rotterdam – moqub’s bibliotheek van dingen

het nationale bibliotheekcongres – deel 2 – het plenaire gedeelte

Op dinsdag 20 maart was het dan tijd voor het Nationale Bibliotheekcongres. Ik was hier nog niet eerder geweest, had er geen verwachtingen van, behalve dan dat ik veel bekenden zou tegen komen. De locatie (Theater de Kampanje) was fantastisch, mooi, groot en ruim. Vlak bij het station dus dat was ook fijn toen we aan het einde van de dag weer naar huis gingen. De catering was goed geregeld. Alleen het programma daaromheen maakte het lastig. Ik moest snel een broodje eten omdat mijn eerste sessie al begon. Later bleek dat er eigenlijk 2 uur lang hapjes en soepjes langskwamen in de grote ruimte maar dat heb ik gemist. Geen probleem hoor, begrijp me niet verkeerd, ik heb voldoende gegeten en gedronken en ik ben lekker bij de sessies gaan zitten.

Maar eerst het plenaire gedeelte. Dit werd begeleid door Lucas de Man. Ik kijk graag naar zijn televisieprogramma’s en in irl is hij net zo goed. Hij weet precies de juiste vragen te stellen.

De eerste vragen stelde hij aan Lily Knibbeler (directeur van de KB).

Je zal op de komende foto’s zien dat het decor de hele tijd wijzigt. Er komen objecten uit de hoogte, er worden attributen neergezet. Het plaatje verandert per spreker en die extra toevoeging maakte het mooi, heel erg mooi. Maar goed Lily legde uit waarom het congres het thema BRICKS, BITS & BOOKS!
Bouwen aan de Bibliotheek van overmorgen had gekregen en waarom het gebouw zo ontzettend belangrijk is. En dat was echt toeval, dat ik, die dol ben op bibliotheekgebouwen naar een congres mocht over gebouwen.

Maarten Hajer stelde het programma samen. Hij is faculteitshoogleraar Urban Futures aan de Universiteit van Utrecht. Zijn quote op de website van het congres:

“Hoe kunnen we tussen de stenen leven creëren?”

In april 2018 opent Maarten Hajer ‘Places of Hope’, een tentoonstelling/manifestatie over de (ruimtelijke) toekomst van Nederland die hij samen met Michiel van Iersel cureert.

De belangrijkste vraag van vandaag was, wat zijn de ontwikkelingen in het publieke domein. En Maarten probeerde door hier zelf op te reflecteren en gasten uit te nodigen die met hem dit bespraken een beeld aan ons te schetsen.

Dus wat is het publieke domein, wat is een goede plek? Samen op zoek naar plekken waar je je prettig voelt, waar je vindt waar je niet naar op zoek was, een plek waar iets nieuws kan ontstaan. Een plek waar je kan onderzoeken, voelen, denken, praten over wie wij zijn. Maarten Hajer geeft ons verschillende voorbeelden. Van plekken die het heel goed doen en waar mensen spontaan bij elkaar komen (Scheveningen om Pokemons te vangen of het kunstwerk in Chicago van de waterspugende mensen). Of plekken waar betekenisvolle frictie kan plaatsvinden (zoals een performance in Tate Britain met de titel Human Cost). Het publieke domein is nooit onomstreden en moet voortdurend worden bevochten. Maar hoe zorg je dat het publiek echt tot uitwisseling komt? Onder welke condities gaan we om met de frictie? We moeten zoeken naar plekken die ons mentale veerkracht geven.

Lucas de Man suggereert dat het publieke domein te braaf is geworden. Je hebt veel vergunningen nodig als je iets wilt organiseren in het publieke domein en dan is het vaak ook nog vermaak voor de massa of het is te heftig en dan word je opgepakt. Maarten Hajer reageert hierop en zegt: “mensen kunnen pas contact met anderen maken als de omgeving veilig is.”

Na een muzikaal intermezzo is het tijd voor twee architecten. Francine Houben en Michiel Riedijk.

Maarten Hajer vroeg hen:

neem een beeld mee van een publieke ruimte waar je jaloers op bent
en welk publiek domein heb je wel gemaakt maar is geen bibliotheek

Voor Francine Houben is de publieke plek van iedereen met meerdere verhalen en meerdere interpretaties. Zij nam als voorbeeld het Pantheon in Rome en de Rabobank in Sittard. Michiel Riedijk meent dat publieke gebouwen moeten spreken, herkenbaar en associatief zijn. Het gebouw moet je verleiden om er te willen zijn. Wat hij ziet is dat er overal toegangspoortjes ontstaan en dat het gemeenschappelijke en publieke deel niet langer meer vanzelfsprekend is. Zijn voorbeelden waren Temple Street in Hong Kong en Beeld & Geluid in Hilversum.

Als laatste voorbeelden kregen wij te zien Belvedere in Rotterdam, ook wel het Verhalenhuis genoemd. Deze plek is informeel ontstaan en een waanzinnig mooi voorbeeld van hoe een plek publiek kan worden. Hun missie is mensen en gemeenschappen in de hedendaagse stad zichtbaar maken middels kunst, cultuur en (persoonlijke) verhalen. Met als doel het geluk van mensen bevorderen, en zo werken aan een meer betrokken stad en samenleving.

Verhalenhuis Belvédère from Verhalenhuis Belvédère on Vimeo.

Ik vind het ontzettend jammer dat ik hier niet ben geweest toen ik nog in Rotterdam woonde.

En Nicole van Wessum vertelde over het theaterfestival De Parade.

Een belangrijke opgave voor veel theaters, bibliotheken en musea is de veelzijdigheid van hun gebouw te vergroten, zonder hun diepgang kwijt te raken.

Een festival dat tijdelijk in het publieke domein plaatsvindt. Maarten Hajer vindt dit voorbeeld de paradox van de openbaarheid. Door het plaatsen van een hek om het festival wordt het veiliger.

Het was een mooi begin van de dag. Genoeg om over na te denken. Hoe past de bibliotheek in dat publieke domein? Wat doen wij om een veilige plek te creëren, waar mensen echt contact met elkaar kunnen maken en samen kunnen zijn? Hoe maken we dat gebouw echt OPEN.

het wordt een heel groot avontuur

Na 10 jaar, met ontzettend veel plezier, werken bij de TU Delft Library wordt het tijd voor een nieuw avontuur. En dus gaat ons huis in de verkoop, worden de spullen gepakt en vertrekken wij naar het zuiden. Sittard om precies te zijn. Ik ga werken bij De Domijnen als hoofd exposities, collecties & informatie.

De Domijnen is dé culturele instelling in Sittard-Geleen die professionals, cultuurliefhebbers en vrijwilligers verbindt. Zij produceert en programmeert activiteiten voor iedereen in de regio. Samen met alle cultuurinstellingen in de regio wil De Domijnen kunst en cultuur stimuleren en nog aantrekkelijker maken.

Ik heb er ontzettend veel zin in. De bibliotheek en het museum zijn pas in een nieuw gebouw getrokken en zien er fantastisch uit.

domijnen-balie

Ook is de bibliotheek van de Hogeschool Zuyd in het gebouw aanwezig. En dat geeft een bijzondere sfeer en verschrikkelijk veel mogelijkheden tot samenwerken.

zuyd

Vanaf 1 november start ik op donderdag en vrijdag in Sittard en dan vanaf 1 januari begin ik fulltime. Het wordt dus druk de komende weken. Ook omdat we daar een huis willen kopen en ons huis in Rotterdam willen verkopen. Vandaag is deze op Funda gekomen dus mocht je nog mensen kennen.

Ik kijk met een heel veel plezier terug op de tijd die ik in Delft heb gehad. Ik mocht de wereld over reizen om op bezoek te gaan bij nieuwe bibliotheken en om congressen te bezoeken. Ik was onderdeel van de Liber Architecture Group. UGame – ULearn zal ik nooit vergeten, mijn eerste grote project en samenwerking met Jaap en Erik van toen nog DOK. Maar ook de implementatie van het nieuwe werken, projecten rondom mobiel en in de laatste jaren Head op Open Spaces. Zo’n functietitel krijg ik toch nooit meer. En dan het gebouw….. zo’n ikoon…. Gelukkig is Francine in Sittard in de buurt want zij ontwierp het kantoor van de Rabobank. Ik ga de Delftse collega’s ontzettend missen maar kijk ook uit naar al die nieuwe mensen die ik ga ontmoeten.

limburgse-vriendinnetje

En deze twee vriendinnetjes in het zuiden, reuzeblij zijn zij. En ik ook, want ik woon straks om de hoek.

Op mijn blog wil ik blijven schrijven maar misschien dat de onderwerpen veranderen. Ik kan er nog niet zoveel over zeggen. Ik weet dat er voldoende speelt in de Openbare Bibliotheekwereld, museumland en de archiefwereld. Veel in-het-land collega’s zal ik daarom dus blijven ontmoeten en dat is fijn. Er verandert veel en ook niet. Ik heb er zin in!

workshop hand lettering

Soms wil ik wel eens iets anders dan het digitale en zoek ik naar workshops waar ik met mijn handen bezig mag zijn. Ik vond deze in de vorm van een workshop hand lettering. Gegeven door Marloes de Vries bij Elle Aime, de winkel van Lisa Manuels in Rotterdam.

Op een zonnige zaterdagmiddag ging ik hier met collega Marion naar toe. Er waren ongeveer tien dames die van Marloes opdrachten kregen. We begonnen met het natekenen van verschillende soorten letters, gewoon met potlood.

opdracht1

Het was een goede oefening om even los te komen van alles en heel geconcentreerd te tekenen. Hierna gingen we aan de slag met, wat Marloes noemt, lettergevoel. Hoe voelt een letter of een woord. Hard voelt anders dan boom. Huppelen anders dan wraak. Loslaten en voelen wat een woord met je doet. Het is fijn dat er geen goed en fout is. Alles mag.

deelnemers

We ruilden het potlood in voor Oost-Indische inkt en een kroontjespen. We schreven onze eigen naam of een favoriet woord steeds maar opnieuw. Soms hard duwen op de punt en soms heel lichtjes. Om als laatste opdracht met een quote aan de slag te gaan. De meeste dames hadden een eigen quote meegenomen, maar mocht je dat niet hebben dan had Marloes veel inspiratie meegebracht. Welke woorden vallen op in de quote, welke moeten de meeste aandacht krijgen, hoe vallen de woorden onder of naast elkaar, allemaal vragen om te beantwoorden. Eerst maar wat schetsen dus. Toen ik de beste compositie gevonden had mocht ik het op mooi dik papier namaken.

Heb je me ooit zo geconcentreerd bezig gezien:

concentratie

en de quote waar ik aan werkte:

if your dreams don’t scare you they are not big enough

vandaag werkte ik in Het Nieuwe Kantoor

Vanmiddag werkte ik met collega Wilma bij Het Nieuwe Kantoor in Rotterdam. Ik was er al regelmatig langsgefietst, had al op de website gekeken, had er laatst bijna afgesproken met iemand maar vandaag was het dan zover.

Van te voren had ik via deskbookers gereserveerd. Voor 2013 heeft de TU Delft Library daar, en bij IGLUU, een abonnement zodat wij eens ergens anders kunnen werken dan in Delft. Nu hoef je niet te reserveren bij HNK, de begane grond is vrij toegankelijk.

Maar wil je zeker zijn van een plek dan is reserveren handig. Wifi en stroom zijn gratis, voor koffie/thee moet je betalen. Op de begane grond vind je werkplekken, vergaderruimtes, horeca en de receptie. Op de entresol zijn 8 grote en kleine vergaderruimtes ingericht.

De verdieping erboven zijn kantoorruimtes te vinden. Deze kun je voor een dag of voor 5 jaar huren (en alles daartussenin). Een kantoorruimte kan 1 werkplek zijn of een hele verdieping.

Ik was heel erg gecharmeerd van de gekleurde banken. Ik begreep van het meisje van de receptie dat de inrichting is gedaan door Property Upgrade. Zal hen eens mailen en vragen wie de banken heeft gemaakt.

Wil je ook eens werken bij Het Nieuwe Kantoor in Rotterdam dan hoef je alleen maar naar het Vasteland te gaan. En als het niet te druk is gewoon binnenlopen en lekker aan het werk gaan.

waar wil jij dat ik over blog tijdens de Onderwijsdagen

Elk jaar, zo ongeveer in oktober, begint de discussie in mijn hoofd. Ga ik wel of niet naar de SURF Onderwijsdagen Belangrijkste vraag is natuurlijk wat ga ik er doen? Ga ik iedereen weer ontmoeten, zijn er interessante sessies die ik echt niet kan missen. Maar dit jaar speelde er nog meer. De Onderwijsdagen zijn dit jaar niet in Utrecht maar in Rotterdam. Voor mij een thuiswedstrijd. Maar dat alleen is niet voldoende reden om mij ook echt in te schrijven. Het programma dan. De laatste tijd houd ik me steeds minder met onderwijsdingen bezig. Ik heb wel wat aan mobiel gedaan dit jaar, maar dat was het dan ook wel. Geen grassroots begeleid, geen learning centre ingericht. Maar wel bezig geweest met sociale innovatie en het nieuwe werken. Nieuwe thema’s die misschien in de verte ook wel iets met onderwijs te maken hebben, maar dan moet ik wel even zoeken naar de connectie. Met nog wel een belangrijkere vraag, vind ik die connectie op de Onderwijsdagen. Ik zag het niet voor me en dus besloot ik om niet naar de Onderwijsdagen te gaan.

Punt.

Niet dus. De discussie in mijn hoofd werd weer geopend toen ik werd gevraagd om tijdens de Onderwijsdagen te komen bloggen. En deze discussie was nog lastiger dan enkel de vraag ga je wel of niet. Want schrijven over sessies, sfeerimpressies geven, zelfs een introblogpost werd gevraagd. Kun je het maken om te gaan bloggen als je al hebt besloten om niet te gaan. Het programma werd nog een keer kritisch bekeken. Er werd over en weer gemaild met SURF. De punt werd een komma. Ik ga naar de Onderwijsdagen. Op woensdag.

En dan de volgende vraag. Naar welke sessie ga je? En dat wil ik graag aan jou overlaten. Vind jij dat ik een bepaalde sessie echt moet volgen en er over moet schrijven, vertel het me in de comments. Ik beloof aan jou een eerlijk verslag terug. Het kan dan dus voorkomen dat ik ergens naar toe ga waar ik zelf niet voor zou kiezen. Dat geeft niet, ik laat me graag verrassen.

(Dit jaar wordt er ook volop geblogd tijdens de Onderwijsdagen, lees de bijdragen van Frank, Raymond, Willem, Wilfred, Joel, Erwin, Pierre, Karin en mijzelf op het Onderwijsdagenblog)

Kubus te koop

Sinds vandaag staat onze kubuswoning te koop op funda. Een kubuswoning is een bijzondere woning en vaak krijg ik dan ook de vraag, is het niet onhandig die schuine muren. En ik kan zeggen, dat is het helemaal niet! Er zijn een aantal rechte muren om kasten tegenaan te plaatsen (we hebben gewoon alle meubels uit ons oude huis meegenomen) en onze kubus is ook nog een uitgerust met een enorme inbouw boekenkast in de woonkamer.

Piet Blom ontwierp deze woningen die in de jaren ’80 van de vorige eeuw zijn gebouwd. Zijn ontwerp deed denken aan een boom, de kubuswoningen worden daarom ook wel het Blaakse Bos genoemd. Blom wilde een “dorp” in de grote stad ontwerpen waar verschillende functionaliteiten een plek zouden krijgen, zoals winkels, een plein om te spelen en wonen boven het plein. En dat is gelukt. Omdat de wandelpromenade boven de weg loopt is er een oase van rust gecreëerd.

De kubus heeft drie woonlagen. Wikipedia schrijft:

In de kubuswoning van Blom zitten drie woonlagen: onderin het zogenoemde straathuis met de keuken en de woonkamer, tussenin het hemelhuis met ruimte voor studeer- en slaapkamers, en bovenin de loofhut, een driezijdige piramide met plaats voor een serre, een balkon of een bescheiden tuintje. In de zeshoekige kolom waarop de woning rust, bevinden zich de entree en het trappenhuis.

Zo hebben wij de eerste woonlaag ook als woonkamer en keuken ingericht.

Het fijne aan de kubus is dat er veel ramen in zitten zodat je van alle kanten lichtinval hebt en leuke doorkijkjes naar de promenade en straat beneden.

De keuken hebben wij er twee jaar geleden in laten zetten door Bruynzeel. Uiteraard is de keuken op maat gemaakt.

Op de tweede woonlaag hebben wij een grote slaapkamer met ruime inloopkast en een kleinere slaapkamer. Ook is de badkamer op deze woonlaag te vinden. Op de derde woonlaag hebben wij een tweede woonkamer ingericht waar je uitzicht hebt op onder andere de Willemsbrug.

Eind vorig jaar heeft de Gemeente Rotterdam de kubuswoningen uitgeroepen tot Gemeentelijk Monument en daarmee zijn de woningen het jongste monument van Rotterdam geworden.

Wonen in een kubus betekent wonen in hartje centrum van Rotterdam, winkels en horeca op loopafstand en de bibliotheek als buren. Ook ben je in een paar minuten op station Blaak, waar tram, metro en treinen vandaan vertrekken.

Interesse in wonen in een kubus, neem dan contact op met makelaar Langejan.

Gelezen in de maand: december

In betrekking : herinneringen van een dienstmeisje dat begin 1900 volwassen werd / M. van der Ent

inbetrekking

Toen dit boek in 2007 uitkwam en ik erover hoorde dacht ik, wel dat wordt er een om ooit eens te lezen. En toen ik hem laatst tegenkwam in de ebook collectie van de OB Rotterdam heb ik hem geleend. Waarom ik dit boek wilde lezen, het speelt zich af in de stad waar ik woon. Het was dus erg interessant om te lezen hoe het hier aan het begin van de vorige eeuw was, om te leven, om te werken en om op te groeien. De straten en wijken die genoemd worden bestaan nog steeds, zij zien er alleen heel anders uit.

De hoofdpersoon in het boek is Maria van der Ent die aan haar zoon Hans en zijn vrouw Dine het verhaal van haar kindertijd verteld. Zij schrijft dit verhaal op tussen 1970 en 1972 en geeft het aan Hans met de mededeling dat hij het pas openbaar maken als zij overleden is. Nog jaren daarna ligt het in de kast tot Hans het een keer laat lezen aan een vriendin die voorstelt om het aan een uitgeverij te laten lezen. Blijkbaar vonden zij het zo’n goed verhaal dat zij het uitgegeven hebben in 2007.

Maria groeit als oudste van 13 kinderen op in een arbeidersgezin op Zuid. Elke dag moet zij over de brug naar het centrum van Rotterdam om als dienstmeisje te helpen bij gezinnen. Zij begint bij de gezinnen die een meisje net kunnen betalen maar groeit in de jaren die volgen uit tot het meisje van de rijken in Kralingen. In haar rol mag zij ook steeds meer doen, van schoonmaken tot het aankleden van de dame en het bedienen tijdens grote diners. Etiquette speelt in het leven van Maria een belangrijke rol en als zij later zichzelf tot de rijken mag rekenen neemt zij datgene dat zij geleerd heeft mee. Overigens verteld zij niet over deze tijd, het verhaal stopt als zij gaat trouwen en haar eigen huishouding krijgt.

Toen ik laatst met iemand, die al aardig op leeftijd is en in Kralingen woont, sprak vertelde zij mij dat zij het boek ook gelezen had. Een van de huizen waar Maria als meisje in dienst was geweest staat achter het huis waar zij al jaren woont. Zij vertelde dat het huis in het boek veel groter lijkt dan het in werkelijkheid is. En dat is het lastige aan egodocumenten, het is misschien niet altijd historisch juist, maar wel zo juist als het in de beleving van de auteur is geweest. Evengoed leest het verhaal goed, Maria is een prima vertelster die het straatbeeld van begin 1900 in Rotterdam goed weet weer te geven.

Op de site van Bol lees ik dat er afbeeldingen in het boek te vinden zijn. Die zijn niet overgenomen in het ebook en dat is jammer. Wat ik ook wel vreemd vind is dat het ebook bij Bol duurder is dan het gedrukte boek. Op die manier lijkt het net of zij het lezen van ebooks niet willen promoten terwijl zij toch ereader verkopen.

Kijken naar vroeger en straks

Vorige week stond in het AD een artikel over een nieuwe dienst van het Nederlands Architectuur Instituut, SARA genaamd. Met behulp van augmented reality is het binnenkort mogelijk om met een mobiele telefoon te kijken naar wat was en wat nog moet komen. Loop je in Rotterdam over de markt, richt je mobiele telefoon op de bouwplaats en kijk naar de nieuwe markthal die pas over een aantal jaren klaar is. Of wil je weten hoe het vroeger was in de buurt van de Laurenskerk, ook geen probleem. Het NAI wil met deze app (voor iPhone en Android) de Google van de Nederlandse architectuur worden.

Op de website van het NAI iets meer informatie, zoals dit filmpje:

En deze uitleg:

SARA is vanaf december beschikbaar binnen Layar. Vanaf februari 2010 is de applicatie zelfstandig te downloaden via de Android Market en App store van Apple. In de eerst versie zal heel Rotterdam via Augmented reality ontsloten zijn, in oktober de vijf grote steden. In de komende jaren zal SARA verder uitgebreid worden met meer steden en meer objecten. Daarnaast kunnen gebruikers zelf objecten aan SARA toevoegen, bijvoorbeeld hun eigen huis of ander bijzonder gebouw. Dit is gratis en werkt als Wikipedia: gebruikers voegen content toe en werken zo mee aan de uitbreiding van de database. Gebruikers kunnen elkaar ook corrigeren.

Op mijn nog te downloaden app-wensenlijstje zetten want dit is wel heel bijzonder.

Gekocht – gedownload – gelezen

Iets meer dan een week geleden kocht ik bij Bol.com een Sony ebookreader. Ik twijfelde al een tijdje of ik er wel of niet een wilde want na een test bij de bibliotheek waar ik werk een jaar geleden was ik nog niet overtuigd. Ik mocht toen de Iliad testen en dat was geen succes. Een onhandig apparaat, traag, niet logisch in de bediening en voor wetenschappelijk materiaal geen logische optie.

bolcom

Inmiddels was er wat tijd verstreken en zijn er nieuwe modellen ebookreaders op de markt gekomen. Ook leesde ik online van mensen die ik volg positieve berichten over de nieuwste ebookreaders. En toen de aanbieding van Bol voorbij kwam had ik zoiets van waarom ook niet. Van de boeken die je erbij krijgt stonden er veel al op mijn nog-lezen-lijstje.

Bol hield zich niet aan “voor half 10 besteld de volgende dag in huis” maar dat was niet heel erg. Op vrijdagavond had ik de ebookreader in handen en kon ik aan de slag. Dacht ik. Maar eerst opladen, 45 minuten. En dat duurt best lang als je er op zit te wachten. Ondertussen downloadde ik twee verschillende soorten software, de Adobe Digital Editions (omdat ik die nodig heb om boeken uit de openbare bibliotheek te lenen) en de Sony eBook Library (meegeleverd op de reader).

Ik twijfelde even of de software en de ebookreader wilden werken met windows 7 maar OnTheMike stelde me gerust en hij had gelijk.

ebooktwitter

En toen kwam het, ik moest de boeken die ik had gekocht bij Bol downloaden. Dat was even lastig en wilde niet gelijk lukken. Ik gebruikte Firefox en dat was het probleem. En na een aantal keren proberen toch maar IE opgestart. De ebooks verschenen in mijn eBook Library en ik kon gaan lezen. Maar eerst nog even langs de openbare bibliotheek om een account aan te maken bij NetLibrary. Dat moet bij de bibliotheek omdat NetLibrary kijkt naar IP-adres. Eenmaal een account aangemaakt kun je overal en nergens boeken online lenen.

Nu had ik nog nooit eerder internet gebruikt bij de OB Rotterdam en wist dus niet dat ik helemaal naar boven moest om daar achter een pc te gaan zitten. Daar aangekomen, via een meneer op de eerste verdieping die al meteen liet weten dat het lenen van ebooks problemen geeft, maakte een mevrouw een account voor me aan zodat ik een half uur gratis mocht internetten. Thuisgekomen meteen getest en het werkt allemaal prima. Het eerste boek dat ik op mijn ereader las was de Amberzaal, geleend dus bij de bibliotheek.

Na een week de ereader gebruikt te hebben kan ik nu al zeggen dat hij mij uitermate bevalt. Ik vind het handig dat ik geen dikke boeken hoef mee te slepen in de trein en dat ik kan kiezen wat ik wil lezen omdat er meerdere boeken op de ereader staan. De eerste twee dagen bleef de ereader twee keer hangen maar dat heb ik de laatste dagen niet meer gehad dus zie ik dat als opstartproblemen. Het lenen met NetLibrary werkt ook soepel. Ik ben alleen benieuwd of ik met mijn account ook boeken kan lenen bij de bibliotheek waar ik werk en dat ga ik binnenkort uitproberen.

Minisymposium Multitouch bij de OB Rotterdam

Vandaag introduceerden de OB Rotterdam samen met nog een paar andere bibliotheken de NieuwsQuiz, gemaakt voor de Surface (multitouch tafel) van Microsoft. Dit deden zij door het organiseren van een minisymposium met ongeveer 70 mensen in de zaal die luisterden naar een aantal sprekers.

Waaronder Martin Tirion, user experience evangelist van Microsoft. Tirion schrijft op zijn weblog over de Surface en andere zaken waar hij zich mee bezighoudt. Vanmiddag nam hij de zaal mee in de ontwikkeling van deze bijzondere tafel waar je met meerdere mensen tegelijk aan kan spelen.

Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat er al vanaf 2001 aan de Surface wordt gewerkt en dat er verschillende prototypes zijn gemaakt (in 2004 al 10!) voordat de versie zoals hij nu is verder werd ontwikkeld. Zo wist ik ook niet dat een van die prototypes een computer in een Ikea tafel ingebouwd was. En ook niet dat het aantal touchpoints geen limiet kent. En ook niet dat de tafel rechthoekig is vanwege de beamer die er in zit, een beamer die vierkant presenteert bestaat namelijk niet. En als iemand dan de Surface gebruikt om een presentatie te geven dan ziet het er gewoon heel gelikt uit. Lekker visueel in plaats van textbased.

Hierna was het tijd voor Cornelis Krul, de projectleider van dit project bij de OB van Rotterdam. Het project is ongeveer 1,5 geleden gestart met de inzending voor de Innovatieprijs. Deze werd gewonnen en daarna zochten zij samenwerkingspartner waaronder DOK, OB Den Haag en OB Huizen/Blaricum/Laren. Probiblio wilde ook graag meedoen en gaf nog wat extra financiering om het project uit te werken.

Volgens Krul loont het de moeite om bibliotheekbezoekers met elkaar in contact te brengen omdat zij hierdoor langer in het gebouw blijven. De Surface kan hier een rol bij spelen. Maar omdat de Surface van zichzelf nogal laag staat is deze omhoog gehaald door een meubel er omheen te bouwen – het ontwerp voor het meubel is van Jan David Hanrath. Als mensen staan vinden zij het minder erg om met vreemden in contact te komen, zittend is dat lastiger te bewerkstelligen bleek uit onderzoek en tests. Op het meubel staat in groen licht Touch Me … om aanraken te stimuleren. Het bedrijf Mirabeau was ontwikkelpartner. En daarom mochten zij ook iets vertellen. Dit werd gedaan in de persoon van Franklin Heijnen. Hij liet een aantal nieuwe ontwikkelingen zien Mirabeau waaronder een grote touchwall bij een Hard Rock Cafe in de VS.

En hierna werd de Surface NieuwsQuiz in gebruik genomen door Antoin Peeters van RTL Nieuws en de directeur van de OB Rotterdam. Waarom Antoin Peeters vraag je je misschien af. De Surface NieuwsQuiz maakt gebruik van de vragen die elke dag op de NieuwsQuiz van RTL worden geplaatst. Een interessante samenwerking met een omroep dus.

Meer foto’s van de middag staan op Flickr. En wil de je Surface een keer proberen, bezoek dan een van de bibliotheken die aan dit project meedoen waar er vanaf vandaag een staat.