Interactieve verhalen vertellen is volgens de makers van Storytron de nieuwe manier voor creatieve expressie. De voordelen van de computer en interactiviteit worden gekoppeld aan de traditionele vormen van verhalen vertellen.
Het resultaat volgens de makers:
a unique experience where you play the protagonist of a virtual story
Storytronics is een praktische implementatie van de theorie van het interactief verhalen vertellen. Het artistieke werk, de focus binnen het verhaal, wordt een storyworld genoemd. Elke storyworld is een wereld met verschillende mogelijkheden.
Als je start met Storytron dan maak je een verhaal aan en alle beslissingen die je neemt hebben effect op de rest van het verhaal. Maar je kan meer doen:
You can pull up information on the people (loosely defined; these can be entire countries), places (story settings), things (actions you can take), and relationships (how the people view each other) of the story. And your actions affect all these things, so you can change the relationships between two people over time.
De technologie achter Storytron bestaat uit vijf onderdelen: SWAT, de storyteller, Deikto, Sappho en de engine. SWAT is de storytelling authoring tool en deze wordt gebruikt om storyworlds mee te maken. Degene die een storyworld maakt met SWAT wordt een auteur genoemd. Storyteller is de software waarmee je storyworlds kan spelen. Deikto is een eenvoudige vorm van het Engels dat wordt gebruikt door de Storyteller. Sappho is de scripttaal die de auteur gebruikt als hij storyworlds aanmaakt. De auteur kan deze scripts gebruiken om instructies te maken voor de karakters in het verhaal. De speler ziet deze scripts niet omdat zij achter de schermen draaien. De engine is het brein van de storyteller en hoeft verder niet uitgelegd te worden.
Is het een game, zoals een MMORPG? Nee. De makers leggen het uit:
Computer games are about things. You collect things, you build things, you jump on things, you shoot things. The only character interaction in computer games is either separated from the action, with very limited interactivity, or it occurs via instant messaging, which isn’t about dramatic interaction but rather socializing during play. Interactive storytelling is about people. You laugh with people, you argue with people, you make love with people, you humiliate people, you conciliate people. Computer games are about winning, while interactive storytelling is about dramatic resolution.
Het is zelfs niet hetzelfde als de Sims of Second Life. En als je het vergelijkt met literatuur dan heeft Storytronics een voor- en een nadeel:
Its disadvantage is that it must communicate with the player in a simple language, unsuited to artistic embellishment. Its advantage is that the player can take an active part in the story, and shaping the action in a manner that is impossible to achieve in non-interactive storytelling.
Nog in beta (je kan nog maar een storyworld spelen) maar wat er al te zien is ziet er veelbelovend uit.
Met dank aan: Educational Gaming Commons