De Vaticaanse moorden / David Hewson
Sinds de Da Vinci Code lijkt het wel of heel veel auteurs dit genre (katholieke kerk, moord, liefde) in hun boeken verwerken (misschien deden ze dat voor die tijd ook al alleen had ik daar toen geen aandacht voor). De laatste tijd lees ik veel van dit soort boeken en telkens vergelijk ik ze met Dan Brown en telkens winnen ze dat dan niet. De Vaticaanse moorden is een aardig verhaal hoor. Uiteraard over het Vaticaan en er wordt gemoord, zoals op de schilderijen van onder andere Caravaggio. Een jonge politieagent wordt bijna per ongeluk bij de eerste moord betrokken en kan dat niet loslaten. Hij speurt verder en dit is niet zonder gevaar. Verschillende verhaallijnen lopen door elkaar heen en iedereen lijkt wel iets met de moorden te maken te hebben. Natuurlijk is er ook een mooie jonge dame die een rol speelt in het verhaal, maar is zij de hoer die men denkt dat zij is of is er iets anders aan de hand. En dan de moordenaar. Wie is dat toch en wat heeft hij met de vrouw te maken?
Aan het einde van het verhaal wordt het allemaal wel duidelijk. De puzzelstukjes vallen zogezegd op zijn plaats. Maar echt bevredigend is het open einde niet. En het verhaal zorgt er al helemaal niet voor dat ik op zoek ga naar de beschreven schilderijen om te kijken hoe zij er uit zien. Iets dat ik bij de Da Vinci Code zeker wel heb gedaan.
