lezen – moqub’s bibliotheek van dingen

het nieuwe lezen & schrijven – Too Many Stories

Het is alweer een paar maanden geleden dat TU-Delft student Joris Wondergem mij opzocht om iets te vertellen over een product wat hij heeft ontwikkeld. Toen was het allemaal nog geheim, maar inmiddels mag ik er over schrijven en wordt Too Many Stories binnenkort gelanceerd. En hoe, met een event bij DOK en met een tekst van Simone van der Vlugt. Dus heb je schrijfambities meld je dan aan en doen mee, natuurlijk verwachten wij tijdens het event wel een aantal TU-studenten en medewerkers te zien.
Hieronder meer informatie over het event en Too Many Stories.

Het nieuwe lezen en schrijven event van Too Many Stories

samen met een echte schrijver onderweg naar een fantastisch verhaal

Too Many Stories organiseert op 28 Juni(19:00-22:00) samen met bibliotheek DOK Delft een workshop waar jij je schrijvers- dromen kunt waarmaken en kennis maakt met een nieuwe manier om samen verhalen te schrijven én te lezen. Hiervoor mochten we zelfs het eerste hoofdstuk van De Ooggetuige van Simone van der Vlugt gebruiken! Dit is het geschenkboek voor de Maand van het Spannende Boek en een perfect uitgangspunt voor een nieuw verhaal dat we gezamenlijk zullen schrijven.

Too Many Stories is het nieuwe lees- en schrijfplatform dat zowel schrijvers en hobbyisten in staat stelt om samen verhalen te schrijven en deze te delen met het steeds grotere online lezerspubliek. Ook kan het leespubliek op een unieke en interactieve manier lezen wat een compleet andere ervaring biedt dan het lezen of schrijven van een traditioneel boek.

Tijdens deze avond krijg je ook tips en trucs die je kunt gebruiken voor je eigen verhaal, lees je mee met andere verhalen en stel je je eigen verhaal samen. Dus kom naar deze interactieve avond en ontdek het nieuwe lezen en schrijven!

Datum: donderdag 28 Juni 2012

Tijd: 19.00 – 22.00 uur

Locatie: DOK Centrum / Leescafé

Toegang: gratis

Aanmelden: www.aanmelder.nl/tms

Aan deze workshop zijn geen kosten verbonden. Je hebt wel een laptop of tablet nodig om deel te kunnen nemen aan de schrijfworkshop. Mocht dit echt niet lukken dan zijn er een aantal (leen)laptops beschikbaar.

Auteurs lezen voor (iPhone app)

lezenapp

Wie wil dat nu niet, voorgelezen worden? En dan ook nog vanaf je iPhone, geweldig toch. Op de website van zehnSeiten (Duits voor 10 pagina’s) lezen auteurs 10 pagina’s voor uit hun nieuwste werk. Geen fancy filmpjes, maar strak en simpel. Zwart-wit opnamen van de auteur zittend achter een tafel. De video’s zijn verschillend in lengte, van 10 tot 30 minuten. Elke week worden er nieuwe filmpjes online gezet.

lezenapp2

Ik denk niet dat het nodig is om te vragen, maar doe het toch. Kan dit in Nederland ook?

Met dank aan: Springwise

Gelezen in de maand: oktober

blondes

Echt waar, het was een heel slecht boek, maar omdat ik in de trein naar Parijs zat had ik niets anders te lezen bij me en moest ik wel. En tsja eenmaal begonnen maak ik het vaak ook af, zo ook dit boek. Maar ik ga er niet over schrijven hoor, echt niet.

Wel over het boek dat ik vanmiddag uit las. Het was Ik zal je leren van Melissa Nathan. Het verhaal gaat over Nicky, docente van groep 8 op een basisschool. Rob, haar ex-verloofde geeft ook les op de school en samen strijden zij voor de baan van schoolhoofd. En dan hebben we nog Oscar, een jongetje in groep 8 die wel een hele leuke pappa heeft. Op het oog lijkt het een chicklit met een goede afloop, met wat teleurstellingen en communicatie die misloopt. Dat er nog een enorme intrige in het verhaal zit kom je eigenlijk pas op de laatste pagina achter. En dat is fijn, een beetje voorspellend en toch weer niet. Vandaar dat ik wel over dit boek wil schrijven. Gewoon een fijn boek om te lezen.

De toekomst van lezen in een digitale wereld

Clive Thompson schreef onlangs op Wired een artikel over de toekomst van het lezen in een digitale wereld. Het artikel gaat niet over e-readers of andere technische oplossingen maar over hoe mensen anders gaan lezen door mogelijkheden die het digitale boek geeft, zoals bijvoorbeeld het toevoegen van aantekening in de kantlijn en het delen van deze krabbels.

Thompson geeft het voorbeeld van McKenzie Wark die voor zijn boek Gamer Theory Commentpress gebruikte (een tool waar ik over schreef in 2007 en die sindsdien erg verbeterd is).

Per paragraaf kunnen lezers aantekeningen of comments achterlaten die in een nieuwere druk van het boek ook zijn gebruikt. McKenzie Wark werkte in dit project samen met het Institute for the Future of the Book.

Thompson spreekt vervolgens de uitgeverijen aan die te lang vasthouden aan het boek in de vorm die wij nu kennen. De uitgevers die bang zijn dat hun boeken worden Genapsterized. De vraag of boeken kunnen overleven in een digitaal tijdperk, beantwoord Thompson met een volmondig ja. Maar…

..only if publishers adopt Wark’s perspective and provide new ways for people to encounter the written word. We need to stop thinking about the future of publishing and think instead about the future of reading.

Nadenken over de toekomst van lezen dus. Alle overige vormen van media hebben wel een digitale variant en staan open voor lezers die de content (her)gebruiken. Dat dit niet gebeurd met boeken komt alleen maar omdat boeken bestaan uit inkt op papier. Inkt dat niet los kan komen van dat papier. Thompson meent dat als je het inkt loslaat, de gebruikers ook loskomen. Hij geeft het voorbeeld van BookGlutton.

bookglutton

Een website waar lezers commentaar kunnen achterlaten bij boekparagrafen en waar zij met elkaar in discussie kunnen gaan over de boeken die online zijn bij BookGlutton.

Of deze dan, The Golden Notebook waar zeven vrouwen het boek lezen en de conversatie over het boek plaatsvindt in de marge van de tekst.

dorislessing2

Wat er dan zo uitziet.

Thompson ziet deze ontwikkelingen niet zomaar ergens vandaan komen. En hij heeft gelijk. Het is van oudsher al heel normaal om in een gedrukt boek aantekeningen te maken in de kantlijn. Kan het dan niet zo zijn dat lezers juist willen betalen voor een boek met aantekeningen, aantekeningen die gemaakt zijn door professionele lezers die ook echt iets te zeggen hebben. Je denkt misschien van niet. Maar Thompson heeft een voorbeeld van studenten die gebruikte studieboeken kopen en op zoek gaan naar dat boek met de beste aantekeningen. Maar hij gaat een stap verder, geeft aan dat de technologie al bestaat en geeft een toekomstbeeld.

Imagine a world where there’s a URL for every chapter and paragraph in a book—every sentence, even. Readers could point to their favorite sections in a MySpace update or instant message or respond to an argument by copiously linking to the smartest passages in a recent best seller.

De term ontdekken krijgt hiermee een nieuwe betekenis.

This would massively improve what bibliophiles call book discovery. You’re far more likely to hear about a book if a friend has highlighted a couple brilliant sentences in a Facebook update—and if you hear about it, you’re far more likely to buy it in print. Yes, in print: The few authors who have experimented with giving away digital copies (mostly in sci-fi) have found that they end up selling more print copies, because their books are discovered by more people.

Thompson zegt hiermee niet dat het lezen van boeken altijd maar sociaal moet zijn.

One of the chief pleasures of a book is mental solitude, that deep, quiet focus on an author’s thoughts—and your own. That’s not going away. But books have been held hostage offline for far too long. Taking them digital will unlock their real hidden value: the readers.

Vrijheid voor de boeken & de lezers!

Geef kinderen iets dat zij nog niet hebben: boeken!

Sinds ik aan het Rondom Tien(ers) debat over gamen en laaggeletterdheid heb meegedaan vallen berichten over leesbevordering en lezen in het algemeen mij meer op. Zo ook deze met de titel Our children won’t succeed if they don’t read books dat onlangs verscheen in de Times Online. Het artikel begint met een anekdote van de auteur. Een van zijn dochters leest aan een jonger kind uit de familie een verhaal voor in de bibliotheek. Binnen korte tijd luisteren meer kinderen mee en ouders kijken stilzwijgend toe. Waarom iedereen zoveel aandacht voor het meisje had, omdat zij vol vuur en enthousiasme aan het voorlezen was. Niet omdat het moest (zoals vaak op school) maar omdat zij het leuk vond.

En dat voorlezen (of lezen) is volgens onderzoek ook nog ergens goed voor.

Unesco, the United Nations educational and cultural arm, has produced a report which shows that reading for pleasure is the single best indicator of social mobility.

De auteur vraagt zich dan ook terecht af waarom bibliotheken worden gesloten en budgetten op scholen om boeken aan te schaffen worden verkleind. De aankoop van boeken moet het vaak afleggen ten opzichte van de aanschaf van computers en de auteur begrijpt dat niet.

So why are we chucking so much at a system with such a short shelf-life (lees IT-middelen), when we could be buying the content in a form that ages well, never crashes and can be taken everywhere, for next to nothing?

Bijna alle jongeren hebben tenslotte een computer thuis, dus geef ze dan iets dat zij thuis niet hebben: BOEKEN.

Of lees voor. Zoals bijvoorbeeld Paul Vierboom die hiermee de Leesgoedprijs 2009 won. Over hoe hij leerlingen aan het lezen krijgt zegt hij het volgende:

Voorlezen, voorlezen en nog eens voorlezen. Veel vertellen over boeken en over schrijvers, schrijvers uitnodigen, dat helpt allemaal. We doen ons best om de frustratie die leerlingen oplopen bij het niveau-lezen en het begrijpend lezen te compenseren door veel aandacht te besteden aan de leuke kanten van lezen.

Volgens Vierboom moeten scholen boeken ademen, leerlingen moeten omringd zijn door boeken. En vooral, zonder voorlezen geen leesbevordering.

Gebruikt beeldmateriaal is afkomstig van Flickr – On the platform, reading van Moriza

Is online lezen ook echt lezen?

Sommige mensen lezen graag een boek, anderen lezen liever op een andere manier, bijvoorbeeld online. Maar zeg nou zelf, dat is toch gewoon hetzelfde, lezen is toch lezen, onafhankelijk van de device?

Lezen in het digitale tijdperk wat betekent dat nu eigenlijk? Momenteel is er een debat gaande tussen beleidsmensen uit het onderwijs en lees-experts. Zij discussiëren over wat lezen nu eigenlijk is en wat lezen dus niet is. Sommigen zijn namelijk van mening dat het urenlang afstruinen van internet de vijand van lezen is. Zij zeggen dat dit surfgedrag funest is voor geletterdheid, aandachtig ergens mee bezig kunnen zijn en daarnaast de leescultuur om zeep helpt.

Anderen zijn van mening dat het internet voor een nieuwe manier van lezen heeft gezorgd. Zij vinden dat het web jongeren juist inspireert om te lezen en schrijven (online) in plaats van voor de televisie te gaan hangen. Jongeren die online lezen, schrijven, commentaar geven of zich verdiepen in verschillende visies van anderen, verbinden zich net zo veel met teksten die zij tegenkomen dan diegene die een boek lezen.

Bovenstaande is gebaseerd op een artikel van de NY Times dat ongeveer twee weken geleden verscheen. Wilfred Rubens schreef er toen ook al over. Het artikel is natuurlijk doorspekt met Amerikaanse voorbeelden. Maar geldt hetzelfde niet voor de Nederlandse situatie?

Op de website van het taaluniversum vind ik een pdf waarin traditionele geletterdheid wordt vergeleken met digitale geletterdheid.

Traditionele en digitalegeletterheid zijn in hoge mate met elkaar verstrengeld en er is sprake van eenwederzijdse beïnvloeding. Vaak wordt opgemerkt dat de digitale geletterdheid niet alleen een nieuwe vorm van lezen en schrijven heeft gevormd, maar tegelijkertijd ook de traditionele geletterdheden beïnvloedt. Die traditionele geletterdheid kan niet meer los gezien worden van de ontwikkelingen in de nieuwe media. Wie vandaag een boek leest, houdt zich niet meer enkel bezig met papier. De leeservaring wordt vaak uitgebreid door het opzoeken van extra informatie op internet, het opzoeken van recensies, het discussiëren op fora, etc. Wie over literatuur of cultuur wil schrijven, blijft niet bij het boek, de cd, de film steken, maar betrekt gegarandeerd Google of een andere zoekrobot in zijn onderzoek. Lezen lijkt bijna onvermijdelijk aan te sporen tot surfen. In die zin is ook de traditionele geletterdheid interactief geworden.

Lezen is daarmee niet langer verbonden met alleen tekst. Lezen is een ervaring geworden, een belevenis, iets wat je kan voelen en zien. Iets ook, waar dankzij het internet, iedereen aan mee kan doen. Niet langer ben je afhankelijk van een uitgever om jouw verhaal te delen met het grote publiek.

Nadeel van terminologie is dat het soms de lading niet helemaal dekt of veel meer dekt. Voor mijn gevoel gaat digitale geletterdheid over meer dan alleen (online) lezen, maar ook mediawijsheid is meeromvattend, net als nieuwe geletterdheid. Maar ik dwaal af. Het gaat om online lezen en of dat wel het echte lezen is. Blijkbaar speelt deze vraag in Nederland nog niet zo want er is niet veel over te vinden. Dat de Amerikanen hier een debat van maken verbaast mij eigenlijk wel. Is het zo belangrijk dan of online lezen wel of geen lezen is? Worden jongeren er slechter van als zij wel online lezen en niet uit een boek? Blijkbaar denken er mensen van wel want er wordt onderzoek naar gedaan.

En ik denk dan, hebben we echt niets beters om ons druk om te maken? Waarom zijn we niet blij dat er in ieder geval gelezen wordt, ook al zijn het internetpagina’s en geen (wereld)literatuur. Sommige mensen (zowel jong en oud) houden nu eenmaal niet van boeken lezen maar wel van online lezen. Juist omdat het geen dikke boeken zijn, maar korte stukken tekst met afbeeldingen. En nee we hoeven ook geen oordeel te hebben over wat er gelezen wordt. Natuurlijk kunnen we jongeren leren over het vinden van betrouwbare informatie en hoe zij moeten zoeken. Laten we dat vooral blijven doen. En voor de rest, ieder zijn eigen ding en er vooral geen debat over voeren. Dat doen ze maar lekker aan de overkant van de plas.

Ook aandacht voor het NY Times artikel op Volkskrant Opinie.

Met dank aan: Weblogg-ed.

Gebruikt beeldmateriaal is afkomstig van Flickr – Day 14 – Visual Representation of a Reading List van Margolove

Samen lezen of lezen 2.0

Aanstaande donderdag sta ik in de Openbare Bibliotheek Rotterdam om een presentatie te geven over Lezen 2.0. Ik heb er enorm veel zin in want ik ben leuke voorbeelden van social software en lezen tegengekomen die ik graag wil delen. Ik hoop daarom dat het publiek de voorbeelden net zo boeiend vindt als ik.

Zoals bijvoorbeeld deze:

www.dailylit.com

Op DailyLit kun je je abonneren op boeken die je per email of rss feed ontvangt. Sommige boeken zijn gratis, anderen moet je voor betalen. Maar voordat je je dat doet krijg je een paar bestanden cadeau zodat je, als je dan betaald, je ook zeker bent dat je het hele boek wilt lezen. Sinds kort bieden zij ook gratis Wikipedia Tours aan. Bij het aanvragen van boeken op deze site kun je kiezen of je elke dag een bericht wilt ontvangen of minder vaak dan dat, hoe lang het bericht moet zijn en op welk tijdstip je mail/rss binnenkomt (aanmelden/inloggen hoeft alleen als je mee wilt doen aan het forum). Ook leuk is dat je boeken cadeau kunt doen aan iemand.

Of deze dan (die ik niet ga noemen maar wel erg handig vind):

www.WhatShouldIReadNext.com

Voer een titel in en krijg een lijst met boeken die je misschien ook wel interessant vindt. Gebaseerd op recommendations van andere lezers. Met uiteraard links om het boek direct te kopen bij Amazon.

Met dank aan: Kevin Bondelli’s YD Blog