Naast het onderzoek van PriceWaterhouseCoopers zat in het plastic tasje ook een publicatie van de overheid dat ik van mijn directeur in mijn handen gedrukt kreeg. Zij was naar een presentatie geweest en had het boekje Ambtenaar 2.0 daar gekregen. Het leek haar wel iets voor mij. En op zich zag zij dat niet verkeerd. Ik had de aankondiging gezien en al even gekeken op de website van ambtenaar 2.0 dus ik was erg benieuwd naar de inhoud.
Ik ben een beetje in de war na het lezen van het boek. Ja, in de war. Ik dacht dat het een boek was waarmee de ambtenaar 1.0 aan de slag kon om zo zo ambtenaar 2.0 te worden. De taal waarin het boek geschreven is klopt, eenvoudig en simpel met veel uitleg (soms een beetje teveel bijvoorbeeld hoe je tekst moet selecteren en kopiëren). En toch raakte ik in de war. Want aan de ene kant wordt geschreven dat de overheid er niet onder uit komt om mee te doen aan web 2.0 (omdat de burger er namelijk ook aan mee doet) en aan de andere kant wordt geschreven hoe de ambtenaar zijn eigen werk kan verbeteren met behulp van web 2.0 tools. Voor mij zijn dat twee verschillende dingen. De burger verwacht misschien wel openheid, transparantie en de gebruiker centraal maar dit kan ook gerealiseerd worden zonder web 2.0 toepassingen. En als het boek geschreven is voor enkel en alleen ambtenaren dan staan er veel dingen in die er nu nog niet toe doen. Als het gaat om de ambtenaar 1.0 te upgraden naar een ambtenaar 2.0 dan mis ik de echt praktische toepassingen van web 2.0 en het antwoord op de vraag: wat heb ik er aan of wat levert het mij op?
Ik heb het gevoel dat de auteur te veel heeft willen vertellen en hierdoor de focus een beetje in kwijtgeraakt. Ik weet niet of het boek tot gevolg heeft dat binnen no time alle ambtenaren zich begeven in sociale netwerken en kennis delen met gebruik van scribd, youtube, slideshare, etc. Maar mocht dat het geval zijn dan volg ik dat uiteraard met zeer veel interesse.
