Anonimiteit over 10 jaar II

Laatst schreef ik er al iets over en werd er veel gereageerd. De vraag die ik mijzelf stelde was hoe het straks staat met de studenten die nu hun hele leven online zetten en over vier jaar gaan solliciteren.

The New York Times heeft voor dit onderwerp ook aandacht. In het artikel For Some, Online Persona Undermines a Résumé (inloggen verplicht) wordt hier op ingegaan. Er komen verschillende mensen aan het woord, de een werkt bij een klein bedrijf en screent sollicitanten, de ander werkt bij een groot bedrijf en screent bewust niet. Ook komen er studenten aan het woord die na het verwijderen van “ongewenste” teksten van het internet ineens wel werden uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Veel studenten denken dat bedrijven niet even Googlen, omdat ze niet verwachten dat er mensen bij die bedrijven werken die verstand hebben van sociale netwerken.

Some companies, including Enterprise Rent-a-Car, Ernst & Young and Osram Sylvania, said they did not use the Internet to check on college job applicants.

“I’d rather not see that part of them,” said Maureen Crawford Hentz, manager of talent acquisition at Osram Sylvania. “I don’t think it’s related to their bona fide occupational qualifications.”

Ik begrijp bovenstaand bedrijf. Dat iemand graag een joint opsteekt in het weekend en daar een foto van online heeft staan wil nog niet zeggen dat iemand zijn werk niet goed doet. En dit geldt natuurlijk voor veel dingen. Maar toch… ik kan me zo goed voorstellen dat een bedrijf wel een controle uitvoert… en dan wil je toch liever niet dat zij iets van je vinden waardoor je niet wordt aangenomen. Je hebt het allemaal zelf in de hand. Ik hoop dat de Nederlandse student zich hier bewust van is, want social software is leuk en handig en kan ook veel voor bijvoorbeeld je netwerk betekenen. Als je je laat gaan, zorg er dan voor dat er geen foto/video/opname van wordt gemaakt.

Meer info: The New York Times
Via: Library Crunch

Anonimiteit over 10 jaar

Even een gedachte waar ik met collega JD over aan het “bomen” was. Het begon met het verschijnen van een foto van mij op Flickr, de foto is vorige week genomen bij SURF toen ik de andere Eduguides ontmoette. Maar eigenlijk begon het al eerder. Vorig jaar was ik redelijk anoniem, ik was gewoon Moqub. Een aantal bloggers wist wie ik in werkelijkheid was en waar ik werkzaam ben. Tot het artikel in IP waar ik (uiteraard na lang denken) mijn anonimiteit opgaf. Maar voor velen ben ik nog steeds Moqub (zoals WoW!ter laatst zei: “Jij bent gewoon Moqub”) Sybilla vertelde mij woensdag nog dat zij het soms lastig vindt. Als ik een comment achterlaat schrijf ik er altijd Moqub onder en zij vroeg zich af of zij dan mijn echte naam mocht gebruiken in het antwoord. Uiteraard mag dat, ik kan het niet verbieden. Maar mijn nick is ook een naam die vrienden in het dagelijks leven gebruiken dus ik luister OOK naar die naam. Als ik nu in Google zoek op mijn “echte” naam komt www.moqub.com te voorschijn als eerste hit.

Terug naar collega JD en onze “boom”. Al het online schrijven op blogs, comments achterlaten, wikis vullen, myspace pagina’s aanmaken en ga zo maar door, maar ook het verschijnen van foto’s en tags…. wat gebeurt er als wij over 10 jaar ineens deze vorm van openheid niet meer zo leuk vinden? Wat als je over 10 jaar zoekt op je eigen naam en veel hits krijgt van dingen die je eigenlijk wilt vergeten (posts die je in jongere jaren hebt gemaakt toen je nog heel anders over de dingen dacht)? Wat als je over 10 jaar je anonimiteit weer terug wilt?

Een van de dingen die ik in dit kader graag wil onderzoeken (en waar ik ter voorbereiding van de Eduguide meeting over heb gedacht) is wat voor effect het gebruik van social software heeft op het leven van studenten als zij na de studie gaan solliciteren. Veel bedrijven Googlen even op de naam van sollicitanten. Neemt een bedrijf je nog wel aan als zij allemaal hits krijgen van comments die je hebt achtergelaten in een melige bui of als zij een Myspace pagina zien met wel 200 “vrienden”? Of “foute” foto’s op Flickr tegenkomen van studentenfeesten waar duidelijk wordt dat de drank rijkelijk heeft gevloeid?

Zijn er opleidingen in Nederland die hierover nadenken voordat zij studenten vragen mee te doen in een social software project? Of komen wij er ineens over 10 jaar achter dat wij nu beter na hadden moeten denken maar dat het dan al te laat is om de geschiedenis terug te draaien?

Gewoon een “boom” van JD en mijzelf. Nu nog klein, maar misschien na meer onderzoeken wat groter en vooral concreter geworden…. Ik mijmer nog even verder.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com