Afgelopen week mocht ik met het projectteam Library Learning Centre naar Lausanne om een bezoek te brengen aan het Rolex Learning Center. Omdat we niet de ene avond heen en de andere avond weer terug wilden hebben we er een nachtje en dagje aan vast geplakt. Maar wat ga je dan doen, dan ga je naar Genève en als je in Genève bent ga je naar CERN. Dus legde onze directeur een lijntje met de directeur van de bibliotheek van CERN en was een afspraak in no time geregeld.
Op maandagavond vertrokken wij, 6 vrouw en 1 man sterk.
Laat kwamen we aan in Genève, nog even een borrel gedronken en onder de wol. De volgende ochtend hadden we al om 9 uur afgesproken bij CERN en om daar te komen moesten we nog een uurtje met tram en bus. Onderweg in de tram werd Wilma aangesproken door een man die vroeg waar wij vandaan kwamen. Toen Wilma Delft/Nederland zei reageerde hij met dan ben ik jullie gids bij CERN, hoe toevallig.
Van dat gidsen kwam weinig terecht want bij binnenkomst bij CERN werden we overgedragen aan een dame die ons iets vertelde over de organisatie en een film liet zien over de deeltjesversneller. Hierna kwam een meneer die met ons over het terrein ging wandelen en met ons in een busje naar Frankrijk ging. Deze gids nam zijn werk erg serieus. Dat wij een groepje studenten in de groep hadden hielp niet, zij snapten waar deze gids het over had en stelde soms een vraag. Voor mij ging het allemaal te ver. Ik luisterde naar een verhaal over antimaterie, magneten en quarks en werkelijk ik had geen idee. Toen de gids zei: “dames achterin dit kunnen jullie ook begrijpen” heb ik echt mijn best gedaan, maar het is niet blijven hangen. Hij zal ons als zeer ongeïnteresseerd hebben ervaren. Misschien maakten de stroopwafels die we hadden meegenomen nog iets goed.
Voor de lunch werden we opgehaald door onze gids die we in de tram hadden ontmoet. Waanzinnig lekker gegeten en dan vergeet je al snel een 3 uur durende rondleiding waar je toch al weinig van had onthouden. Hierna kregen wij nog snel een rondleiding door de bibliotheek en gingen we naar de kamer waar het internet is begonnen.
Vanuit Genève gingen we per trein naar Lausanne. Nadat we het hotel hadden opgezocht en ons hadden geïnstalleerd op de kamer zijn we de stad gaan verkennen. Toevallig kwamen we een bibliotheek tegen. Met een wel heel bijzonder bordje aan de stoel:
De volgende ochtend mochten we dan naar de kers op de taart; het Rolex Learning Center. Een waanzinnig mooi gebouw als een heuvellandschap midden in het bestaande landschap. Het Learning Center is zeven dagen per week open van 7.00 tot middernacht. Deze ruime openingstijden zijn een gevolg van het feit dat er studenten op de campus gehuisvest werden. Er komen naast de eigen studenten, ook studenten van andere instellingen maar ook veel toeristen in het gebouw.
De heuvels in het gebouw zorgen ervoor dat geluid wordt gedempt. Het zorgt er ook voor dat effectief maar 15.000 van de 88.000 m2 wordt gebruikt. En met de 900 mensen die in het gebouw een plek kunnen vinden verschilt dat niet zo veel van de TU Delft Library. Behalve dan het aantal m2, dat bij ons beduidend lager ligt.
Ondanks de heuvels is het toch een rolstoelvriendelijk gebouw. Ook al breek je, als niet rolstoeler, soms bijna je nek over randjes die omhoog komen uit de vloer.
In het gebouw zijn drie restaurants gehuisvest, een bankfiliaal (met een Microsoft Surface tafel), een alumni office, een career office en een boekwinkel. De kosten van het gebouw zijn voor de helft gesponsord. Vandaar ook de naam.
De bibliotheek is ook onderdeel van het grotere geheel. Er werken ongeveer 40 mensen (35 fte) die bijna allemaal multifunctioneel inzetbaar zijn, zo draait bijna iedereen baliediensten. De bibliotheek is een samengaan van oorspronkelijk 10 verschillende bibliotheken. Soms is dat lastig, werd ons uitgelegd, zeker als een persoon die gewend was om alleen te werken nu in een team wordt ondergebracht. De bibliotheek heeft ervoor gekozen niet alle ruimte op te vullen met boeken. Dus veel van de collectie staat in gesloten opstelling en alleen nieuwe boeken vinden een plek in de open opstelling.
Opvallend:
Dat de bibliotheek onderdeel is van het geheel zorgt ervoor dat dingen in overleg moeten en dat voor sommige dingen anderen verantwoordelijk zijn. Zoals de studieruimtes die je kan reserveren. Als het reserveringssysteem dan kapot is moet een andere dienst dat oplossen. Omdat er geen directeur is voor het hele gebouw is het soms de vraag wie waarvoor verantwoordelijk is.
Wat jammer is is dat in het ontwerp de instructieruimte van de bibliotheek geen plek heeft gekregen. Nu moeten zij dus op zoek naar een externe ruimte als zij groepen van meer dan 10 mensen instructie willen geven.
Een bijzonder mooi gebouw dat Rolex Learning Center alleen kon ik er niet overheen komen dat zij maar zo weinig m2 gebruiken. Zonde! Aan de andere kant, zeg maar vanuit het positieve benaderd, heb je nooit het gevoel dat het daar druk is. En dat is bij ons wel anders.
Meer foto’s op flickr & ook Wilma’s verslag staat online.
