er niet eten en drinken. Dus die meeting place is leuk bedacht maar als je geen geluid mag maken en niet samen mag eten hoe doe je dat dan? Daarnaast werd mij verteld dat de echte stilteplekken (waar je ook geen laptop mag gebruiken omdat typen geluid maakt) niet worden gebruikt omdat studenten dat geen fijne plekken vinden. Ik denk dan, 1+1=3.

aberdeen4

Deze universiteit heeft 12.000 studenten. Dus iets meer dan die van vanmorgen, maar wel met ongeveer hetzelfde aantal studieplekken. Deze bibliotheek is wel veel open maar geen 24/7. Dat gaat ook niet gebeuren maar ze willen wel ruimer open zijn dan nu (nu zijn ze tot middernacht open).

Op de begane grond vind je de welcome desk. Omdat het algemene publiek ook welkom is in deze bibliotheek vind je hier niet de informatiebalie, die is namelijk op de eerste etage.

Op de begane grond ook de tentoonstellingsruimte. Vandaag zag ik de tentoonstelling ABOVE scotland – luchtfoto’s met allemaal een eigen tafeltje. Ik vond het een mooie manier van tentoonstellen. Voor deze tentoonstelling hoefde de bibliotheek niets te doen, hij werd hen aangeboden.

aberdeen2

Was het 2,5 uur treinen waard. Zeker! Het gebouw is zo indrukwekkend dat dat alleen al voldoende was voor mij. Dat ik vervolgens een prive rondleiding krijg van 2 uur was de kers op de taart. Ik heb natuurlijk veel meer foto’s gemaakt en die ga ik snel uploaden op Flickr. Daarvoor moet ik thuis zijn want de wifi in het hotel heeft al moeite met het online krijgen van dit blog.

Schotland – werkbezoeken dag 2

Glasgow stond vandaag op het programma. Met in de ochtend de universiteitsbibliotheek en ‘s middags een bezoek aan de Glasgow School of Art en de Mackintosh bibliotheek.

En ook bij de universiteitsbibliotheek weer superenthousiaste mensen die boeiend vertellen over mobiele ambities en verbouwingen. Maar wat wil je ook, als je elke ochtend op deze manier wordt verwelkomd.

welcomedesk

Een welkomdesk. Ook voor informatie. Maar zeker om je welkom te heten. Briljant bedacht toch.

lovesyou

Of deze poster dan. Glasgow loves you. Dan voel je je als student toch gelijk thuis. Op de afbeelding zie je een samenwerkplek in het gedeelte van de bibliotheek dat al aangepakt is. Bij binnenkomst kom je eerst in een gedeelte met veel computers (ze hebben 800 computerwerkplekken) en oud meubilair. Ga je de bocht om dan kom je in een aangepakt gedeelte met mooie nieuwe banken, vloerbedekking en een fijne coffeecorner.

coffeecorner
Kay Munro was de eerste spreekster en zij vertelde ons over hun mobiele ambitie. In 2010 zagen zij op de website steeds meer verkeer binnenkomen van mobiele devices. Met een paar collega’s heeft zij toen een mobiele technologie groep opgericht en hebben ze een, wat zij zelf zo noemt, onambitieus plan geschreven. Al vrij snel kwam de groep erachter dat zij veel beter na moesten denken en bedachten zij een strategie met een programma voor meerdere jaren. In eerste instantie lag de focus op het device maar na 6 maanden verplaatste de focus naar de gebruiker.

kay

Maar niet alleen de gebruikers kregen aandacht, ook de medewerkers. In live labs werd een 23 dingen programma voor mobiel uitgerold. Na een pilot met 23 medewerkers hebben nu alle fulltime medewerkers het programma gevolgd. Wat medewerkers ook kunnen uitproberen in het live lab zijn devices zoals tablets, e-readers, etc. Je mag bijvoorbeeld een iPad lenen voor vakantie. Het gaat er nameijk om dat je het potentieel van de device leert kennen. En na de 23 dingen voor mobiel pilot hebben de medewerkers een tablet gekregen (iPad of Surface) en leren ze nu om papierloos te werken.

Kay vertelde ons ook nog iets over Library Tree, een interface waarmee studenten met de bibliotheek interacteren en waar zij badges kunnen verdienen om uiteindelijk een Tree te kunnen maken. Binnenkort wordt de website gelanceerd zodat ze de komende maanden kunnen testen en de nieuwe studenten in september er mee kunnen beginnen.

Na de presentaties liepen we nog even door de bibliotheek. Het is een plek die studenten graag gebruiken en dat is ook te zien. Later op de dag is het stukken drukker dan ‘s ochtends.

glasgow_library

Glasgow School of Art

Al sinds mijn studietijd staat Glasgow op mijn lijstje van steden om te bezoeken en wel vanwege de bijzondere architectuur van Mackintosh. Mijn dag kan niet meer stuk, want vandaag mag ik de bibliotheek van hem bezoeken. De bibliotheek die in het gebouw van de Glasgow School of Art is gevestigd.

mackintosh1

En een bibliotheek die nog steeds gebruikt wordt. Een inspirerende, stille plek die zo mooi is dat je er wel ontzag voor hebt. Iedereen in de groep was onder de indruk, ook al kende niet iedereen de architect.

mackintosh2

We kregen informatie over de opleidingen, de gebruikers van de bibliotheek en de onderzoeken die er gedaan worden, bijvoorbeeld naar hoe het stof naar beneden dwarreld. Na de “oude” bibliotheek bezochten we ook de nieuwe die pas een paar maanden open is. Een groot verschil maar allebei mooi zoals ze zijn met eigen functionaliteiten.

mackintosh3

De nieuwe bibliotheek is een stilteplek. Een ruimte waar studenten in alle rust zich kunnen laten inspireren. Omdat zij vaak een atelier elders hebben zoeken ze echt naar rust in de bibliotheek.

mackintosh4

En om de hoek van beide bibliotheken, op 5 minuten loopafstand vind je de Willow Tea Rooms. Thee met taart in een omgeving die Mackintosh creeerde, ik kon geen beter einde van een mooie dag bedenken.

willow

Schotland – werkbezoeken dag 1

Deze week bezoek ik samen met 39 anderen 13 bibliotheken in Schotland. De reis naar Schotland is georganiseerd door de afdeling O&O van de KNVI. De eerste dag blijven we in Edingburg en wandelen we in de zon naar de universiteitsbibliotheek.

library_university_edinburg

Hier kregen wij 6 presentaties, beginnend bij de directeur om via een presentatie over de verbouwing en open access af te sluiten met social media en bloggen. De bibliotheek is onderdeel van Information Services wat daarnaast nog uit ICT, AV, telefoon/beveiliging, help/support/advice en e-learning bestaat. Best een breed scala aan dienstverlening met verschillende disciplines die met elkaar samenwerken. Een deel van de fianciering van de bibliotheek wordt gedaan door JISC. Hiervan worden diensten/producten ontwikkeld die voor het hele land beschikbaar zijn. 

balie

De afgelopen jaren heeft de bibliotheek een grote verbouwing ondergaan die ongeveer 16 miljoen pond heeft gekost. Een van de grote wensen was om de buitenwereld binnen te brengen, dus meer licht en openheid. Met hergebruik van bestaande materialen (het gebouw is een monument dus mochten ze niet te veel wijzigen aan de binnen-, en buitenkant) hebben ze leuke oplossingen bedacht.

snelleplek

(bij de quick use computers word je na 15 minuten automatisch uitgelogd)

De herinrichting is erg succesvol geweest. En ook al zijn er 2200 studieplekken, als er 1800 studenten in het gebouw zijn voelt het vol. En ik begrijp het wel, de plafonds zijn laag dus je voelt je al snel opgesloten. Een goede keuze zijn dan ook de pots in plaats van projectruimten. In de pots werken 3-6 studenten samen. Je kan ze niet reserveren maar er zijn er heel veel dus vaak is er gewoon een vrij.

pots

De bibliotheek is elke dag open van 7.30 uur tot 2.30 uur. En ook hier geldt, hoe hoger in het gebouw hoe stiller het wordt. Momenteel worden overloopplekken onderzocht maar kijken ze ook naar het verplaatsen van back-office taken naar andere gebouwen zodat er meer studieplekken gecreeerd kunnen worden.

De presentatie over social media en bloggen was superinteressant, dus dat wordt een aparte post (moet ik eerst nog wat onderzoek naar de verschillende sites en blogs doen).

Na de lunch wandelden we naar de bibliotheek van het College of Art. Deze kleine bibliotheek is heel gespecialiseerd en staat vol boekenkasten.

collegeofart

Maar ook hier, net als in de ochtend, superenthousiaste medewerkers die vol vuur vertellen over hun gebouw en de collectie. Ik heb echt proberen te begrijpen waar de kluis, midden in de bibliotheek, voor was. De uitleg was voor boeken die maximaal 3 uur gebruikt mogen worden, tenzij het vlak voor sluitingstijd is dan mag je ze mee naar huis nemen. Maar waarom dan poortjes bij de kluis? En niet gewoon die van de ingang gebruiken? Het bleef een raadsel.

kluis

Het meest speciale was wel de collectie art-books met werkelijk hele bijzonder boekjes. Pop-ups, kleine kunstwerkjes. Ik werd er hebberig van.

artbook1

Zoals deze. Die er van boven zo uit ziet. Vind je het niet geweldig mooi?

artbook2

En dan deze pop-up. Ik wilde het boek gelijk gaan kopen maar kon de juiste boekwinkel niet vinden. Morgen weer op zoek gaan dus.

artbook3

Morgenochtend gaan we met de bus naar Glasgow. Hier gaat een lang gekoesterde wens in vervulling, ik bezoek de Mackintosh bibliotheek. Kan niet tegenvallen!

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com