De afgelopen week bezocht ik Kopenhagen, een stad waar ik in een ver verleden al eens was geweest maar graag nog een keer naar terug wilde keren. Dit keer niet met de auto, maar met de trein. Vijftien uur… je moet er zin in hebben, maar ik vind het een bijzondere manier van reizen. In een coupe voor zes mensen, opgevouwen op een stoel toch nog iets proberen te slapen, want ja deze treinreis verliep voornamelijk ‘s nachts. Het is een rare gewaarwording om midden in de nacht wakker te worden op een leeg station ergens in Duitsland om daar vervolgens 2 uur te blijven staan. Geen idee waarom, heb het ook maar niet gevraagd aan de conducteur. Betekent wel dat je met een voet in de deuropening even snel een sigaretje kan roken, wel blijven opletten want je weet niet wanneer de trein weer vertrekt en je wilt wel mee.
Onderweg twitterde ik er vrolijk op los. Totdat mijn vriendje opmerkte dat het niet handig was om te vertellen dat wij op vakantie waren. Niet dat ik denk dat dieven tweets lezen maar je weet het maar nooit. Ik besef het mij eigenlijk te weinig, noem het naïef, maar er is veel informatie van mij online bekend, zeker aangezien ik een eigen domein heb. Als je 1 + 1 optelt kom je een heel eind. Laten we zeggen dat ik weer iets heb geleerd.
In Kopenhagen heb ik veel gewandeld en dus ook veel gezien. Ook bibliotheken. Op de eerste dag een bezoek gebracht aan de Koninklijke Bibliotheek, een mooi nieuw/oud gebouw dat de zwarte diamant wordt genoemd.
Het nieuwe gedeelte van de bibliotheek is gebouwd aan het oude gedeelte. In het oude gedeelte, net als in het nieuwe, leeszalen en hoekjes om te zitten. Je vindt er oude en jonge mensen, in rust koffie drinken of studeren. Vanuit het oude gedeelte kijk je uit over een mooie binnentuin met een vijver. De sfeer was goed, het was er alleen wel heel stil!
Tijdens een wandeling over het universiteitsterrein van Kopenhagen vroeg ik mij af waar de universiteitsbibliotheek was. Een student wist te vertellen dat alle faculteiten een eigen bibliotheek hebben en dat de “centrale” bibliotheek de KB is. Ik heb niet alle faculteiten afzonderlijk bezocht, dat ging mij net even iets te ver. Maar wel interessant om te zien dat, waar wij op mijn universiteit centraliseren, zij dat in Kopenhagen bewust niet doen.
Aan de overkant van de universiteit was de Hortus. Gratis toegankelijk en de verassing van dit tripje. In een van de gebouwen was een bijzonder mooie wenteltrap via waar je boven de bomen, struiken en planten kon lopen. Best spannend want erg onderhouden zag het er niet uit.
Wat mij is opgevallen aan Kopenhagen is dat het een stad is met enorm veel sfeer. Gezellige mensen, mooie winkels waar je uren kan verblijven, design – veel design, weinig troep op straat, eigenlijk een stad waar je je direct thuis kan voelen. Zelfs als je wandelt in wijken die je misschien in andere steden zou overslaan is het goed vertoeven. Je ziet veel bakfietsen op straat, waarbij de kindjes, omdat de voorkant van de bakfiets open is lekker mee kunnen kijken op de weg. De prijzen van eten en drinken liggen iets hoger dan in Nederland maar ik had ook niet anders verwacht.
Op de eerste dag lunchte ik bij Mormors, waar ik helaas geen foto’s mocht maken. Het was alsof je terug in de tijd ging, het interieur was helemaal jaren zestig. De sandwich werd eerst ingepakt in vetvrij papier en daarna door midden gesneden en op het bordje gelegd. De twee zusjes (denk ik want ze leken wel heel erg op elkaar) runden met veel liefde deze zaak en dat straalde er ook aan alle kanten af.
De voorbereiding van de trip deed ik online. Kaartjes bestellen bij de treinreiswinkel, die ook het hotel boekte. Bij BiepmiepLeen lezen wat zij allemaal had gedaan toen zij in Kopenhagen was. De berichten op fora over het hotel waren wisselend, sommigen mensen vonden het vreselijk, anderen fantastisch. Ik zit bij die laatste groep. De kamer was groot, comfortabel en ik mocht er zelf roken. Dat het hotel in een “slechte” wijk lag (achter het station) deed mij niet zo heel veel en ik heb er dan ook weinig last van gehad. Tivoli was helaas net deze week gesloten maar gelukkig was de meermin nog niet naar Japan verscheept. Al met al dus een leuke, gezellige en fijne stedentrip naar een stad die ik iedereen aan zou raden.
Mijn vriendje heeft bij thuiskomst een kleine fotoplayer in elkaar gezet met behulp van flash. Vijf fotootjes die uiteraard in groot formaat op Flickr te vinden zijn.