Leesvoer in een plastic tasje – deel II

leesvoer

Naast het onderzoek van PriceWaterhouseCoopers zat in het plastic tasje ook een publicatie van de overheid dat ik van mijn directeur in mijn handen gedrukt kreeg. Zij was naar een presentatie geweest en had het boekje Ambtenaar 2.0 daar gekregen. Het leek haar wel iets voor mij. En op zich zag zij dat niet verkeerd. Ik had de aankondiging gezien en al even gekeken op de website van ambtenaar 2.0 dus ik was erg benieuwd naar de inhoud.

Ik ben een beetje in de war na het lezen van het boek. Ja, in de war. Ik dacht dat het een boek was waarmee de ambtenaar 1.0 aan de slag kon om zo zo ambtenaar 2.0 te worden. De taal waarin het boek geschreven is klopt, eenvoudig en simpel met veel uitleg (soms een beetje teveel bijvoorbeeld hoe je tekst moet selecteren en kopiëren). En toch raakte ik in de war. Want aan de ene kant wordt geschreven dat de overheid er niet onder uit komt om mee te doen aan web 2.0 (omdat de burger er namelijk ook aan mee doet) en aan de andere kant wordt geschreven hoe de ambtenaar zijn eigen werk kan verbeteren met behulp van web 2.0 tools. Voor mij zijn dat twee verschillende dingen. De burger verwacht misschien wel openheid, transparantie en de gebruiker centraal maar dit kan ook gerealiseerd worden zonder web 2.0 toepassingen. En als het boek geschreven is voor enkel en alleen ambtenaren dan staan er veel dingen in die er nu nog niet toe doen. Als het gaat om de ambtenaar 1.0 te upgraden naar een ambtenaar 2.0 dan mis ik de echt praktische toepassingen van web 2.0 en het antwoord op de vraag: wat heb ik er aan of wat levert het mij op?

Ik heb het gevoel dat de auteur te veel heeft willen vertellen en hierdoor de focus een beetje in kwijtgeraakt. Ik weet niet of het boek tot gevolg heeft dat binnen no time alle ambtenaren zich begeven in sociale netwerken en kennis delen met gebruik van scribd, youtube, slideshare, etc. Maar mocht dat het geval zijn dan volg ik dat uiteraard met zeer veel interesse.

Nieuwe tijdschriften

De laatste dagen lees ik veel over nieuwe tijdschriften, zoals de eenmalige uitgave Maarten! van het Historisch Nieuwsblad dat op 3 juli verschijnt of de tegenvallende verkoop van DINAND. Maar ook lees ik over een nieuw blad Re.public voor hen die bij de overheid werken en op zoek zijn naar een nieuwe baan, tenminste volgens Customer Media. Als ik dan op zoek ga naar dit nieuwe tijdschrift (lijkt mij namelijk wel interessant, niet omdat ik op zoek ben naar een nieuwe baan, maar omdat het over werken bij de overheid gaat, dat doe ik tenslotte ook, toch?) kom ik uit bij de website republic.nl.

De website ziet er lekker fris uit. Weinig navigatie (houd ik van) maar veel ruimte voor reclame (jammer). Ook zie ik dat als je je voor 1 juli aanmeldt als re.Member een Apple MacBook kan winnen (yes!). Dus ik klik door naar de aanmeldpagina en lees de voorwaarden (waarom eigenlijk?) en zie dan dit:

re.Public is het medium voor hoogopgeleide ambtenaren en biedt je inspiratie en kansen om te werken aan een beter Nederland maar ook aan je eigen carriere en netwerk.

maar ook:

Uitgezonderd zijn personen werkzaam in de zorg- en onderwijssector.

Ow….. maar hoe weten zij nou dat ik bij een onderwijsinstelling werk als ik mijn prive mailadres opgeef?

En onderaan de voorwaarden staat dan:

Voor een gratis abonnement op het magazine komen ook in aanmerking personen met een voltooide hbo- of academische opleiding (studenten vanaf één jaar voor afstuderen) met een interesse voor een carrière bij de overheid. U ontvangt het magazine dan één jaar gratis.

Snap jij het nog? Als ik bij een onderwijsinstelling werk val ik buiten de doelgroep en moet ik 149 euro betalen voor een jaarabonnement. Ben ik geinteresseerd in werken bij de overheid en ben ik afgestudeerd aan een hbo of wo opleiding dan krijg ik het tijdschrift een jaar gratis…. Dus wat is het nou, mag ik mij nu wel of niet aanmelden? Eigenlijk wil ik het niet eens weten en die MacBook hoef ik ook niet te winnen, alhoewel het wel leuk zou zijn.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com