Ook al is dit niet het onderwerp waar Jenny Levine normaal gesproken over spreekt heeft zij toch een hele degelijke en heldere presentatie neergezet. En dat was lastig want wat betekent Hi Tech Hi Touch nu eigenlijk? Jenny begon met een artikel dat zij had gevonden in Newsweek om haar presentatie te ondersteunen. Het artikel van Clifford Stoll (The Internet? Bah! Hype alert: Why cyberspace isn’t, and will never be, nirvana) stamt uit 1995 maar is nog steeds actueel en in januari van dit jaar na een herpublikatie weer veel aandacht gekregen.

Clifford schrijft:

After two decades online, I’m perplexed. It’s not that I haven’t had a gas of a good time on the Internet. I’ve met great people and even caught a hacker or two. But today, I’m uneasy about this most trendy and oversold community. Visionaries see a future of telecommuting workers, interactive libraries and multimedia classrooms. They speak of electronic town meetings and virtual communities….. Baloney. Do our computer pundits lack all common sense? The truth in no online database will replace your daily newspaper, no CD-ROM can take the place of a competent teacher and no computer network will change the way government works.

In de laatste paragraaf van het artikel omschrijft Clifford dat hetgene wat mist in dit elektronische wonderland is het menselijk contact.

Computers and networks isolate us from one another. A network chat line is a limp substitute for meeting friends over coffee. No interactive multimedia display comes close to the excitement of a live concert. And who’d prefer cybersex to the real thing? While the Internet beckons brightly, seductively flashing an icon of knowledge-as-power, this nonplace lures us to surrender our time on earth. A poor substitute it is, this virtual reality where frustration is legion and where–in the holy names of Education and Progress–important aspects of human interactions are relentlessly devalued.

Jenny geeft voorbeelden van bibliotheken die durven te experimenteren, zoals bijvoorbeeld DOK.

Daar wordt de bezoeker door middel van kleur kenbaar gemaakt waar hij/zij is. Het aanbieden van verschillende soorten media, zoals films, boeken en speelgoed op een dusdanige manier dat niet de techniek de hoofdrol speelt maar het sociale experiment wordt volgens Jenny in Delft goed uigevoerd. Games passen hier heel goed in, het spelen van games kan namelijk een sociale gebeurtenis zijn. De avond voor Jenny’s presentatie was in een van de ruimtes van CIL een gamezone ingericht.

Het was er druk, er werd veel met elkaar gespeeld en mensen hadden het zichtbaar naar hun zin. En niet eens iedereen speelde, sommigen praatten met elkaar terwijl zij naar de gamende collega’s keken. Dit sociale aspect is datgene waar de bibliotheken goed in zijn. Het gaat dan om het samenbrengen van mensen, ongeacht welke content je ze daarnaast aanbiedt.

Hierna gaat Jenny in op voorbeelden van low tech/low touch, low tech/high touch, high tech/low touch en high tech/high touch. Waarbij het voorbeeld dat zij een nieuw boek (aanwinst) niet mocht lenen in de eerste twee weken in de bibliotheek waar zij toen werkte toch wel het meest schokkend was. Dat zij het boek toen via IBL heeft aangevraagd klinkt logisch, maar wat zegt dat over de bibliotheek als zij voor het personeel (en dus ook de gebruiker) geen mogelijkheid biedt om nieuwe boeken te lenen.

Maar willen wij high tech in de bibliotheek? Nee wij willen high touch!

Of zoals Clay Shirky het zegt in zijn boek Here comes everybody

Tools don’t get socially interesting until they get technologically boring

Praat in de taal van de bezoekers, zoals bijvoorbeeld het doorgeven van een catalogusentry met lokatie als sms naar de gebruiker. Dit kan zonder al te veel kosten en is voor de gebruiker superhandig als hij/zij op zoek gaat naar het boek in de bibliotheek. Maar ook het uploaden van een presentatie om de catalogus uit te leggen op bijvoorbeeld slideshare. Of korte instructiefilmpjes of filmpjes van bibliotheekdiensten op YouTube plaatsen. Maar je kan er ook een wedstrijd van maken zoals ze in Florida hebben gedaan en waar ze studenten een promofilmpje laten maken voor Ask a Librarian. Alle ingezonden filmpjes staan op YouTube en kunnen gebruikt worden om inspiratie op te doen.

Maar ook het plaatsen van een Meebo chatvenster in de catalogus is effectief. Als gebruikers dan een vraag hebben kunnen zij deze zonder moeilijkheden stellen. En wil je dan als bibliotheek een personal touch toevoegen maak dan een account aan in Hyves, Facebook of MySpace en ben daar dan ook bereikbaar voor de gebruiker.

Bij de Yale Universities Science Libraries hebben ze dit begrepen. Zij zijn te vinden op Facebook, MySpace, Flickr en een weblog. Je kan chatten of sms-en met een medewerker. En zij twitteren ook nog.

Om herkenbaar te zijn voor de gebruiker kun je overwegen om foto’s van de medewerkers online te plaatsen. Dit is voor sommigen net een stap te ver, maar denk er eens over na. Als ik met foto op de website van de bibliotheek sta en ik loop over de campus kan ik herkend worden. En dat is alleen maar een goed ding, toch? En als een echte foto te ver gaat, plaats dan een avatar.

Serendipity

is the effect by which one accidentally discovers something fortunate, especially while looking for something else entirely. (Wikipedia)

En dat is nu precies wat wij missen in de bibliotheek volgens Jenny. Die toevallige gebeurtenissen zoals het spontaan in het echt ontmoeten van mensen die je alleen online kent of het in het echt vrienden worden met online contacten. Het connecten van mensen is high touch en dat hebben wij nodig in de bibliotheek, dat is waar wij sterk in zijn.
Jenny geeft het voorbeeld van een foto die zij op Flickr plaatste van de mannen van DOK tijdens de Shanachietour. Hierop kwam het volgende commentaar:

Een ander goed voorbeeld van serendipity en bibliotheken is BiblioCommons. Nu nog in beta en dus alleen toegankelijk voor een selecte groep mensen. Jenny liet slides zien die zij niet in haar online presentatie mocht opnemen omdat BiblioCommons nog niet live is. Wel jammer want er waren bijzondere dingen te zien, zoals een openingspagina met bookcoverflow zoals in iTunes, commentaren op boeken en het browsen in iemand anders bibliotheek. Een sociale opac als het ware. Met als voordeel dat je recommendations van bepaalde gebruikers kan instellen op mate van vertrouwen.
Clay Shirky omschrijft het helder:

new technology enables new kinds of group-forming

&

We now have communications tools that are flexible enough to match our social to match our social capabilities….

Library = Serendipity of connecting people!!

De presentatie van Jenny is (net als al haar presentaties) op the Shifted Librarian wiki te vinden.