De sessie Classroom engagement in the age of cell phones and social media van Hans Aagard en Kyle Bowen van Purdue University was een van de interessantste sessies van het congres.
Bowen begon te vertellen over twee jonge Australische meisjes die verdwaald waren in een tunnel. Zij hadden hun mobiele telefoon bij zich. Bowen geeft mogelijke oplossingen van hoe de meisjes deze telefoon konden gebruiken. Zij kunnen hun facebook status aanpassen, of een tweet plaatsen met een geotag, of met google maps aangeven waar zij zijn, maar beter is om op foursquare de locatie door te geven omdat zij dan meteen mayor worden. Wat de meisjes deden was aandacht vragen via de sociale netwerken, ervan uitgaande dat hun vrienden de politie wel waarschuwden. En dat gebeurde ook. Ze gebruikten de telefoon dus niet on zelf te bellen.
Deze anekdote geeft meteen mooi weer waarom Bowen en Aagard social media willen inzetten om de betrokkenheid van studenten in de les te vergroten.
Docenten willen graag dat studenten hun mobiele telefoon op laptop uitzetten in de les. Bowen spreekt over de Cone of Distraction, de kegel om een persoon heen op het moment dat hij met een mobiel of laptop bezig is. De docent kan deze persoon dan niet langer bereiken en weet dat hij met andere zaken bezig is dan het onderwijs dat op dat moment wordt gegeven.
Bowen en Aagard deden onderzoek naar de uitdagingen die zij zagen om dit probleem op te lossen.
Zo is er de technology challenge:
- long tail – Chris Anderson
- run what you brung – als het een signaal heeft moet je het gebruiken
- hotseat – op website en via sms
De access challenge:
- niet nog een support probleem creëren , one source of information in your choice of access
- dus hotseat in twitter, text, facebook, website
In de zaal waren op dat moment weinig mensen die wisten wat Hotseat is. Ik was een van hen. Hotseat is een systeem waar je online een vraag kan stellen, anderen kunnen hierop reageren of een vote uitbrengen. De docent ziet de vragen binnen komen en kan hierop inspelen. Het lijkt op twitter maar is net anders. De vragen kunnen binnenkomen op verschillende manieren en studenten kunnen zich aanmelden via hun Purdue account, via Facebook of Twitter. Ook is het mogelijk om anoniem een vraag te stellen maar ook al verschijnt deze dan anoniem op de website – de mensen van Purdue weten altijd wie het zijn.
En dan heb je nog de social challenge:
- the creepy treehouse, studenten zijn in onaangename positie, als docent vrienden wil worden op facebook bijvoorbeeld of als het onderwerp van de les sexualiteit is
- Anonymity versus accountability – studenten willen vragen stellen door anoniem te blijven
- Studenten kunnen anoniem posten – binnen hotseat
Dat anoniem vragen stellen gebeurd ongeveer met de helft van de vragen. Soms stelt een student een vraag anoniem om de volgende vraag weer met naam te stellen.
En als laatste dan de assessment challenge:
- data turns fun into fundamental – het Purdue account wordt gekoppeld aan facebook en twitter dus als zij via die kanalen een vraag stellen dan weet Purdue wie ze zijn.
Tijdens de sessie konden de luisteraars in de zaal met Hotseat spelen via http://purdue.edu/hotseats/open (link werkt inmiddels niet meer!)
Via Google kon ik inloggen en ook in een veld mijn twitternaam doorgeven. Ik kon posten, voten en replyen. Binnen enkele minuten kwamen er al veel vragen en opmerkingen binnen.
Purdue gebruikt Hotseat in grote klaslokalen. Daar waar actief leren bijna onmogelijk is en de docent toch graag interactie wil. Omdat studenten in deze setting elkaar niet kennen vertonen zij vaak onacceptabel gedrag, zoals het lezen van een krant of dingen opzoeken op internet. De docent kan toch niet iedereen een vraag stellen dus ben je als student veilig. De docent doet zijn ding en de student doet er alles aan om de docent niet te storen. Maar de studenten verwachten wel entertainment. Het doel is dan om Hotseat in te zetten en het gevoel te geven dat je als studenten 1:1 met de docent in gesprek bent. Je weet dat grote lokalen niet weggaan omdat ze handig zijn en vooral goedkoop zijn.
Hotseat is een community building tool. Een docent kan een vraag stellen om te zien of de stof is begrepen en studenten kunnen vragen stellen als zij iets niet begrijpen. Meetbare uitkomsten zijn moeilijk te geven. De motivatie van de studenten gaat omhoog, maar zijn zij meer betrokken? Duidelijk is wel dat studenten de tool graag gebruiken.
Wil je de code van Hotseat kopen dan kan dat. Kosten: ongeveer 2000 dollar.