de halfjaarlijkse KB/OB-directeurenbijeenkomst

Afgelopen dinsdag mocht ik naar Den Haag voor de halfjaarlijkse KB/OB-directeuren bijeenkomst. In de trein kwam ik al een aantal andere Limburgse collega’s tegen en in Den Haag zag ik ook bekenden. En dat worden er steeds meer.

Lily Knibbeler heette ons van harte welkom en liet het beleidsplan, waar wij in de zomer op hadden mogen reageren, nog even zien.

De leidende principes in het beleidsplan zijn:

  • maatschappelijke waarde centraal
  • digitaal eerst
  • denken in netwerken

Lily zei dat we het beleidsplan mee naar huis mochten nemen aan het einde van de dag. Op de een of andere manier had ik verwacht dat hij in het tasje zou zitten. Ik zal het verkeerd begrepen hebben. Misschien krijgen we hem nog opgestuurd of kunnen we hem ergens downloaden.

Naomi Deegenaars zag ik denk ik voor het laatst bij de eerste editie van UGame – ULearn, dus dat is 10 jaar geleden. Zij vertelde vandaag iets over Waas en de standaard pagina’s die zijn ontwikkeld.

Ik moet daar eens in gaan duiken want het ziet er wel heel mooi uit, bijvoorbeeld die inspiratiepagina voor de collectie of de pagina naar de online bibliotheek toe. Nu gebruiken wij daar niets van, misschien in de toekomst wel. Ben benieuwd naar de ervaringen in het land dus mocht je die hebben en willen delen laat het me weten.

Naomi vertelde ook dat de FOBID persona’s zijn gebruikt in dit traject en dat zij een upgrade hebben gekregen. Super leuk en ik wil ze graag zien. Dus even in de pauze Naomi opgezocht en bijgekletst en ook vertelt van het persona traject dat Cubiss/Bisc nu ingezet heeft met Sia van Keijsteren. Ik hoop dat deze dingen allemaal bij elkaar komen en we samen nog betere producten kunnen maken.

Marc van den Berg vertelde heel kort iets over de stand van zaken van het landelijk, collectieve bibliotheeksysteem.

Ergens volgend jaar in mei zal een beslismoment zijn of er verder wordt gegaan of niet. Maar eerst wordt er een keten-business-case opgesteld.

Sara Bergkamp mocht gespreksleider zijn van 2 panels. Maar eerst deden we een quiz met vragen over lezen.

Het eerste panel sprak over leesvuur. Gerlien van Dalen (Stichting Lezen), Erno de Groot (Bibliotheek Eemland) en Carina De Walle (KB) zaten in het panel.

De stellingen:

  1. het gaat internationaal gezien heel goed met lezen in Nederland, we hoeven niets te stimuleren
  2. ik zou me graag bezig houden met leesvuur, maar mijn wethouder downloadt alles illegaal op zijn tablet en vindt de leesfunctie van de bibliotheek hopeloos ouderwets
  3. luisterboeken zijn slecht voor het leesvuur, mensen moeten echt lezen
  4. ik ben blij als ik mijn huidige leden kan verleiden tot lezen, voor inclusiviteit heb ik geen tijd.

Nu gebruik ik sinds een paar weken de digitale bibliotheek en lees ik e-books op mijn telefoon. Een luisterboek heb ik nog nooit geluisterd. Maar sinds vandaag wel. Op de weg terug in huis luisterde ik voor het eerst een luisterboek. Het is even wennen maar het is wel heel spannend (heeft misschien ook met het verhaal te make) en je moet je supergoed concentreren anders ben je het verhaal kwijt. Het is een hele andere belevenis dan zelf lezen. Beter of slechter, daar heb ik nog geen oordeel over.

Jos Debeij vertelde over inclusie en een congres dat een week eerder had plaatsgevonden en waar heel veel mensen waren geweest.

En toen was het tijd voor het tweede panel. Hierbij was het thema basisvaardigheden.

Ik heb de namen van de panelleden niet opgeschreven. Er was in ieder geval iemand van de VNG bij.

De stellingen:

  1. de bibliotheek heeft het programma basisvaardigheden nodig om te blijven bestaan en relevant te blijven voor de maatschappij
  2. landelijke allianties zijn nodig voor lokale bibliotheekorganisaties om gemeente en lokale partners te overtuigen van de rol van de bibliotheek als “hulp om de hoek”
  3. een hoger bereik bij het digitaal vaardig maken van Nederlanders betekent dat er meer geld van de rijksoverheid moet komen

De groep ging uit elkaar. Ik mocht naar de workshop design thinking van Wieske van der Velden (OB Eindhoven, expeditie Anton)

De opstelling was niet echt geschikt voor een workshop en eigenlijk was het een presentatie. Over de werkwijze van Expeditie Anton. Super interessant en leuk om eens met een team van De Domijnen met hen samen te doen. Nu geven ze ook cursussen dus dat komt mooi uit. Design Thinking for Libraries is nu ook in het Nederlands vertaald dus mocht je dit interessant vinden, het ligt klaar om te gebruiken. Op 31 januari is er bij de KB ook een middag rondom dit thema.

Daarna door naar het worldcafé. Samen met 5 anderen sprak ik over het generatiepact en over de vaardigheden van de bibliotheekmedewerker die de komende jaren nodig zijn.

Tijdens de afsluiting werd er verbaasd gereageerd hoeveel mensen er nog waren. Blijkbaar is het heel normaal dat de meerderheid het pand al heeft verlaten voordat de dag voorbij is. Maar nu niet. Dus de borrel was gezellig en heb ik leuk staan kletsen met nieuwe mensen en oude bekenden. Neem ik iets mee van vandaag? Ja, dat we allemaal over veel dezelfde dingen nadenken. Dat we nog niet heel veel samenwerken of gebruik maken van elkaars expertise. Dat wel veel meer kunnen delen (producten, ideeën, misschien ook wel mensen). En dat het altijd goed is om te netwerken.

het nationale bibliotheekcongres – deel 2 – het plenaire gedeelte

Op dinsdag 20 maart was het dan tijd voor het Nationale Bibliotheekcongres. Ik was hier nog niet eerder geweest, had er geen verwachtingen van, behalve dan dat ik veel bekenden zou tegen komen. De locatie (Theater de Kampanje) was fantastisch, mooi, groot en ruim. Vlak bij het station dus dat was ook fijn toen we aan het einde van de dag weer naar huis gingen. De catering was goed geregeld. Alleen het programma daaromheen maakte het lastig. Ik moest snel een broodje eten omdat mijn eerste sessie al begon. Later bleek dat er eigenlijk 2 uur lang hapjes en soepjes langskwamen in de grote ruimte maar dat heb ik gemist. Geen probleem hoor, begrijp me niet verkeerd, ik heb voldoende gegeten en gedronken en ik ben lekker bij de sessies gaan zitten.

Maar eerst het plenaire gedeelte. Dit werd begeleid door Lucas de Man. Ik kijk graag naar zijn televisieprogramma’s en in irl is hij net zo goed. Hij weet precies de juiste vragen te stellen.

De eerste vragen stelde hij aan Lily Knibbeler (directeur van de KB).

Je zal op de komende foto’s zien dat het decor de hele tijd wijzigt. Er komen objecten uit de hoogte, er worden attributen neergezet. Het plaatje verandert per spreker en die extra toevoeging maakte het mooi, heel erg mooi. Maar goed Lily legde uit waarom het congres het thema BRICKS, BITS & BOOKS!
Bouwen aan de Bibliotheek van overmorgen had gekregen en waarom het gebouw zo ontzettend belangrijk is. En dat was echt toeval, dat ik, die dol ben op bibliotheekgebouwen naar een congres mocht over gebouwen.

Maarten Hajer stelde het programma samen. Hij is faculteitshoogleraar Urban Futures aan de Universiteit van Utrecht. Zijn quote op de website van het congres:

“Hoe kunnen we tussen de stenen leven creëren?”

In april 2018 opent Maarten Hajer  ‘Places of Hope’, een tentoonstelling/manifestatie over de (ruimtelijke) toekomst van Nederland die hij samen met Michiel van Iersel cureert.

De belangrijkste vraag van vandaag was, wat zijn de ontwikkelingen in het publieke domein. En Maarten probeerde door hier zelf op te reflecteren en gasten uit te nodigen die met hem dit bespraken een beeld aan ons te schetsen.

Dus wat is het publieke domein, wat is een goede plek? Samen op zoek naar plekken waar je je prettig voelt, waar je vindt waar je niet naar op zoek was, een plek waar iets nieuws kan ontstaan. Een plek waar je kan onderzoeken, voelen, denken, praten over wie wij zijn. Maarten Hajer geeft ons verschillende voorbeelden. Van plekken die het heel goed doen en waar mensen spontaan bij elkaar komen (Scheveningen om Pokemons te vangen of het kunstwerk in Chicago van de waterspugende mensen). Of plekken waar betekenisvolle frictie kan plaatsvinden (zoals een performance in Tate Britain met de titel Human Cost). Het publieke domein is nooit onomstreden en moet voortdurend worden bevochten. Maar hoe zorg je dat het publiek echt tot uitwisseling komt? Onder welke condities gaan we om met de frictie? We moeten zoeken naar plekken die ons mentale veerkracht geven.

Lucas de Man suggereert dat het publieke domein te braaf is geworden. Je hebt veel vergunningen nodig als je iets wilt organiseren in het publieke domein en dan is het vaak ook nog vermaak voor de massa of het is te heftig en dan word je opgepakt. Maarten Hajer reageert hierop en zegt: “mensen kunnen pas contact met anderen maken als de omgeving veilig is.”

Na een muzikaal intermezzo is het tijd voor twee architecten. Francine Houben en Michiel Riedijk.

Maarten Hajer vroeg hen:

neem een beeld mee van een publieke ruimte waar je jaloers op bent
en welk publiek domein heb je wel gemaakt maar is geen bibliotheek

Voor Francine Houben is de publieke plek van iedereen met meerdere verhalen en meerdere interpretaties. Zij nam als voorbeeld het Pantheon in Rome en de Rabobank in Sittard. Michiel Riedijk meent dat publieke gebouwen moeten spreken, herkenbaar en associatief zijn. Het gebouw moet je verleiden om er te willen zijn. Wat hij ziet is dat er overal toegangspoortjes ontstaan en dat het gemeenschappelijke en publieke deel niet langer meer vanzelfsprekend is. Zijn voorbeelden waren Temple Street in Hong Kong en Beeld & Geluid in Hilversum.

Als laatste voorbeelden kregen wij te zien Belvedere in Rotterdam, ook wel het Verhalenhuis genoemd. Deze plek is informeel ontstaan en een waanzinnig mooi voorbeeld van hoe een plek publiek kan worden. Hun missie is mensen en gemeenschappen in de hedendaagse stad zichtbaar maken middels kunst, cultuur en (persoonlijke) verhalen. Met als doel het geluk van mensen bevorderen, en zo werken aan een meer betrokken stad en samenleving.

Verhalenhuis Belvédère from Verhalenhuis Belvédère on Vimeo.

Ik vind het ontzettend jammer dat ik hier niet ben geweest toen ik nog in Rotterdam woonde.

En Nicole van Wessum vertelde over het theaterfestival De Parade.

Een belangrijke opgave voor veel theaters, bibliotheken en musea is de veelzijdigheid van hun gebouw te vergroten, zonder hun diepgang kwijt te raken.

Een festival dat tijdelijk in het publieke domein plaatsvindt. Maarten Hajer vindt dit voorbeeld de paradox van de openbaarheid. Door het plaatsen van een hek om het festival wordt het veiliger.

Het was een mooi begin van de dag. Genoeg om over na te denken. Hoe past de bibliotheek in dat publieke domein? Wat doen wij om een veilige plek te creëren, waar mensen echt contact met elkaar kunnen maken en samen kunnen zijn? Hoe maken we dat gebouw echt OPEN.

 

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com