Vorige week was ik al in Hilversum bij Beeld & Geluid. De Experience kon ik toen niet doorlopen omdat ik onverwachts terug moest naar Delft. Vandaag kreeg ik een herkansing. Met twee mannen (jawel) vertrok ik vanmorgen vroeg naar Hilversum.
En eigenlijk moet ik zeggen, het viel mij een beetje tegen. De opzet was goed, het gebruik van de ring zelfs leuk. Maar wat mij enorm irriteerde is dat ik voor alles moest wachten en zo druk was het helemaal niet. Op zich is dat nog niet eens heel erg. Maar het feit dat als je staat te wachten bij bijvoorbeeld een quiz je direct alle antwoorden krijgt vind ik jammer. Is het niet mogelijk om heel veel vragen in een quiz te stoppen zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om mee te doen, ook al heb je even staan kijken?
Maar ook de opname-onderdelen (voorlezen van nieuwstekst voor blauw scherm, met zijn allen in een auto op safari, etc.) waren onderdelen waarvan – als er maar een is – je kan verwachten dat de rijen lang zijn, zeker als er net een gezin met 6 kinderen voor je die studio in duikt.
Wat ik mij tijdens het rondlopen ook ineens afvroeg was, wat doet Beeld & Geluid eigenlijk met de informatie die ik achterlaat. Om je te registreren houd je een ring voor een scherm en koppel je deze aan een e-mailadres. Zo kunnen de filmpjes die je hebt gemaakt later aan je gemaild worden. Je krijgt die mail bijna direct. Eerst moet je je registreren op de website van Beeld & Geluid en vervolgens kun je de bestanden zien, mailen aan vrienden of downloaden. Nergens staat hoe lang de bestanden bij Beeld & Geluid bewaard blijven en of zij het recht hebben om de beelden her te gebruiken. Zoals bijvoorbeeld deze foto:
Moet er niet aan denken dat die nog ergens opduikt. Maar dat zullen de mensen die in mijn foto gebruikt zijn ook wel denken.
Ik ben het met je eens (ja lezers, ik was één van de twee mannen 😛 ), ik vond het idee leuk, leuke vormgeving, veel varieteit en leuke implementatie van de RFID ringen, maar je wordt eigenlijk gevraagd om per console een flinke tijd door te brengen om alle filmpjes en fragmenten te bekijken, maar bij de gemiddelde drukte van zondag had je helemaal niet de rust, laat staan de tijd om ff ergens lekker naar te kijken.
Ook het archief met 10.000 fragmenten Nederlandse TV-geschiedenis is alleen te bekijken in de ongeveer 8 a 10 “huiskamers”, die al snel volzitten, waardoor je ook wat onder druk gezet voelt om er niet te lang rond te hangen.
Ergo: geinig, maar kan beter.