Dubbellezers & Dwarsliggers bezoeken Back Street

Vorige week woensdag (25 mei) organiseerden we weer een Dubbellezers & Dwarsliggers activiteit. Speciaal voor de bibliotheekcollega’s die Young Adults een warm hart toedragen. Het initiatief werd genomen door Marjolein Hordijk van OBGZ.

We begonnen om half 11 in Den Haag bij het Literatuurmuseum en kregen een inleiding van Kik op de tentoonstelling Back Street.


Back Street is ontwikkeld door een grote groep experts die hebben nagedacht hoe zij jongeren, aan de hand van verhalen, meer kunnen leren over zichzelf en de ander. De tentoonstelling is geschikt voor klassen MBO, HAVO en VWO. Maar op zich zou je deze tentoonstelling ook zelfstandig kunnen bezoeken nadat deze officieel is geopend na de zomer. Op de website van het Literatuurmuseum staat:

In de expositie Back Street beleven leerlingen de kracht van verhalen aan de hand van tien spellen, waarin thema’s als rouw, liefde, heldendom en opkomen voor je idealen centraal staan. Tijdens hun tocht door de tentoonstelling maken ze in het spel De Gym kennis met hedendaagse schrijvers, leren ze bij De Limousine te verleiden met taal of geven ze zichzelf bloot in het spel De Tattooshop. Een bezoek aan Back Street is een interactieve kennismaking met literatuur en leert de leerlingen meer over zichzelf én de ander.

Ze ontdekken dat in Back Street verhalen tot leven komen door geluiden, beelden en beleving. Hoe beschrijf je een geur? Wat is een spannend verhaal zonder beschrijving van de geluiden om je heen? Na het bezoek aan de tentoonstelling gaan de leerlingen aan de slag met het schrijven van hun eigen verhaal en maakt gebruik van zintuigelijke beschrijvingen in het verhaal.

In de achteraf straten van grote steden bezoek je verschillende ruimtes. Maar eerst het bandje dat je hebt gekregen activeren.

Ik kwam in een team met Erik en Diantha en we gingen de eerste ruimte in. Een escape room.

We hebben het gered binnen de tijd, maar begrepen eigenlijk niet goed waarom het was gelukt.

Bij de Chinees was het gokken en geld inleggen op een vraag waarvan je dacht dat de hoofdpersoon van het boek het wel of niet zou hebben gedaan. Ik won!

Bij de tentoonstelling hoort een boekenlijst met 300 titels. Volgens Marjolein een droomlijst. Deze gaan we nog op de Jongeren groep op biebtobieb delen.

We gingen hierna nog naar de gym, de spoken word kamer en het cafe in Mexico. Hier maakte Marjolein deze foto van mij.

Ook al is de tentoonstelling voor jongeren gemaakt, ik kan zeggen als oudere word je hier ook enorm fanatiek van. We wilden eigenlijk niet stoppen maar er was geen tijd meer. En dus ga ik zeker een keer terug. Deze tentoonstelling zit zo goed in elkaar en is zo mooi gemaakt. Dit moeten meer mensen zien. En vooral jongeren. Dus, heb je contacten met scholen, laat ze met busladingen naar Den Haag afreizen. Het is zeker de moeite waard!

Na de lunch hadden we tijd om bij te praten en ons voor te bereiden op de masterclass van Elten Kiene.

Zoveel energie en enthousiasme. Het werd een fantastische middag met als afsluiter de stoere collega’s die hun verhaal wilden delen.

En we zijn nog lang niet klaar. Dus heb je een idee rondom Young Adult en wil je meehelpen een middag, dag of event te organiseren laat het weten dan onderzoeken we de mogelijkheden en laten je idee uitkomen.

wonderkamers in het gemeentemuseum den-haag

Afgelopen week was ik in het Gemeentemuseum in Den Haag om de Wonderkamers te bekijken. Ik was getipt en ik moet diegene gelijk geven, met en zonder kinderen is het zeker de moeite waard om een bezoek te brengen. Sinds een verbouwing zijn de Wonderkamers interactiever dan ooit.

Voordat je mag beginnen moet je eerst een filmpje bekijken.

introfilm

Hierin legt directeur Benno Tempel uit hoe het werkt. Hij heeft hulp nodig bij het inrichten van de Magische Midden. Dit is een gebouw met kleine kunstwerken van topkunstenaars. Hierna krijg je een tablet (1 per 2 personen) en kun je aan de slag. At random wordt een kamer aan je toegewezen (er zijn er 13 in totaal) en moet je een opdracht uitvoeren. Door middel van tags op de grond word je geholpen om de weg te vinden. De kamers bevinden zich rondom deze opstelling in het midden.

midden

Wat dit is dat begrijp je pas aan het einde van de tentoonstelling.

De tablet is best zwaar, ik denk dat dit komt door de casing die hem kindproof maakt. De tablet reageert wel snel op de tags en dat is fijn. Je wordt niet geremd of vertraagd door de technologie.

codes

Mijn eerste opdracht was in de kamer van Mondriaan. Ik mocht een schilderij namaken en kreeg 3 hints als het niet lukte. En het lukte niet, ik vond deze opdracht veel te moeilijk en heb het opgegeven. De opdracht er na was gelukkig eenvoudiger. Ik mocht een museum volgens architect Berlage bouwen.

museummaken

Mooie grote touchtafels helpen je de opdracht te maken. Het ziet er allemaal supermooi uit. Oog voor detail, in de hele kamer.

tafeldekken

Zo ook in de kamer waar ik een servies mocht kiezen en op tafel mocht zetten (moest het kannetje nu wel of niet op tafel?).

tafeldekken2

Het meisje tegenover mij had wat moeite om met twee vingers tegelijk op de tafel te tippen zodat ze het servies niet geplaatst kreeg. Oma hielp ook niet echt. En dat is wel jammer. Het meisje wilde de opdracht echt goed maken. Je moet als begeleider dus ook aan de bak.

En in deze kamer keek ik twee filmpjes van glaskunstenaars (tegelijkertijd geprojecteerd) en moest ik daarna naar het gereedschap zoeken dat zij gebruiken.

Voor elke goed gemaakte opdracht krijg je punten die je later kan gebruiken.

gereedschap

Als je vindt dat je genoeg hebt gedaan dan kun je met de behaalde punten kunstwerken zoeken om je eigen tentoonstelling samen te stellen. En die tentoonstelling komt dan in een van de boxen in het middenstuk, oftewel het Magische Midden. Je kiest er zelf een uit, geeft de wanden een kleurtje en hangt de schilderijen op. Je kan jouw tentoonstelling in het minimuseum ook een naam geven.

mijnmuseum

Als je geen tijd hebt om zelf aan de slag te gaan dan kun je ook kijken naar de minitentoonstelling die het Gemeentemuseum voor je maakte over liefde, oorlog, sport of een andere.

Omdat je een mailadres moet achterlaten kan het museum je later de resultaten toesturen. Zo kreeg ik mijn ontwerp van het Berlage museum.

museumopdracht

En mijn minimuseum via een link in de email.

minimuseum

Al met al ben ik iets meer dan een uur bezig geweest. Ik heb lang niet alle opdrachten gedaan en ook mijn museum was niet vol. Ik ga zeker nog een keer terug om alle opdrachten te doen. Het was heerlijk rustig zo in de zomervakantie dus dat is wel iets om rekening mee te houden. Als er schoolklassen met gillende kinderen rondrennen zal de experience vast anders zijn.

Van crèche tot campus – Mecanoo’s onderwijsgebouwen van nu en morgen

Afgelopen donderdag (27 oktober) was ik met collega Wilma bij de thema-avond onderwijsgebouw van/voor de toekomst – een perspectief van Mecanoo, georganiseerd door het ABC Architectuurcentrum in Haarlem. Voordat de lezing begon was er tijd om de tentoonstelling te bezoeken. Wanden vol foto’s van onderwijsgebouwen van Mecanoo. Uiteraard ook afbeeldingen van de TU Delft Library en de TU Delft campus.

Naast de fotowanden waren er ook wanden waar alle projecten aan elkaar verbonden werden onder een zevental thema’s, om zo de kruisbestuiving tussen de projecten te laten zien. Maar ook om de tijdlijn weer te geven. Deze manier van indelen is gebaseerd op het boek geen meter teveel van het Stimuleringsfonds voor Architectuur.

Ellen van der Wal en Paul Ketelaars verzorgden de presentatie. Per thema (van de verbindingswand) lieten zij voorbeelden van het werk van Mecanoo zien.

  • ontmoeten / centraal hart (doelgroep: 0-4 jaar) – Villa Knotz – locatie: Leidschenveen
  • bewegen / patio’s (doelgroep: 4-12 jaar) – Anne Frankschool – locatie: Kanaaleiland Utrecht
  • ontdekken / lineair (doelgroep: 0-18 jaar) – Droomschool – lokatie: Dordrecht
  • ervaren / landschappelijk (doelgroep: 12-16 jaar) – Sterrencollege – lokatie: Haarlem
  • synergie door proces (doelgroep: 18-22 jaar) – Fontys sporthogeschool – lokatie: Eindhoven
  • duurzaamheid (doelgroep: 18-25 jaar) – Amsterdam University college – lokatie: Amsterdam
  • verbinden / netwerk (doelgroep: studenten universiteit) – campus TU Delft – lokatie: Delft

Na de presentatie was er tijd voor een debat over de rol van de architect binnen onderwijsprojecten. De vraag was hoe behouden opdrachtgevers hun proces met architecten en adviseurs? Hoe behouden zij invloed op het ontwerp?

De titel van de presentatie suggereerde voor mij dat Mecanoo een visie zou laten zien op het onderwijsgebouw van de toekomst. Dit deden zij niet. Zij gaven een overview van de onderwijsgebouwen die zij maakten. Op zich een interessante avond waar ik iets meer van had verwacht. Was het daarom verloren tijd? Nee zeker niet, de tentoonstelling is mooi vormgegeven en geeft een goed beeld van de onderwijsgebouwen die Mecanoo de afgelopen jaren heeft ontworpen. De verbinding op thema’s was origineel. En het is altijd fijn om het gebouw waar je in werkt dan terug te zien komen in het geheel.

Blauw, blauw, blauhauw

Toen ik gistermorgen aankwam op mijn werk was het grasdak van de bibliotheek ineens bevolkt met heel veel blauwe tulpen. Een ideetje van een collega om aandacht te vragen voor een nieuw product. Gaaf niet?! Het zag er zo vrolijk uit. En eigenllijk had het gewoon nog even moeten blijven staan. Maar de tulpen mochten meegenomen worden. Je denkt dan dat iemand er een, misschien twee, pakt. Maar nee, gistermiddag zag ik volwassen mannen met bossen blauwe tulpen van het dak aflopen. Geen idee wat zij ermee gingen doen. Conclusie, het dak was binnen 8 uur leeggeplukt. En dat is toch wel een beetje jammer. De tulpen zijn overigens niet het enige waarmee aandacht wordt gevraagd voor TUlib.

De website in puzzelvorm hoort daar ook bij. Gewoon een geintje maar leuk en origineel, gewoon weer eens iets anders.

Beide acties passen bij de kernwaarden van de TU Delft Library, namelijk opvallend, creatief / vindingrijk en vooruitstrevend.

Een actie die daar ook bij hoort is het uitdelen van (opvouwbare) broodtrommels.

Wij deden dit tijdens de opening van de tentoonstelling voor het (Library) Learning Centre. De tentoonstelling is een work in progress opgebouwd met bouwhekken met onder andere een bak zand met boeken erin begraven. De opening van de tentoonstelling was tijdens schafttijd. En daarbij passen broodtrommels dachten wij. Om onze ideeën zichtbaarder te maken hebben wij naast de tentoonstelling een webbased visualisatie laten maken waar een enquête aan hangt.

En door dit te doen stappen wij af van het traditionele postertje/foldertje. En dat vind ik heel erg leuk. Nu maar hopen dat onze gebruikers dat ook vinden.

Open Exhibits

Via via kwam ik onlangs op de website van Ideum en las ik over een initiatief Open Exhibits genaamd. Ideum heeft naar finciering gezocht en gevonden om een open source software initiatief op te zetten waarmee je computerbased interactieve tentoonstellingen kan maken. Op de website openexhibits.org is te zien en te lezen hoe het precies werkt. Of bekijk het introductiefilmpje op YouTube.

Open Exhibits bestaat uit een bibliotheek van software modules die gebruikt kunnen worden op alle grote platformen en waarmee ontwikkelaars ongelimiteerd kunnen configureren. Voor de niet ontwikkelaar zijn er templates beschikbaar die gebruikt kunnen worden. De software is gebouwd met onder andere Adobe Flash en Flex authoring tools. De software kan door musea gebruikt worden om innovatieve webbased tentoonstellingen zonder veel kosten te ontwikkelen.

Voor hen die mee willen werken wordt er een community of practice opgezet en een wiki. De eerste modules worden volgend jaar verwacht. Momenteel is het zo dat het maken van webbased tentoonstellingen tijdrovend en vaak duur is en niet door musea zelf gedaan kunnen worden. Musea die een webbased tentoonstelling hebben laten maken willen hem daarom vaak niet delen met anderen. Ideum hoopt dat deze nieuwe manier van ontwikkelen ervoor zorgt dat er wel gedeeld wordt en vooral ook wordt samengewerkt.

Antony Gormley – Between you and me

Vorige week schreef ik al over de tentoonstelling van Antony Gormley die vanaf morgen in de Kunsthal in Rotterdam te zien is. Vanmiddag liep de kunstenaar met de pers door de zalen en ik, ik mocht erbij zijn! Samen met ongeveer 15 andere mensen kreeg ik een privérondleiding van Gormley himself.

De belevenis begon al toen ik op de fiets naar de Kunsthal reed. Bovenop het Nai, Boijmans van Beuningen, het Erasmus MC, het Natuurhistorische Museum en de Hogeschool Rotterdam zag ik de eerste beelden al staan (onderdeel van Event Horizon). Manshoge beelden, gemaakt van een mal van het lijf van de Gormley zelf. Die op het ziekenhuis ziet er erg nietig uit, zo op dat hoge witte gebouw. Op de Kunsthal zelf staat ook een beeld en ook op de gebouwen richting de Maas, zoals de Euromast. Vijftien in totaal. Een bijzondere manier om het bekijken van een tentoonstelling te beginnen.

Om 15.00 uur komt Gormley het auditorium waar de pers zit te wachten binnen. Zijn stem is duidelijk en helder. Hij neemt ons mee naar de zaal. Als een ware gids vertelt hij over de beelden die wij te zien krijgen en begint met een beeld dat buiten staat op de rolstoeltoegang van het museum. Het beeld dat hier zou komen te staan is vervangen door een nieuw gemaakt beeld omdat dat het eerste beeld (met benen gesloten) telkens omviel vanwege de schuinte van de rolstoeltoegang. Het beeld heet Reflection en de kunstenaar staat er even bij stil. Met zijn allen kijken wij toe hoe een bezoekster het beeld bekijkt, zodra zij ons doorheeft loopt zij gauw door.

Met de tentoonstelling Between you and me refereert Gormley aan de meest basale kunstvorm; het afbeelden van de mens. Met zijn beelden maakt de kunstenaar ons bewust van de ruimte die wij als mensen innemen in de wereld waarin wij leven. Daarbij spelen binnen en buiten een belangrijke rol. Of zoals de kunstenaar het zegt: het lichaam van de mens behoort meer toe aan de toeschouwer dan aan de eigenaar. De Kunsthal is als museum heel bijzonder, de zalen zijn groot, licht en ruim. Een kunstenaar als Gormley is hier dus zeker op zijn plaats. Zijn installaties Critical Mass II (60 gietijzeren afgietsels van Gormley’s lichaam in verschillende houdingen) en Allotment II lijken gemaakt voor de ruimte waarbij bij beide installaties is gelet op de architectuur van de Kunsthal.

Het werk Allotment II bestaat uit 300 levensgrote betonnen elementen (ik dacht echt dat ze van hout waren maar volgens het persbericht is het beton). Deze elementen stellen mensen voor, vrouwen, mannen en
kinderen in de leeftijd van 1,5 tot 80 jaar. Zij zijn opgesteld zoals zij leven, in een stad, met pleintjes, straten en donkere hoekjes. Je kan in het kunstwerk rondlopen of het vanaf een balkon bekijken. De gaten in de elementen stellen het gezicht voor en andere gaten die zich in het lichaam bevinden. Sommige elementen hebben een donkere laag over zich heen lopen. Het werd onduidelijk waarom dit zo is en het vragen aan Gormley durfde ik niet echt. Gelukkig is daar de persmap waarin (in het Engels dat wel) staat: As with living beings, they have been marked by time. Accidental stains and splashes – water, tar and bird droppings – have given them additional, unplanned characteristics.

Gormley zegt over dit werk.

De elementen zijn bunkers voor individuen. Zij zijn opgesteld als een verticale stad daarmee architectuur binnen architectuur weergegeven. Alle elementen zijn uniek, de proporties zijn gerelateerd aan echte mensenlichamen van inwoners van de stad Malmö. Als je in het kunstwerk loopt denk je na over relaties en hoe de personen zijn gearrangeerd.

Het volgende werk waar Gormley ons mee naartoe neemt is er een van stukjes brood die in een lijn op de grond liggen. De kunstenaar heeft in elk stukje brood gehapt en het vormgegeven. Het lijkt mij dat dit kunstwerk het niet lang overleefd, het valt niet genoeg op en dus lopen mensen er door heen. Zoals ook iemand vanmiddag heeft gedaan. Het leek de kunstenaar niet te deren en de beveiliging gelukkig ook niet.

Naast de broodlijn liggen nog een mensfiguur met slangen uit zijn lichaam (Sovereign State) en een lichaam dat aan de muur lijkt geplakt en buikspieroefeningen doet (Lock I). Maar ook een vlak op de vloer (Floor) dat lijkt op een stuk huid en een stapel zaden (Seeds). Het mooiste stuk in dit deel van de zaal is toch wel een van de nieuwste werken van Gormley, Quantum Cloud genaamd. Geen mensfiguur maar een vierkant van roestvaste stalen pinnen die een algoritmisch veldpatroon voorstelt. Levensgevaarlijk als je hier met kinderen rondloopt maar ontzettend mooi om te zien. Toch heeft dit beeld wel met het menselijk lichaam te maken. Gormely zegt hierover namelijk:

What I try to show is the space where the body was, not to represent the body itself.

De beelden in de tussenruimte zijn een rustpunt na de witte stad en het werk dat nog komt, Critical Mass II. Dit laatste werk laat in 60 mensfiguren in allerlei verschillende posities (12 in totaal van liggend naar staand) een lexicon van lichaamstaal zien. Hoe de bezoeker de beelden ervaart heeft alles te maken met hoe zij geörienteerd zijn. Een knielend figuur dat achteruit gevallen is kan er uit zien als hysterisch. De beelden die aan het plafond hangen zien er toch vreemd uit, alsof er iemand is opgehangen. Een deel van de beelden ligt buiten op straat, gelukkig wel onder een afdak. Een enorme regenbui vanmiddag zorgde ervoor dat de beelden al direct gebruikt werden, als bankje welteverstaan.

De kunstenaar kon er gelukkig om glimlachen.

Wat mij opviel vanmiddag is dat sommige journalisten zich ongegeneerd opdringen aan de kunstenaar. Anderen nemen meer afstand en luisteren geboeid naar wat hij te vertellen heeft. Er worden vragen gesteld en Gormley wordt geïnterviewd, de sfeer is positief en ontspannen. Toch kan ik het niet laten om mijn gevoel te relateren aan het gevoel dat ik had toen ik voor het eerst een werk van Gormley zag. Een van de fields in de kathedraal Salisbury. Van dat werk werd ik stil, heel erg stil. Ik ben het ook nooit vergeten. De werken die ik vanmiddag zag vond ik mooi, bijzonder ook, maar stil werd ik er niet van. De tentoonstelling geeft een goed overzicht van oud en nieuw werk, misschien iets teveel oud en te weinig nieuw. Maar met het ene nieuwe werk laat Gormley wel zien waar hij momenteel mee bezig is.

De laatste jaren, na mijn afstuderen, is de kunsthistoricus in mij gaan slapen. Met de tentoonstelling van vanmiddag is zij weer ontwaakt. Ik vind het nog steeds leuk om in een museum te lopen, helemaal als de kunstenaar uitleg geeft bij zijn werk. Als je hier alleen zou lopen mis je gewoon teveel informatie, je kan erover lezen maar dat is toch anders. Ik ben de Kunsthal daarom ook zeer dankbaar dat zij mij de kans heeft gegeven om weer even met de kunsthistoricus in mij in contact te komen. Het was een bijzondere ervaring.

Meer foto’s van Gormley en zijn werk staan op Flickr.

Antony Gormley – Between you and me / 12 juli t/m 14 september 2008 – Kunsthal Rotterdam
Meer info: www.kunsthal.nl of 010-44000301

Antony Gormley in de Kunsthal

Een aantal jaren geleden liep ik per ongeluk tegen beelden van kunstenaar Antony Gormley aan in Engeland, in de kathedraal van Salibury vlakbij Stonehenge. 1000-den kleine kleipoppetjes (25 cm hoog) bevolkten de kloostergang, de gang rond de binnenplaats die in het midden van het klooster ligt. Een indrukwekkend kunstwerk. Ik heb er foto’s van, helaas van het pre-digitale tijdperk.

Een paar jaar later (in 1999) hoorde ik dat Gormley in Den Haag bij Stroom een zelfde soort field (zoals de kleinpoppetjes heten) zou maken.

Uiteraard bezocht ik deze tentoonstelling ook. Hier kwam ik oog in oog te staan met 20.000 poppetjes, allemaal met de hand gemaakt en dus allemaal anders. De kunstenaar werkt voor de fields samen met anderen, families, kinderen of andere groepen mensen.

En nu komt Gormely naar Rotterdam!! In de Kunsthal om precies te zijn. De tentoonstelling wordt ingericht omdat de Kunsthal een beeld van de kunstenaar heeft aangekocht dat een vaste plek krijg op het dak van de Kunsthal. Maar niet alleen het gebouw van de Kunsthal krijgt een beeld van Gormley op het dak, nog 20 andere daken van gebouwen in de omgeving worden de komende maanden bewoond door een beeld. De beelden zijn afgietsels van het lichaam van de kunstenaar. Naast de beelden in Rotterdam is er nog een beeld van Gormely in Nederland, in Lelystad. Hier wordt een beeld dat 25 meter hoog is geplaatst dat uitkijkt over het Markermeer.

Op 11 juli opent de kunstenaar de tentoonstelling in de Kunsthal en alleen pers mag hierbij aanwezig zijn. Maar soms worden bloggers ook gezien als pers, dus heb ik een mail gestuurd. En nu maar hopen dat ik mag komen. Dat zou namelijk helemaal geweldig zijn! Kunsthal als jullie dit lezen, please, mag ik komen.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com