Opening Ahrend Flagshipstore Amsterdam

Afgelopen donderdag mocht ik samen met een aantal collega van de TU Delft bij de opening zijn van de nieuwe Ahrend Flagshipstore in Amsterdam. Onderdeel van deze opening was een bezoek aan het nieuwe faculteitsgebouw van FNWI van de Universiteit van Amsterdam.

tn_2009-11-19 UvA 111

De architect van het gebouw gaf een inleiding en vertelde dat niet alleen zij (Rudy Uytenhaak Architecten) die de prijsvraag hadden gewonnen, maak ook twee andere architectenbureau’s het gebouw hebben ontworpen. De andere twee architectenbureau’s waren Meyers en van Schooten Architecten en Architectenstudio HH. In 2001 won Rudy Uytenhaak Architecten de opdracht naar aanleiding van een prijsvraag. De twee andere architectenbureau’s kregen een deelopdracht onder supervisie van de winnaar. Volgens de architecten ging de samenwerking goed, maar ik vraag me toch af hoe dat is gegaan. Samenwerken met 1 architect is soms al lastig, laat staan met 3.

Het motto van het gebouw is: articulatie van de interactie. Het doel van het gebouw: alle betafaculteiten samenbrengen om meer samenwerking en kruisbestuiving te realiseren.

Het gebouw bestaat uit vier vleugels. Een centrale vleugel met kantoren en onderwijszalen en studieruimten en drie vleugels met laboratoria. In de onderste laag van de centrale vleugel bevindt zich de kantine/restaurant, de bibliotheek en collegezalen. Daarboven bevinden zich de kantoren rondom vides en binnenhoven. Hierdoor is er geen enkele doodlopende gang in het gebouw te vinden. De kantoren zijn een combinatie van gesloten cellen en open werkplekken, waarbij de open werkplekken zich bevinden aan de open binnenhoven zodat de medewerkers die hier zitten contact hebben met de rest van het gebouw. Zij zijn ook zichtbaar als je bijvoorbeeld op de begane grond staat en naar boven kijkt.

tn_2009-11-19 UvA 085

Er zijn 1500 werkplekken (common rooms, overlegruimten, archief/opslag, open werkplekken, kantoren). De inrichting van de kantoren is rustig, warm en huiselijk en dus is er gebruik gemaakt van bamboe voor de bureaubladen. De zijkanten van de bureau’s zijn dicht zodat je geen computersnoeren en bedrading ziet. In elk bureau zit een klein laatje voor pennen en dergelijke.

tn_2009-11-19 UvA 035

De medewerkers mochten kiezen uit een aantal modellen die waren ingericht voor de kantoren. Het bleek dat een groot aantal medewerkers liever op een muur uitkijkt dan naar buiten en dus staan veel bureau’s naar de muur gericht.
De open kantoorruimten zijn door hoge multifunctionele kasten (whiteboard, planken, afsluitbaar) van elkaar afgescheiden. Er zijn drie verschillende open kantoorruimten ingericht (concentratie suite, coulissen suite en interactie suite). Elke medewerker in een open kantoorruimte heeft een locker waar hij persoonlijke spulletjes in kan bewaren. Tafelschotten van stof zorgen ervoor dat je niet direct zij aan zij zit met een collega.

De common room was nog niet helemaal af, maar het is de bedoeling dat hier een lounge-achtige ruimte ontstaat. De ruimte is bijna helemaal wit. Overigens is er veel wit in het gebouw gebruikt, met een aantal felle kleuren. Wat mij opviel is dat er weinig persoonlijke spulletjes van medewerkers op de bureau’s staan. Volgens de architect had dit te maken met het soort medewerkers dat op deze faculteit werkt.

Wat ook opviel waren krantenknipsel met als titel Beneden de Bijenkorf, boven de Hema en logo’s van Xenos en Blokker die door het hele gebouw hingen. Het gaat om dit artikel in de Folia, waarbij er vooral wordt geklaagd over geluidsoverlast:

Geluidsoverlast is één van de klachten die veel worden geuit door medewerkers van de fonkelnieuwe faculteit op het Science Park. In september 2010 moeten alle afdelingen zijn verhuisd, voorlopig zitten alleen de biologen, wiskundigen, astronomen en medewerkers van het Institute for Logic, Language and Computation in het nieuwe pand. Een deel van hen is niet erg blij met de nieuwe behuizing. Ze zijn bang voor diefstal uit de circa driehonderd open werkplekken, de akoestiek laat volgens hen te wensen over, de zonwering zou verkeerd worden aangestuurd, en geluid van de begane grond galmt door de open vide na tot op de hoogste verdiepingen. De facultaire ondernemingsraad biedt inmiddels op zijn site de mogelijkheid om de klachten te uiten.

Huisvestigsdirecteur Blok denkt dat het om kinderziektes gaat en dat zodra iedereen het pand heeft betrokken er minder overlast zal zijn. Wat mij ook opviel waren de lage (1.10 meter) omheiningen rondom de open ruimten. Volgens Blok ook geen probleem omdat met zoveel laboratoria in het gebouw naar beneden springen niet zo vaak voor zal komen, men zal eerder zichzelf electrocuteren of vergiftigen omdat dat gemakkelijker is. Ik maakte me vooral zorgen over de mensen met hoogtevrees. Ik denk dat zij niet zo fijn door dit gebouw rond zullen lopen.

En dan de bibliotheek. Ik wist niet hoe snel ik hier weer vandaan moest komen. Wat een saaie bedoening. Voormalig collegelid Rob Scheerens zegt in hetzelfde bovengenoemde artikel een bibliotheek met kilometers boeken en tijdschriften. En dat was ook precies wat het was.

tn_2009-11-19 UvA 078

Werkbezoek aan Helsinki – deel II

De tweede dag vol werkbezoeken had de focus op de openbare bibliotheken van Helsinki. Harri Annala had in de weken voor mijn komst bijzonder erg zijn best gedaan om een interessant programma samen te stellen. En hij ging ook nog de hele dag met mij mee op stap, introduceerde mij op de verschillende locaties en bleef soms meeluisteren of ging nog even wat werken.

Helsinki City Library

De Helsinki City Library heeft verspreid over de stad 36 filialen en twee mobiele bibliotheken. Best veel. Maar als je je bedenkt dat in Finland een lidmaatschap van de bibliotheek gratis is dan kun je je hier wel iets bij voorstellen. In de Main Library – Pasila ontmoette ik (van voor naar achter op de foto) Maija Berndston (Library Director), Maria Repo (Pedagoginen Informaatikko), Pirjo Lipasti (Project Planner) en Kristina Virtanen (Project Manager).

vierdames

En in plaats van dat ik naar hun luisterde, luisterden zij naar mij. Zij waren namelijk reuze nieuwsgierig naar het Library Learning Centre en het gebouw van de bibliotheek van de TU Delft. Dus na een korte presentatie kwamen zij dan toch eindelijk aan het woord en kon ik hen uithoren. Over de nieuwbouwplannen (nieuwe bibliotheek gereed in 2017) en de verschillende projecten.

Allemaal vanuit de visie:

The boundless Library – a source of enlightenment and inspiration throughout your life

Na de meeting nam Kristina mij mee de bibliotheek in. Een bijzonder gebouw dat in het midden staat van een kantorenwijk net buiten Helsinki. Dat mensen het gebouw kunnen vinden…. blijkbaar wel want het was best druk op de vroeg vrijdagmorgen.

Midden in het gebouw staat een kunstwerk, the lifecycle of the library. Binnen het Library Learning Centre project in Delft hebben wij het ook over de levensloop van de bibliotheekgebruiker met als kreet daarvoor the Centre of Belonging. En hier in Helsinki stond dus een kunstwerk dat deze levensloop erg mooi laat zien, beginnend bij een baby onderaan de stapel boeken en eindigend met een hele oude man boven op de stapel.

levensloop

Vanwege de nieuwbouw bezoekt Kristina met een groep van ongeveer 40 collega’s in september Nederland. Op het programma staan dan Amsterdam en Delft en wij hebben het nu zo geregeld dat ik ook dan een presentatie geef over het Library Learning Centre.

Library 10

De tweede bibliotheek op deze dag was de bibliotheek met een wel heel bijzondere naam, namelijk Library 10. Ik had al veel over deze bijzondere bibliotheek gehoord en ik moet zeggen, wouw, wat een concept, wat een succes en wat fijn dat het nog steeds bibliotheek heet, ook al is het veel meer dan dat alleen. In minder dan 10 minuten ging de manager van Library 10 – Kari Lamsa – door een powerpresentatie, hij had een beetje haast omdat hij wilde dat ik de bibliotheek nog kon zien voordat de bezoekers kwamen. De ruimte is namelijk beperkt en het aantal bezoekers groot en Kari wilde mij de gelegenheid geven om wat plaatjes te schieten.

Wat mij in het bijzonder bij is gebleven aan de presentatie is de slide met deze tekst:

When other Libraries just start planning, we have already made mistakes!

Bij Library 10 houden ze ervan om dingen uit te proberen, werkt het dan zorg je ervoor dat andere bibliotheken het overnemen, werkt het niet dan stop je er gewoon weer mee. Een kwestie van doen dus!

library10

Het helpt dat de medewerkers van Library 10 erg jong zijn (bijna allemaal onder de 40) en dat zij voor het overgrote deel niet uit het bibliotheekvak komen. Librray 10 is namelijk een plek waar je kan werken als je geen zin hebt in de dienstplicht die nog steeds geldt in Finland of als je mee wilt doen aan een herintegratieproject.

Een interessante discussie had ik met Kari over het begrip huiskamer. De sfeer van een huiskamer wilden zij namelijk in het begin creeren maar daar zijn zij vanaf gestapt. In Delft willen wij ook een huiskamersfeer creeren dus ik was erg benieuwd waarom zij in Helsinki hadden besloten dit niet langer te willen. Het zit zo, in Finland is de huiskamer een ruimte voor speciale gelegenheden, voor intieme vrienden of bezoek dat je erg goed kent en een ruimte waar je eigenlijk niets doet behalve een beetje zitten, televisie kijken en misschien wat kletsen. De keuken daarentegen is een ruimte waar het gebeurd. Hier vindt de actie plaats, hier wordt gewerkt en gediscusieerd, hier ben je creatief. En dat is de sfeer die Library 10 wil uitstralen. Dus geen huiskamer maar een keuken, of een werkruimte in plaats van een huiskamer. In Nederland is het vaak zo dat de keuken samen met de woonkamer een ruimte is en dus is het logisch dat wij denken aan een huiskamer als wij een gezellige sfeer willen creeren waar tegelijkertijd van alles gebeurd.

En dan de ruimte. Volgepakt met kasten vol muziek en ook wat boeken. Werkplekken met pc’s die je gewoon mag gebruiken (op verzoek van de gebruikers zo opgesteld dat de gebruiker met zijn rug naar een muur zit) en informatiebalies waar de gebruiker niet anders kan dan naast de medewerker te zitten als hij/zij een vraag heeft. Of hij/zij moet blijven staan. Maar voor de balie plaatsnemen is geen optie. Wij noemen dit in Delft de hip-to-hip librarian. En het werkt. Oke sommige mensen houden er niet van om zo dicht naast iemand anders te zitten die zij niet kennen maar voor het overgrote deel hebben de gebruikers geen probleem en vinden zij het fijn als zij de medewerker kunnen helpen met het invoeren van de zoekvraag. Zeker met muziek wil je nog wel eens een naam van een zanger of band verkeerd spellen. En wat ook blijkt is dat soms de gebruiker veel meer weet dan de medewerker en zo helpen zij elkaar.

En dan niet te vergeten de Laptopdokter, voor al je vragen over de laptop, van software tot hardware. Hier stel je de vraag en krijg je gewoon een antwoord. Als het langer duurt dan het half uur dat je kan reserveren mag je gewoon terugkomen. Bij Library 10 geven zij pas op als de vraag beantwoord is. Ook hebben ze bij Library 10 laptop clubs, waar groepjes ouderen samenkomen en korte lessen krijgen over het gebruik van de laptop. De gebruikers brengen de onderwerpen in en soms gebeurd het dat zij elkaar helpen zodat Library 10 alleen faciliteert. Library 10 werkt hiervoor samen met het aan de overkant gesitueerde Meeting Point dat meer is ingericht op ICT voorzieningen. Bij het Meeting Point kreeg ik een korte uitleg van Paula Laaksonen die deze week ook een presentatie geeft op de Next Library Unconference in Aarhus.

Nog even terug naar Library 10. Gelegen naast het station dus forenzen komen vaak snel nog even binnen om iets te lenen of iets op te halen, bijvoorbeeld een boek dat zij gereserveerd hebben. Als je een item reserveert dan heb je 7 dagen de tijd om het op te halen. De bibliotheken in Helsinki en omstreken horen allemaal bij de zogeheten Helmet bibliotheken die gebruik maken van een catalogus en een logistieke oplossing. Je mag de geleende items dus ophalen waar je wilt en wegbrengen waar je wilt. Ik wil dat ook in Nederland!
Maar niet alleen boeken, films of cd’s kun je huren bij Library 10, ook muziekinstrumenten om hiermee in een opnamestudio muziek te maken. Cd’s met muziek van de gebruikers kun je in de bibliotheek beluisteren. Vaak zijn er ook optredens die allemaal live worden gestreamd. En ze hebben een eigen radiostation.

En als klap op de vuurpijl is bijna al het meubilair verrijdbaar. Wil je dus een tafel en een stoel ergens anders neerzetten dan kan dat gewoon wat er voor zorgt dat de bibliotheek er elke avond heel anders uitziet dan ‘s morgens toen de bibliotheek open ging. Opklapbare tafeltjes zorgen ervoor dat je ze makkelijk in elkaar kan schuiven als je de ruimte nodig hebt voor een lezing of een karaoke wedstrijd.

Zoals ik al zei, WOUW!

En had ik al vertelt over de Information Gas Station en de mobiele bibliotheek. Deze laatste (een bus) staat op alle muziekfestivals in het land en past zich qua inrichting aan aan de stijl van het festival. De Information Gas Station is een offline en online oplossing waar je al je vragen kan stellen. De offline oplossing is een brandstofvat dat meegenomen wordt en bijvoorbeeld midden in de stad wordt gezet. Laptop er op, internetverbinding en iemand die jouw vraag kan beantwoorden in de buurt van het station en klaar.

Het was dat Harri mij het Meetingpoint en een openbare bibliotheek in Espoo wilden laten zien en dus gingen wij weer verder. Maar ow wat had ik graag nog even willen rondhangen in Library 10 om net als dit meisje lekker een boek te lezen in een inspirerende omgeving.

ikleesmanga

Het was dus tijd om een bezoek te brengen aan Espoo oftewel de Entresse Library.

Espoo City Library / Entresse Library

Net geopend op 1 april, dus het nieuwste van het nieuwste. In een winkelcentrum, zoals wel vaker in Finland. Blijkbaar doen bibliotheken en winkelcentra het erg goed samen.

espoo

Bij binnenkomst valt direct al een ding op, wat een grote open ruimte! (ruim 2700m2) Hier geldt de ruimte is voor de gebruiker. Waarbij de ruimte voor 50% is gereserveerd voor kinderen, jongeren en muziek en voor 50% voor volwassen en boeken. Maar slechts vijf van de twaalf medewerkers hebben een eigen kantoor. Vergaderen doen ze hier gewoon op de werkvloer, dus midden in de bibliotheek en ook lunchen. Want in deze bibliotheek mag je geluid maken en eten en drinken. En de medewerkers dragen bedrijfskleding. Een giletje met achterop een ikoon, een vraagteken voor alle vragen en een lachend gezicht speciaal voor de jongeren en kids.

In het midden van de ruimte is een open podium dat je kan reserveren voor wat je maar wilt. Ook is er een blauwe half doorzichtige kubus met de naam Soppy waar je in rust kunt studeren. En een gameroom. Hier staan een Xbox, een PS3 en een Wii en zijn er games te spelen die elke maand geselecteerd worden. Als het druk is mag je maar een half uurtje gamen en je moet altijd je schoenen uitdoen.

Over gamen gesproken. Toen ik er was scheen buiten de zon maar de kids wilden binnen achter de computer dingen doen of een spelletje schaak spelen. Maar dat was dus niet de bedoeling en de kids werd gevraagd om naar buiten te gaan. Veel begreep ik er niet van tot Harri uitlegde dat de mooie dagen in Finland schaars zijn en dat het zomerseizoen erg kort is. Ze willen dat de kids van elk moment dat zij buiten kunnen spelen genieten, er is in de wintertijd nog genoeg tijd om binnen te zitten als het vroeg donker wordt en regent. Overigens heeft deze bibliotheek een heel mooi plein waar de kids kunnen spelen en waar zij activiteiten kunnen doen met leeftijdsgenoten die speciaal door de bibliotheek tijdens de zomer in dienst worden genomen.

Ik was onder de indruk van het gebruik van de ruimte, van het nummertjes apparaat aan het begin van de bibliotheek en van de fairytellingroom op de jeugdafdeling. Ik was ook onder de indruk dat het in deze bibliotheek de normaaltste zaak van de wereld is dat de medewerker zijn ruimte afstaat aan de gebruiker. En de bedrijfskleding, subtiel maar erg effectief.

En dan denk je dat ik wel genoeg bibliotheken heb gezien op een dag. Maar nee hoor. Harri had mij aan het begin van de dag een OV-kaart laten kopen. Deze was 24 uur geldig en hiermee kon ik met alle openbaar vervoer die ik wilde. Ook met de ferry die naar een eiland met een fort er op zou gaan. En ook op dit eiland was een bibliotheek te vinden. En een mevrouw die lekker in het zonnetje aan het lezen was.

eiland

Werkbezoek aan Helsinki

En toen zat het er al weer op, mijn werkbezoek aan Helsinki. Twee volle dagen waarbinnen ik verschillende bibliotheken van binnen zag en sprak met mensen die, net als wij in Nederland, innovatieve en creatieve ideeen hebben.

Dag 1 begon met een bezoek aan de bibliotheek van de Technische Universiteit. Deze universiteit ligt net buiten Helsinki, in Otaniemi / Espoo. Een aantal van de gebouwen op de campus (zo ook de bibliotheek) zijn ontworpen door de beroemde architect Alvar Aalto. En dit brengt direct een probleem met zich mee, want hoe ga je dit nationale erfgoed aanpassen aan de wensen van vandaag zonder het gebouw van zijn “ziel” te ontdoen. Aalto’s architectuur staat bekend om het gebruik van wit, hout en licht. Zo komt het licht in de centrale hal op een ingenieuze manier het gebouw binnen en wordt er gebruik gemaakt van indirect daglicht dat reflecteert op de witte wanden.  In de bibliotheek ontmoette ik Marja Malmgrenn die mij eigenlijk direct naar Irma Pasanen (Associate Director for Information Services) bracht.

Irma Pasanen bij de kaartcatalogus
Irma Pasanen bij de kaartcatalogus

Irma vertelde mij over de plannen van de Finse overheid om universiteiten en hogescholen meer met elkaar samen te laten werken. Voor de Technische Universiteit van Helsinki betekent dit dat zij onderdeel worden van de Aalto University (een samenvoeging van de Helsinki School of Economics, de University of Art & Design en de Technische Universiteit Helsinki). Momenteel zijn zij aan het wachten op besluitvorming van de regering en de inrichting van de organisatiestructuur van de nieuwe universiteit. Tot die tijd staat de bibliotheek als het ware stil, niet wetende wat de toekomst zal brengen. Dus worden er nog wel kleine projecten gestart, maar de grote projecten blijven even liggen. En dan is er ook nog het onderdeel de financien. De universiteit wordt gesubsidieerd door de overheid, maar in de nieuwe situatie is het de bedoeling dat et bedrijfsleven deze taak op zich gaat nemen.

Onzekere tijden dus voor de bibliotheek. Men weet wel zeker dat er geen mensen uit moeten, maar taken gaan verschuiven, dienstverlening wordt aangepast en wanneer nu precies… dat is nog niet geheel duidelijk.

Toch wordt er wel steeds nagedacht over nieuwe technologie en diensten. Zo heeft Irma bijvoorbeeld alle oudere stafleden (40+ ers) een kleine laptop gegeven. In ruil hiervoor moesten zij zich op facebook aanmelden, een twitter account nemen, eigenlijk 23 dingen doen maar op de eigen laptop. De jongere stafleden deden de begeleiding en hielpen waar nodig. Irma vertelde dat zij iedereen wil mee laten denken over nieuwe toepassingen voor de bibliotheek en dit was een interessante manier om dat te doen.

Nationale Bibliotheek Finland

Na de lunch had ik een afspraak met Liisa Savolainen (Director Research Library Services) van de Nationale Bibliotheek van Finland. Ik moest mijn tas en jas achterlaten bij de (gelukkig) bewaakte garderobe. Mijn camera mocht ik wel mee nemen. En dat was maar goed ook want er was genoeg moois te zien in deze bibliotheek.

Liisa Savolainen van de Nationale Bibliotheek Finland
Liisa Savolainen van de Nationale Bibliotheek Finland

Liisa bracht mij terug in de tijd, in de tijd van de overheersing van Finland door Zweden en Rusland en de tijd van de oorlogen en de verzelfstandiging.Wat mij opviel is dat wij in Nederland zo weinig leren over Scandinavie. Tijdens geschiedenislessen komen Frankrijk, Engeland en Spanje ruimschoots aan bod maar Scandinavische landen blijven onderbelicht en dat is toch wel jammer. Ook deze landen hebben een bijzondere en interessante geschiedenis die zeker de moeite waard is om te bestuderen.

De collectie van de Nationale Bibliotheek bestaat uiteraard uit boeken (2,9 miljoen) maar ook uit muziek, aangezien hier ook het National Sound Archive (150.000 opnamen en 50.000 bladmuziek) zich bevindt. Maak ook speciale collecties zoals Russische en Amerikaanse collectie hebben een plaatsje gekregen. Liisa zei het heel mooi, hier is het waar Oost West ontmoet. In totaal werken in deze bibliotheek 79 personen. Per jaar ontvangt deze bibliotheek 200.000 bezoekers. Zij kunnen ongeveer de helft van de collectie in de kasten vinden, de overige helft bevindt zich in het magazijn dat in vier verdiepingen onder het gebouw bewaard wordt.

Leeszaal Nationale Bibliotheek Finland
Leeszaal Nationale Bibliotheek Finland

Het totale jaarbudget van deze bibliotheek is ongeveer 19 miljoen euro. Waarvan 80% door de overheid wordt gefinancierd en 20% van de universiteit afkomstig is. Nog niet zolang geleden heette de Nationale Bibliotheek ook de Universiteitsbibliotheek van Helsinki.

En na een uitgebreide rondleiding door Liisa werd ik opgehaald door Nicola Nykopp (Planning Officer) van de Universiteit van Helsinki.

Universiteit van Helsinki

Nicola nam mij mee naar drie verschillende gebouwen. De eerste die wij bezochten was het Learning Centre Minerva.

Learning Centre Minerva
Learning Centre Minerva

Gebouwd in 2005, licht en open en een fijne plek om te vertoeven. De bibliotheken in Helsini gebruiken geen RFID maar gewoon de barcodes waarmee de gebruikers zelf boeken kunnen uitchecken. Het Learning Centre Minerva heeft naast studieplekken, ook groepswerkplekken en een speciale afgesloten ruimte voor de naslagwerken. Hier kun je rustig lezen en zijn laptops niet welkom. Op de benedenverdieping vonden wij de tijdschriften in kasten op wielen. Nicola vertelde dat deze kasten verplaatsbaar zijn zodat als er een feestje of een lezing wordt gegeven de ruimte gemakkelijk leeggemaakt kan worden.

Na het bezoek aan Learning Centre Minerva gingen wij naar het Learning Centre Aleksandria. Dit gebouw was is net nieuw en past prima in het plaatje dat binnen nu en 2 jaar onstaat als de Undergraduate Library wordt verbouwd en de parkeergarage naast de beide gebouwen wordt geconfisceerd om vervolgens een hele mooie grote nieuwe bibliotheek te bouwen. In dit nieuwe gebouw komen de faculteitsbibliotheken dan allemaal samen (met uitzondering van Learning Centre Minerva). Nicola mag als Planning Officer zorgen dat dit proces gladjes verloopt.

Wat mij opviel in het Learning Centre Aleksandria was onder andere deze stoel:

Stoel om te telefoneren zonder geluidsoverlast te veroorzaken
Stoel om te telefoneren zonder geluidsoverlast te veroorzaken

In het Learning Centre mag namelijk niet getelefoneerd worden behalve in de trappenhuizen en in deze speciaal ontworpen stoelen. Niet dat het helpt overigens, de stoelen staan met de open kant naar de open ruimte van het gebouw zodat een gesprek weergalmd wordt. Maar het idee is zeker origineel. Ook origineel vond ik de verrijdbare lockers. Kleine kastjes op wielen waar je je spulletjes in kan bewaren en die je voor langere tijd kan gebruiken.

Wat mij ook opviel is dat er veel plekken zijn om rustig te lezen. Maar volgens Nicola is het bij lange na niet genoeg en de studenten willen meer rustige plekken. Dus plekken om alleen te lezen waar een laptop verboden is. Overigens was dit de eerste bibliotheek waar het lekker druk was. In de andere bibliotheken die ik bezocht kon je een kanon afschieten. Niet vreemd als je je bedenkt dat het zomerseizoen in Helsinki al is begonnen en veel studenten genieten van hun vakantie.

De Undergraduate Library bevindt zich naast het Learning Centre Aleksandria en ook al was deze bibliotheek bijna geheel ontmanteld wilde ik toch graag een kijkje nemen. En toen zag ik dit:

De directeur van de Undergraduate Library
De directeur van de Undergraduate Library

Geweldig!! De directeur die oproept om stil te zijn en niet te telefoneren. Nicola vertelde mij dat ook andere bibliotheken zo’n standaard wilden zodat de directeur nu op verschillende plekken in het land te zien is.

Na dit laatste bezoek nam Nicole mij mee naar haar kantoor om me de nieuwbouwplannen te laten zien en nog wat te kletsen over nieuwe concepten. Bijzonder om te horen vond ik dat de tender die is uitgeschreven voor het nieuwe gebouw gewonnen is door een jong architectenteam dat zich als enige had laten informeren door medewerkers van een bibliotheek. Deze architecten zaten niet bij de groep architecten die van te voren geselecteerd waren om mee te doen maar melden zichzelf aan naar aanleiding van de Europese aanbesteding. En na het zien van de tekeningen en impressie kan ik alleen maar zeggen dat ik begrijp waarom zij gewonnen hebben, het nieuwe gebouw gaat er waanzinnig uitzien. Ik denk dat ik over een paar jaar weer terugkeer naar Helsinki om het eindresultaat te bewonderen.

Nicola schreef bijna direct na mijn bezoek een blogpost (inclusief foto die zij van mij maakte) waarin ongeveer staat dat ik langs ben geweest en wat ik doe.

Reblog this post [with Zemanta]

Treinen, werkbezoeken en afspraakjes in de kroeg

De afgelopen weken ben ik erg uithuizig geweest, of noem je dat uitkantorig als het om werk gaat.

Het begon op maandag 3 december. Toen bracht ik een bezoek aan de VU MediaXperience in Amsterdam. Op 5 oktober was de opening en ik kon daar helaas niet bij zijn, maar gelukkig mochten collega JGK en ik alsnog langskomen en werden wij hartelijk ontvangen door de beheerder. Op de website met achtergronden van de MediaXperience staat het volgende:

Een hoogwaardige en stimulerende studeer- en onderzoeksomgeving. De achterliggende gedachte van de VU MediaXperience is dat de huidige en toekomstige generaties studenten vanuit een ‘andere’ leefwereld studeren: via Hyves, MSN, Google, YouTube, Second Life en andere virtuele werelden.

De VU speelt daar op in met een onderwijs- en onderzoeksomgeving
die aansluit op deze leefwereld van de ‘student van de toekomst’. Studenten en onderzoekers experimenteren met de nieuwste technologie en multimediale onderwijstoepassingen. Flexibel beheerd is het mogelijk met de VU MediaXperience steeds in te spelen op de veranderende wensen en eisen van student en docent en ook van de bedrijven van de toekomst (en van vandaag!).

Een erg mooie ruimte met mogelijkheden die inmiddels door veel studenten wordt gevonden. Maar toch, ik had er meer van verwacht. In ieder geval meer ruimte, meer innovatie en meer experiment. Wat ik zag waren vooral de bordjes met wat niet mag. Ook zijn zij maar tot 17.00 uur open. Inspelend op de student van nu, had ik verwacht dat zij 24 uur per dag, zeven dagen per week open zouden zijn. Dat dit moeilijk is in verband met bemensing dat begrijp ik. Maar wil je ruimte geven aan experiment dan moet je de ruimte ook laten benutten, ook op tijden dat het personeel misschien liever thuis is. De MediaXperience is net open en zoals altijd moeten kinderziektes eerst overwonnen worden. Aan het enthousiasme van de beheerder zal het niet liggen. En eigenlijk moet je daarom alleen al over een jaar nog een keer gaan kijken.

Dinsdag 4 december was weer een dag van op pad zijn. Ditmaal ging ik samen met Erik en Jaap (DOK) op bezoek bij Vitamine G in Amsterdam, om te praten over UGame – ULearn. Een erg gezellig gesprek dat mij, naast veel bruikbare input, een bijzonder mooi t-shirt opleverde.

Vrijdag 7 december ging ik samen met Erik langs bij het Grafisch Lyceum Rotterdam om studenten te werven. Een groep van ongeveer 9 jongens en meisjes luisterden aandachtig naar ons verhaal en hadden al veel ideeen voor de game die we gaan maken. Het was waanzinnig mooi om zoveel enthousiasme te zien en vooral zoveel creativiteit. Omdat er teveel studenten zich hebben aangemeld om met ons de game te maken, moeten wij een sollicitatieronde houden. Deze zal komende week plaatsvinden. Ik ben erg benieuwd hoe zij reageren in een officieel gesprek waarbij zij ook nog eens gefilmd worden (we nemen alles op om naderhand een documentaire van het proces te kunnen maken). De studenten zijn gewaarschuwd, het wordt keihard werken, maar aan de andere kant, het is een unieke ervaring.

Afgelopen woensdag was weer een dag met werkbezoeken en afspraken, in Utrecht dit keer. Ik reisde met collega WvW maar de Hogeschool Utrecht (faculteit Natuur & Techniek) om de nieuwe mediatheek te bekijken. Dorine Korsten stond ons al bij de ingang op te wachten om ons eerst mee te nemen naar een vergaderruimte. Hier vertelde zij over de achtergronden van “de vloer” zoals de mediatheek sinds de verbouwing heet. Dorine heeft zich laten inspireren door de OB Almere en het retailconcept. Ook heeft zij gekeken naar winkels zoals AH, Hema, H&M, Selexyz, Praxis en de Etos.
Neem bijvoorbeeld de AH. Bij de ingang liggen de kant en klaar producten, de snellekeuze artikelen en de snel klaar maaltijden. Hierna volgen de verleidingsartikelen, in dit gedeelte van de winkel doe je als consument inspiratie op. Achterin de winkel liggen de eerste levensbehoeften. Als je die nodig hebt moet je als klant de hele winkel door.
De mediatheek is zo ingedeeld dat voorin de belevenis begint met de aantrekkelijke ingang (de handshake zoals zij dat in Utrecht noemen). Hierna volgt de catwalk met links en rechts informatiezuilen, lekkere zitjes, boekenkasten en vitrines waar bedrijven zich kunnen presenteren. Dit gedeelte is ingericht voor lang verblijven, de studenten moeten zich hier op hun gemak voelen en kunnen relaxen en ontdekken. De “moet” producten (zoals de helpdesk van ICT, de stilteruimtes, het winkeltje) vind je aan het einde van de catwalk, om de hoek. De mediatheek oftwel de vloer is ingedeeld in drie ruimtes, elk met een eigen kleur. Elke kleur staat symbool voor een deel van de wereld, zoals bijvoorbeeld oranje voor de bouw.
Wat ik zeer interessant vond was het concept van de retail. Ik vind het erg bijzonder om dit idee een keer omgezet te zien in een mediatheek. En het werkt, de bezoekcijfers liggen veel hoger dan voorheen. Maar ook deze mediatheek is pas geleden in de nieuwe vorm geopend. Spannend dus hoe het de komende tijd zal gaan.

En als dit nog niet genoeg was voor deze dag had ik hierna nog een afspraak in de kroeg met Willem Jan renger van de HKU (faculteit Kunst, Media & Technologie). Wij spraken over UGame – ULearn, over de nieuwe geletterdheid en of je games hiervoor kan inzetten, over de hoe dan vraag en over de game die gemaakt wordt door de studenten. Kan niet anders zeggen dan, dat ook dit gesprek mij vol inspiratie naar huis stuurde om mij op te laden voor de volgende dag.

Met weer een bezoek buiten de deur. Op donderdag waren de studenten van de Haagse Hogeschool – locatie Zoetermeer aan de beurt. Ook zij moesten geinspireerd worden om mee te werken aan ons project. Voor het eerst in mijn leven stond ik voor 14 jonge studenten, allemaal mannen, van de opleiding informatica. Gelukkig was ik niet alleen, Erik was ook mee. Deze studenten waren iets rustiger (of meer verlegen) dan de studenten van het Grafisch Lyceum Rotterdam. Maar misschien kwam dit omdat zij nog niet zoveel van UGame – ULearn af wisten. Na een uur van vragen stellen en praten over de mogelijkheden gingen de studenten op weg naar de volgende activiteit. Komende dinsdag weet ik of vanuit deze groep genoeg interesse is om mee te werken. Spannend dus!

Nog een weekje voordat de kerstvakantie begint. Gelukkig ziet mijn agenda voor de komende week er iets rustiger uit. Met, naast wat vergaderingen in de bibliotheek, alleen een bezoek aan Probiblio en de sollicitatiegesprekken met studenten GLR op dinsdag. Daarna is het tijd voor de kerstborrel en de afsluiting van het jaar. Ik kijk er nu al naar uit. Zou het dit jaar dan eindelijk weer een keer een witte kerst worden…..

Toch naar de OBA?

Vandaag een email. Er was een misverstand ontstaan omdat degene van de reservering niet door had dat ik al veel eerder een verzoek had ingediend.

Er worden 2 data en een mogelijkheid gegeven op korte termijn:
– dinsdag 18 december
– vrijdag 21 december
– laatste week januari

Dus wie o wie gaat er mee en vooral belangrijk wanneer? Je mag het laten weten in de comments of in een email.

Wie gaat er mee? – het vervolg deel II

Het eerste verzoek aan de OBA om langs te komen met de bibliobloggers is van 9 juli. Na veel moeite kreeg ik iemand te pakken die mij vertelde dat wij in november terecht konden, als ik dan weer even zou bellen. Nu heb maandag mijn telefoon weer gepakt en krijg ik te horen dat ik een mail moet sturen. Die mail is direct de deur uit gegaan en vandaag een antwoord…… en jeetje hier zakt mijn broek werkelijk van af.

Het is namelijk niet mogelijk om aan mijn verzoek (een rondleiding voor bibliobloggers met een kijkje achter de schermen) te voldoen. Het is zo druk dat de agenda is volgeboekt tot januari 2008. Ik kan dus nu een verzoek indienen (formulier invullen) en dan bestaat de kans dat mijn verzoek wordt gehonoreerd voor februari volgend jaar!!

Ik ben een beetje klaar met de OBA. Als iemand anders het wil proberen graag, maar bij deze mensen kom ik er niet doorheen. Het feit dat wij met meer dan 10 mensen, allemaal zeer geinteresseerden en werkzaam in het vak, langs willen komen maakt geen indruk. Dat wij daarna ook nog schrijven over dit bezoek blijkbaar ook niet. Dus wat mij betreft is het – laat maar!! Ik heb niet zoveel zin meer in de OBA.

WP Twitter Auto Publish Powered By : XYZScripts.com