Gaming! Yes een keynote op CIL die over het onderwerp Gaming gaat. Nu zat ik te ver van de spreekster af om haar te zien maar de energie was voelbaar, zelfs daar waar ik zat. Elizabeth Lane Lawley oftewel Liz Lawley is een sprankelende persoonlijkheid die weet waar zij over praat.
Het begint al meteen goed, hierbij de quote waarmee zij haar presentatie begint:
Libraries as happiness engines
En waarom zegt zij dat? Lawley vindt dat bibliotheken meer zijn dan alleen een plek om te zijn, het zijn emotionele centra van de community, bibliotheken maken mensen happy. Nou deze keynote kan wat mij betreft al niet meer stuk. Bibliotheken en emotie daar heb ik ook anderen deze week over horen spreken. Het leek er een beetje op alsof dat het onbewuste thema van deze CIL was.
Lawley vraagt zich af waarom wij geen plezier in ons werk mogen hebben. Mary Poppins begreep het tenminste:
You see, in every job that must be done there is an element of fun. You find the fun and snap! The job’s a game.
Neem de tijd om het filmpje te bekijken tot de tekst voorbij komt Their task is not a grind. Gamers zijn bekend met deze term. Grinding betekent het doen van een repetatieve taak die je een level verder brengt.
Lawley schreef een artikel over de grind met de titel In Praise of the Grind. De reden dat de grind in games goed werkt is omdat je ervoor beloond wordt en ook al is het niet altijd leuk je doet het toch. Eigenlijk is het net als werken, soms is dat niet leuk maar je wordt er uiteindelijk wel voor beloond.
Hierna gaat Lawley in op een aantal voorbeelden van games, zoals Pokemon (vraag een kind 5 hoofdsteden en zij weten het niet, vraag hen naar 5 karakters van Pokemon en ze noemen ze zo op), Jewel Quest, Super Sleuth (bibliotheekspel waarbij je elke dag een clue krijgt en het antwoord moet zoeken), Chore War (gezinsspel, klusje in het echte leven leveren punten op in het spel), Seriosity’s Attent (iedere werknemer krijgt per week een aantal punten – Serios genaamd, elke handeling zoals email vesturen kosten serios, de mail die binnenkomt en wordt verstuurd wordt op deze manier meer op waarde geschat) en ShuffleBrain.
En eigenlijk wist men al lang geleden dat punten krijgen en een level stijgen werkt, ook in de verkoop van producten. Denk maar eens aan Tupperware. Iedereen wil op een Tupperware party dat cadeautje verdienen en punten verzamelen om tot dat cadeautje te hebben. Ook al weet iedereen dat het om een stukje plastic gaat dat niet heel veel waard is.
Lawley maakt ook zelf games, zoals Social Genius. Dit is een game waarbij je mensen moet herkennen van een foto. Hoe meer mensen je kent hoe hoger je op de sociale ladder stijgt. Hoe meer kansen je nodig hebt om iemand te herkennen hoe minder punten je krijgt. Lawley heeft dit spel uitgetest op een conferentie. De reacties op het spel waren positief. Ineens herkenden mensen elkaar in de lift en begonnen een praatje met elkaar.
Een game die Lawley noemde en die ik zeker uit ga proberen is PMOG (passively multiplayer onine game). Op de website van PMOG (nu nog beta) staat:
This unconventional massively multiplayer online game merges your web life with an alternate, hidden reality. The mundane takes on a layer of fantastic achievement. Player behavior generates characters and alliances, triggers interactions in the environment and earns the player points to spend online beefing up their inventory. Suddenly the Internet is not a series of untouchable exhibits, but rather a hackable, rewarding environment!
Je hebt firefox en een aantal extensies nodig om dit spel te spelen. Op de website staan missies die je door te surfen op het web kan vervullen. Met het surfen verdien je punten. Je kan ook zelf missies maken die andere mensen weer kunnen spelen. Ook hiervoor krijg je punten. Punten verlies je door op ene pagina te komen waar een landmijn op verstopt zit. Je kunt je tegen de landmijnen wapenen maar dan moet je dat niet vergeten te doen.
Toch willen mensen naast het online spelen iets tastbaars hebben. Daarom zijn de Mookaartjes ook zo’n succes. Jouw flickr foto’s worden tastbaar en je kunt ze weggeven aan anderen, of ruilen.
Terug naar de bibliotheek als emotionele centra van de community. Bibliotheken hebben volgens Lawley een rol in het samenbrengen van het echte en het virtuele leven. Dit kunnen zij doen door bijvoorbeeld het inrichten van aangename cafe-achtige ruimtes in de bibliotheek. Door het inrichten van plaatsen waar mensen graag zijn.
Met deze conclusie maakt Lawley zich er naar mijn mening een beetje makkelijk vanaf. De presentatie was goed, begrijp mij niet verkeerd, ik heb interessante dingen langs zien komen. Maar echt over de bibliotheek ging het niet. Ik had haar graag wat meer willen horen vertellen over de bibliotheek als happiness engine.
Liz Lawley heeft een weblog mamamusings genaamd. En soms schrijft zij ook op Terra Nova.